یک «تابوت رومی» بعد از ۱۷۰۰ سال باز شد (+عکس)

قدمت این تابوت به قرن چهارم میلادی می‌رسد؛ دورانی که معمولاً تابوت‌های قدیمی را دوباره استفاده می‌کردند، اما این تابوت به‌طور ویژه برای همان فردی که در آن دفن شده ساخته شده است.

به گزارش فرادید، این تابوت در جریان کاوش‌های شهر باستانی آکویینکوم در بوداپست کنونی پیدا شد. این شهر ابتدا در سدهٔ یکم پیش از میلاد به‌وسیلهٔ قبیلهٔ سلتی اِراویسکی بنیان گذاشته شد و پس از شکست این قبیله در سال ۱۲ پیش از میلاد، رومی‌ها آن را به یک پادگان نظامی و شهر غیرنظامی وابسته به آن تبدیل کردند. موقعیت راهبردی آکویینکوم در امتداد مرزهای رود دانوب، آن را به مرکز فعالیت‌های نظامی و تجاری بدل کرد.

این شهر در سال ۱۰۳ میلادی پایتخت استان امپراتوری «پانونیای سفلی» شد و تا پایان قرن دوم، به شهری ۳۰ هزار نفره با حمام‌های عمومی، یک آبگذر، دو آمفی‌تئاتر، معابد و زیارتگاه‌ها، صنایع گسترده (سفال‌سازی، فلزکاری، رنگرزی پارچه، تولید غذا)، کاخ فرماندار و خانه‌های مجلل برای ثروتمندان و مقامات شهری تبدیل شده بود.

برخی از جواهرات کشف شده در تابوت

اندازهٔ بزرگ و کیفیت بالای تابوت و اشیای درون آن نشان می‌دهد که زنِ دفن‌شده از ساکنان ثروتمند شهر بوده است. این تابوت در میان بقایای خانه‌هایی پیدا شد که در قرن سوم رها شده و بعدها به گورستان تبدیل شده بودند. در این محدوده هشت گور دیگر هم یافت شد، اما هیچ‌کدام در حد این تابوت مجلل، سالم و پُر از اشیاء تدفینی نبودند.

درِ تابوت همچنان سرجای خود ثابت مانده بود و با بست‌های آهنی و سربِ ذوب‌شده محکم شده بود. احتمالا همین باعث شده بود که تابوت برای غارتگران ترسناک به نظر برسد و دست‌نخورده باقی بماند تا زمانی که باستان‌شناسان «موزهٔ تاریخ بوداپست» با کمک تجهیزات سنگین، درِ آن را برداشتند.

ظرف شیشه‌ای که در تابوت یافت شد

در بررسی اولیهٔ داخل تابوت، حدود چهار سانتی‌متر خاک رس که از شکاف‌های مهروموم وارد شده بود، برداشته شد. باستان‌شناسان سنجاق‌موی استخوانی، مجسمه‌های کوچک برنزی، یک قطعه کهربا، ۱۴۰ سکه، جواهراتی از جنس طلا، یک گلدان شیشه‌ای سبز روشن همراه با یک کاسهٔ کوچک مشابه و نشانه‌هایی از پارچه‌ای با نخِ زرین را پیدا کردند. اندازهٔ استخوان‌ها و نوع اشیای به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که متوفی یک زن جوان بوده است.

باستان شناسان در حال برداشتن درب سنگی تابوت

اکنون اسکلت و اشیای همراه آن برای بررسی و حفاظت بیشتر به موزهٔ تاریخ بوداپست منتقل شده‌اند.