فال حافظ : دو بیت و دو سطر تفسیر پندآموز (۲ اردیبهشت)
فال حافظ تو در این لحظه از زندگی تو:
روضه خلد برین خلوت درویشان است
مایه محتشمی خدمت درویشان است
گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد
فتح آن در نظر رحمت درویشان است
تفسیر:
نیاز جدی داری به خلوت نشینی و تفکر و خودشناسی که اگر چنین کنی و در عین حال دستگیر نیازمندان باشی، گشایش های عجیبی در زندگی ات رخ می دهد.
______________________________________
رازها و فال های بیشتری از حضرت لسان الغیب حافظ شیرازی برای خود و اطرافیانت می خواهی؟
این چند فال را از دست نده:
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر مسرت بخش
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر صریح
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر کاربردی
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر گویا
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر دلگرم کننده
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر راهنما
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر بشارت آمیز
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر امیدبخش
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر و توصیه
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر زیبا
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر هشدارگونه
زمانه حافظ
زندگی حافظ در قرن هشتم و در شیراز سپری شد.
دلبستگی مَثَل‌گونِ حافظ به شهر محبوبش، موضوعی مکرر در شعرِ اوست و وی به شهر و اماکن و تفرجگاه‌های محبوبش مانند گلگشت مصلیٰ و آب رکن‌آباد اشاره می‌کند آنچنانکه محتوای بسیاری از اشعار وی از جمله غزل‌های معروف با مطلع «اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را» و «خوشا شیراز و وضع بی مثالش» آغاز می‌شود.
مشهور است که در سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی، شاگرد نانوا بوده و از نسخه‌های خطی نیز رونوشت برمی‌داشته‌است. اما به‌ویژه با اهدای برخی اشعار ویژه به قوام‌الدین حسن (د. ۷۵۴ ه.ق) زمانی که وزیر شاه ابواسحاق اینجو بود، پیش از سی سالگی نخستین گام‌های شاعرانه‌اش را به‌عنوان مدیحه‌سرا برداشت.
قطعه‌ای معروف از دیگر شخصیت‌های برجستهٔ شیراز در این دوره، از جمله خود حاکم، یاد می‌کند حافظ پیش از بیست سالگی‌اش و پس از فروپاشی حکومت ایلخانی، در دورهٔ تحولات سلسله‌ای در شیراز و اطراف آن زندگی می‌کرد.
مرحلهٔ دوم در زندگی شاعر در سال ۷۵۴ ه. ق، زمانی مبارزالدین محمّد شیراز را پس از یک مبارزه طولانی بین سلسله‌های اینجو و مظفری تصرف می‌کند، آغاز می‌شود.
او پیش از آن که پسرش، جلال‌الدین شاه شجاع، او را عزل و کور کرد، به مدّت پنج سال حکومت کرد.
این سال‌ها ظاهراً دوره‌ای از سختگیری بر حافظ و همشهریانش بود؛ اما به نظر می‌رسد که شاعر با بیان برخی از موفقیت‌ها دربارهٔ خودش، به وزیر مبارزالدین، برهان‌الدین فتح‌الله سفارش کرده‌است.
دوران حکومت طولانی شاه شجاع، با وجود حل نشدن کشمکش‌های سیاسی و اگرچه دوره‌ای از کامیابی و موفقیت پیوسته برای حافظ نیست، اما مصادف با مرحلهٔ بلوغ هنری وی است.
به طور کلی اعتقاد بر این است که حافظ به مدت ده سال از ۷۶۸ تا ۷۷۸ ه.ق مورد بی‌توجهی شاه شجاع بوده و گفته می‌شود که یکی دو سال را در اصفهان و یزد گذرانده‌است.
هرچند از آن پس، از دوره‌ای تا دوره‌ای، از شاه و از وزیران مانند جلال‌الدین تورانشاه بهره‌مند شد، اما به نظر می‌رسد که هرگز به‌طور کامل مقام سابق خود را به‌دست نیاورده است.
با این‌حال، باید به خاطر داشت که هنوز هیچ قطعیت واقعی در مورد آنچه که در واقع نشان داده می‌شود وجود ندارد: قطعاً به فقر در طول زندگی شاعر — چه به‌عنوان شکایت، یا صنعتی ادبی در نظر گرفته شود — اشاره می‌شود و هیچ اشاره‌ای جدی وجود ندارد که او به‌عنوان «شاعر درباری» پاداش داده شود.
گفته می‌شود زمانی استاد تفسیر قرآن در مدرسه شیراز بوده‌است، اما مشخص نیست که کدام یک از حامیان او می‌توانسته این ترفیع را برای او به ارمغان آورده و هیچ سابقه‌ای از دوره تصدی‌اش نداشته باشد.
در طول این سال‌ها بود که شهرت او در سراسر ایران و همچنین به سمت سرزمین‌های عرب‌زبان و شرق به سوی هند گسترش یافت؛ با این حال، به نظر می‌رسد که او دعوت را برای حضور در دربارهای دور رد کرده‌است.
