شاید باور نکنید، اما بسیاری از وسایل روزمره شما ریشه در اختراعات ناسا دارند؛ فناوری‌هایی که از دل مأموریت‌های فضایی سر برآورده‌اند.
به گزارش گجت نیوز،سازمان فضایی ناسا که در سال ۱۹۵۸ با هدف اکتشافات فضایی غیرنظامی تأسیس شد، همواره در پی حل چالش‌های منحصربه‌فرد فضا بوده است. این تکنولوژی فضایی که برای مقابله با شرایط سخت خارج از زمین طراحی شده‌اند، امروزه زندگی روزمره ما را به شکل چشمگیری تحت تأثیر قرار داده‌اند.
جاروبرقی‌های بی‌سیم؛ یکی از اختراعات ناسا در خانه شما
در مأموریت‌های آپولو برای جمع‌آوری نمونه‌های ماه، ناسا به ابزارهای قابل حمل و باتری‌دار نیاز داشت. مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا (Goddard Space Flight Center) با شرکت Black & Decker همکاری کرد تا یک دریل مخصوص بسازد که در بی‌وزنی با قدرت کافی کار کند. این دریل، اساس توسعه محصولات مصرفی Black & Decker، از جمله جاروشارژی محبوب Dustbuster در سال ۱۹۷۹ شد. امروزه، تأثیر این اختراع ناسا در جاروبرقی‌های بی‌سیم پیشرفته شرکت‌هایی مانند دایسون و شارک و حتی ربات‌های جاروبرقی نظیر Roomba کاملاً مشهود است.
دتکتورهای دود خانگی؛ محافظی با ریشه فضایی
با اینکه آشکارسازهای دود از سال ۱۸۹۰ وجود داشتند، ناسا در دهه ۱۹۷۰ آن‌ها را برای کاربرد در اسکای‌لب (Skylab)، اولین ایستگاه فضایی آمریکا، به طرز چشمگیری بهبود بخشید. ناسا با شرکت Honeywell برای توسعه یک سیستم تشخیص دود قابل تنظیم همکاری کرد. نتیجه این تلاش، یک آشکارساز دود یونیزاسیون با حساسیت قابل تنظیم بود که نه تنها فضانوردان را از دود و گازهای سمی آگاه می‌کرد، بلکه در برابر فعالیت‌های معمول ایستگاه فضایی نیز فعال نمی‌شد. این فناوری ناسا، پایه و اساس دتکتورهای دود خانگی مدرن را شکل داد.
دوربین‌های گوشی هوشمند؛ چشم‌های فضایی در جیب شما
در اکتشافات فضایی، تصویربرداری و ثبت وقایع بسیار حیاتی است. در دهه ۱۹۹۰، ناسا به دنبال بهبود حسگرهای تصویر برای نسل جدید کاوشگرها و ماهواره‌های فضایی بود. اوج این تحقیقات، توسعه فناوری CMOS توسط تیم آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا (Jet Propulsion Laboratory) بود. حسگر پیکسلی فعال در CMOS، کیفیت تصویر را افزایش داد و ۱۰۰ برابر کمتر از حسگرهای CCD انرژی مصرف می‌کرد. امروزه، میلیاردها دوربین از جمله دوربین‌های اصلی و سلفی تلفن‌های هوشمند از این فناوری ابداعی ناسا بهره می‌برند.
لنزهای مقاوم در برابر خش؛ از کلاه فضانوردان تا عینک شما
دکتر تد وایدون از مرکز تحقیقات ایمز ناسا (Ames Research Center)، حین کار بر روی سیستم تصفیه آب فضاپیما، به‌طور تصادفی به فناوری ساخت لنزهای پلاستیکی مقاوم در برابر خش پی برد. ناسا این کشف را برای ایجاد پوشش‌های مقاوم در برابر سایش برای کلاه ایمنی فضانوردان و تجهیزات فضایی گسترش داد. در سال ۱۹۸۳، شرکت Foster-Grant مجوز استفاده از این فناوری ناسا را دریافت کرد و لنزهایی تولید کرد که ۱۰ برابر بادوام‌تر از لنزهای پلاستیکی استاندارد بودند. این فناوری امروزه در عینک‌های آفتابی، اسکی، لنزهای دوربین و حتی محافظ صفحه‌نمایش گوشی‌های هوشمند شما یافت می‌شود.
جوی‌استیک‌ها؛ فرمان فضایی، کنترل بازی
مهندسان ناسا برای کنترل فضاپیماها و تجهیزات توسط فضانوردان در لباس‌های فضایی حجیم، فناوری جوی‌استیک را توسعه دادند. فضاپیماهای آپولو از یک جوی‌استیک خاص به نام پیکل‌استیک برای کنترل مسیر پرواز از طریق کامپیوتر راهنمای آپولو (Apollo Guidance Computer) استفاده می‌کردند. این فناوری با گذر زمان تکامل یافت و امروزه در بسیاری از کنترلرهای بازی‌های ویدیویی و حتی کنترلرهای پهپادها به یک استاندارد تبدیل شده است. نسخه‌های لمسی جوی‌استیک نیز در بازی‌ها و برنامه‌های موبایل رایج هستند.
