فال حافظ تو در این لحظه:

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد
هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم
یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

تفسیر:

ناامیدی بدترین انتخابی است که در شرایط سخت زندگی می توانید داشته باشید! زندگی خوشی و ناخوشی دارد و از روزهای سخت گریزی نیست. از رحمت خداوند ناامید نشوید که همیشه همراه شماست.

هوشیار باشید و بیشتر دقت کنید تا مال از دست رفته را دوباره به دست آورید. فاش کردن اسرار دل نزد افراد نامحرم چیزی جز پشیمانی برای شما نخواهد داشت.

برای رسیدن به مراد دل لازم است با فرد باتجربه و دلسوز مشورت کنید تا به موفقیت برسید.

غزل زیبای فالت را اینجا بخوان.

__________________________________________

رازها و فال های بیشتری از حضرت حافظ:

فال حافظ : دو بیت + آن قدر مته به خشخاش نزنید!
فال حافظ : دو بیت + در امور زندگی و کار میانه رو باشید
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر گویا
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر دلگرم کننده
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر راهنما
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر بشارت آمیز
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر امیدبخش
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر و توصیه
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر زیبا
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر هشدارگونه

“حافظ” در بیان “گوته” شاعر شهیر آلمانی

اى حافظ! سخن تو همچون ابدیت بزرگ است. کلام تو همچون گنبد آسمان تنها به خود وابسته است و میان نیمه غزل تو با آغاز و انجام آن فرقى نمى توان گذاشت؛ چرا که همه آن در حد کمال است.

تو آن سرچشمه فیاض شعر و نشاطى، که از آن هر لحظه موجى از پس موج دیگر بیرون مى تراود، دهان تو براى نغمه سرودن و دلت براى مهر ورزیدن همیشه آماده است. اگر همه دنیا به سرآید آرزو دارم که تنها- اى حافظ- با تو و در کنار تو باشم و چون برادرى در شادى و غمت شرکت کنم.

همراه تو باشم و چون تو عشق ورزم. زیرا این افتخار زندگى من و مایه حیات من است. حافظ دلم مى خواهد از شیوه غزلسرایى تو تقلید کنم، چون تو قافیه پردازم و غزل خویش را به ریزه کارى هاى تو بیارایم. نخست به معنا اندیشم و آنگاه برآن لباس الفاظ بپوشم. دلم مى خواهد شعرى چون تو، اى شاعر شاعران جهان سروده باشم.

اى حافظ! همچنان که جرقه اى براى آتش زدن و سوختن شهر امپراتوران کافى است، از گفته شورانگیز تو چنان آتش بر دلم نشسته است که سراپاى مرا به تب و تاب افکنده و تو خود بهتر مى دانى که چگونه ما از خاک تا افلاک در بند هوس اسیریم. مگر نه عشق نخست غم مى آورد و آنگاه نشاط مى بخشد؟

پس اى استاد بگذار لحظه اى در بزم عشق تو بنشینم تا در آن هنگام که با دلدار راز مى گشایى، پیشانى درخشان تو را با دیدگان ستایشگر بنگرم.

این جمله هاى ستایش آمیز از «گوته» شاعر آلمانى است که مدهوش حافظ شیراز شده است. البته نه تنها «گوته» بلکه شاعران بسیارى در مغرب زمین دلسپرده ادبیات ایران هستند و تأثیرات فراوانى از آن گرفته اند.

آنقدر که حتى آثار ادبى در حوزه داستان که امروز در ایران مخاطبان فراوانى دارد و توسط اروپائیان نوشته شده، برگرفته از آثار نویسندگان و شاعران مطرح تاریخ ادبیات ایران است.

درباره حافظ، پژوهشگران و حافظ شناسان بسیارى اظهارنظر کرده اند و تأملات بسیارى درباره دیدگاه حافظ به هستى، عشق، عبادت و زهد و… داشته اند و تفاوت نظرهایى نیز درباره تولد و وفات، تعداد غزلیات و برخى ابیات همیشه وجود داشته است، اما نکته قابل توجه این است که حافظ تلفیق شایسته و خردمندانه شاعران پیش از خود است.

گوته کیست که این همه شیفته حافظ بود؟

یوهان ولفگانگ فون گوته ( Johann Wolfgang von Goethe) زادهٔ ۲۸ اوت ۱۷۴۹ در فرانکفورت و درگذشتهٔ ۲۲ مارس ۱۸۳۲ در وایمار است.

او شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به‌شمار می‌رود.

وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجستهٔ ادبیات جهان محسوب می‌شود. خانه یوهان ولفگانگ فون گوته در مجموعه سنت‌گرایی وایمار قرار دارد.

ایرانی ها اغلب او را به واسطه ارادتی که به حافظ دارد می شناسند.