سلسله مظفری را تیمور رسماً در سال ۷۸۹ ه.ق و در سال‌های پایانی زندگی حافظ به پایان رساند، با وجود نمایندگان گذرای آن مانند شاه شجاع‌الدین منصور، به نظر می‌رسد شاعر به‌طور پراکنده به پایان اشاره می‌کند.
ولادت و مرگ
ولادت حافظ در اول‌هاى قرن هشتم هجرى و در حدود سال ۷۲۷ در شیراز اتفاق افتاد. وفات حافظ به‌سال ۷۹۲ هـ اتفاق افتاد. او داراى زن و فرزندان بود.
ویژگى‌هاى حافظ
حافظ مردى بود ادیب، عالم به دانش‌هاى ادبى و شرعى و مطلع از دقیقه‌هاى حکمت و حقیقت‌هاى عرفان. استعداد خارق‌العادهٔ فطرى او به وى مجال تفکرهاى طولانى همراه با تخیل‌هاى بسیار باریک شاعرانه مى‌داد و او جمیع این موهبت‌هاى ربانى را با ذوق لطیف و کلام دلپذیر استادانهٔ خود درمى‌آمیخت و از آن میان شاهکارهاى بى‌بدیل خود را به‌صورت غزل‌هاى عالى به‌وجود مى‌آورد.
او بهترین غزل‌هاى مولوى و کمال و سعدى و همام و اوحدى و خواجو و یا بهترین بیت‌هاى آنان را مورد استقبال و جوابگوئى قرار داده است. کلام او در همهٔ موارد منتخب و برگزیده و مزین به انواع تزئین‌هاى مطبوع و مقرون به ذوق و شامل کلماتى است که هریک با حساب دقیق انتخاب و به‌جاى خود گذارده شده است.
تأثر حافظ از شیوهٔ خواجو مخصوصاً از غزل‌هاى ‘بدایع‌الجمال’ یعنى بخش دوم دیوان خواجو بسیار شدید است و در بسیارى از موردها واژه‌ها و مصراع‌ها و بیت‌هاى خواجو را نیز به وام گرفته و با اندک تغییر در غزل‌هاى خود آورده است و این غیر از استقبال‌هاى متعددى است که حافظ از خواجو کرده است. در میان شاعرانى که حافظ از آنها استقبال کرده و یا تأثیر پذیرفته است بعد از خواجو، سلمان را باید نام برد. علت این تأثیر شدید آن است که سلمان هم مانند خواجو از معاصران حافظ و از جملهٔ مشاهیرى بود که شاعر شیراز سرمشق کار خود قرار داد.
پاسخ‌ها و استقبال‌هاى حافظ از سعدى و مولوى و دیگر شاعران استاد پیش از خود کم نیست اما دیوان او به‌قدرى از بیت‌هاى بلند و غزل‌هاى عالى و مضمون‌هاى نو پر است که این تقلیدها و تأثرها در میان آنها کم و ناچیز مى‌نماید. علاوه بر این علو مرتبهٔ او در تفکرهاى عالى حکمى و عرفانى و قدرتى که در بیان آنها به فصیح‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین عبارت‌ها داشته وى را با همهٔ این تأثیرپذیرى‌ها در فوق بسیارى از شاعران گذشته قرار داده و دیوانش را مقبول خاص و عام ساخته است.
حافظیه
آرامگاه حافظ کجاست؟
آرامگاه حافظ یا حافظیه در بخش مرکزی شهر شیراز و در استان فارس واقع شده است. حافظیه در جنوب دروازه قرآن در حاشیه شمالی شیراز و در ابتدای خیابان گلستان قرار دارد. حافظ در سال ۷۹۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت.
حافظیه بارها به دستور حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت؛ اما سرانجام در سال ۱۳۱۴ هجری قمری، به دستور وزرات آموزش‌وپرورش، ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. در این طرح، حافظیه همانند طرح قدیم خود، به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و اجرای کامل آن تا سال ۱۳۱۷ هجری قمری به طول انجامید.
آرامگاه حافظ را می‌توان یکی از محبوب‌ترین و مشهورترین جاهای دیدنی شیراز به حساب آورد که دارای معماری منحصربه‌فرد است. آرامش حافظیه بسیار دل‌انگیز بوده و بهترین مکان برای دیدار عاشقان به شمار می‌رود. این فضا حسی ناب و بی‌نظیری را به شما هدیه می‌دهد که آن را در هیچ جای دیگر تجربه نخواهید کرد. زوج‌های عاشق دست به دست نیز در این فضا قدم زده و فال می‌گیرند. زمزمه اشعار حافظ از قسمت‌های مختلف حافظیه به گوش می‌خورد و بوی بهار نارنج شما را مدهوش می‌سازد. حافظیه، مکانی پر از حال خوب در شهر عاشقانه شیراز است.
