موشک هسته‌ای، که از انرژی اتمی برای پیش‌رانش استفاده می‌کند، رویای دیرینه برخی کشورها بوده و روسیه مدعی آزمایش موفقیت‌آمیز آن است. اما این فناوری پیشرفته خطرات محیطی و انسانی جدی به همراه دارد که استفاده از آن را با چالش مواجه می‌کند.
به گزارش گجت نیوز، ایالات متحده در دهه ۱۹۶۰ میلادی با پروژه پلوتون تلاش‌هایی برای توسعه این نوع موشک‌ها انجام داد که به دلیل نگرانی‌های ایمنی نیمه‌کاره رها شد. برخلاف موشک‌های شیمیایی، این موشک‌ها از فناوری هسته‌ای برای سوپرگرم کردن هوا و ایجاد نیروی پیش‌ران استفاده می‌کنند.
موشک‌های هسته‌ای چگونه کار می‌کنند؟
موشک هسته‌ای مانند یک موشک کروز عمل می‌کند که وسیله‌ای با پرواز در ارتفاع پایین و مسیر از پیش برنامه‌ریزی‌شده است. به جای موتور احتراق شیمیایی، این موشک‌ها از یک موتور رم‌جت استفاده می‌کنند. ابتدا یک هواپیما یا یک پیش‌راننده معمولی، موشک را به حداقل سرعت می‌رساند. سپس ورودی‌های هوا در موشک، هوای محیط را فشرده و گرم می‌کنند که این هوا توسط واکنش شکافت هسته‌ای در هسته اتمی، بیشتر گرم می‌شود. این هوای داغ و فشرده با انبساط خود، نیروی پیش‌ران را فراهم می‌کند. روسیه ادعا می‌کند که موشک هسته‌ای خود با نام بورِوستنیک (Burevestnik) را در تاریخ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۵ (۳۰ مهر ۱۴۰۴) با موفقیت آزمایش کرده که مسافتی معادل ۱۴۰۰۰ کیلومتر را طی ۱۵ ساعت پیموده است.
خطرات استفاده از موشک‌های هسته‌ای
دلیل اینکه موشک‌های هسته‌ای رایج نیستند، خطرات ذاتی و جدی آن‌هاست. در سال ۲۰۱۹، روسیه هنگام آزمایش موشکی مشابه، شاهد انفجاری بود که هفت کشته و رادیواکتیو اتمسفر را به دنبال داشت. راکتورهای هسته‌ای سنگین هستند و برای یک موشک سریع‌السیر ایده‌آل نیستند. آن‌ها مستعد گرم شدن بیش از حد هستند و هرگونه باز شدن برای جریان هوا می‌تواند مواد رادیواکتیو را منتشر کند.
راکتورهای هسته‌ای بسیار حساس بوده و قرار گرفتن آن‌ها در یک موشک، در معرض خطراتی مانند آب‌وهوا، عناصر طبیعی، پرندگان یا سایر موانع قرار می‌دهد که می‌تواند فاجعه‌بار باشد. نگرانی‌هایی نیز در مورد انتشار دود رادیواکتیو توسط چنین موشک‌هایی وجود دارد که می‌تواند هر موجود زنده و هر مکانی را که از بالای آن عبور می‌کند، به خطر اندازد. همچنین، نگهداری طولانی‌مدت این موشک‌ها خطرناک است و هرگونه حادثه در انبار یا حمله دشمن به محل نگهداری آن‌ها، عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت.
