شناسایی گونۀ جدیدی از مارمولک با «غبغب» عجیب! (+عکس)

این موجودات از فاصله‌ی دور، از نظر اندازه و رنگ شبیه هم به نظر می‌رسند. اما کافیست از نزدیک یک مارمولک نر را ببینید و به غبغب او نگاهی اجمالی بیندازید. آنگاه متوجه می‌شوید با طیف وسیعی از گونه‌های این حیوانات کوچک روبرو هستید.

در دهه‌ی ۱۹۷۰، داگلاس رابینسون کلکسیونی از آنول‌های نیمه‌آبی را از پورسیکال (حدود ۴۰ مایلی جنوب غربی سن خوزه) جمع‌آوری کرد. محققان به سرعت متوجه یک چیز عجیب و غریب شدند: غبغب این موجودات دارای رنگی منحصر به فرد بود که با تمام آنول‌های نیمه‌آبی شناخته‌شده فرق داشت.

حالا، پس از بیش از یک دهه تحقیق که شامل جمع‌آوری نمونه‌های بیشتری از مارمولک‌ها از غرب کاستاریکا میشد، طبق مطالعه‌ای که ۲۵ جولای در Zootaxa منتشر شد، دانشمندان می‌گویند دو گونه‌ی جدید از آنول‌های نیمه‌آبی را در این منطقه شناسایی کرده‌اند.

این موجودات با رنگ‌های رمزآلودشان در بستر رودخانه‌ها یافت شدند و با رنگ‌آمیزی غبغب‌شان و تفاوت‌های کوچک دیگر، متمایز بودند. در ادامه هر آن چه را که باید در مورد این گونه‌ی تازه کشف‌شده بدانید، می‌خوانید:

گلویی با رنگ‌های درخشان

دو گونه‌ی جدید به نام‌های Anolis robinosi و Anolis riparius به دلیل رنگ‌های متفاوت غبغب‌شان از باقی گونه‌ها متمایز هستند.

نام Anolis robinosi برگرفته از نام رابینسون است. این گونه گلوی رگه‌داری به رنگ قهوه‌ای شکلاتی و قرمز آجری دارد. عکس‌ها نشان می‌دهد پوست تیره گلوی این موجود با رگه‌های مبهم پوشیده شده است. به گفته محققان، این گونه تنها نوع شناخته‌شده‌ی آنول نیمه‌آبی با این رنگ است.

عکس‌ها نشان می‌دهند غبغب A. riparius رنگ روشن‌تری دارد با ترکیبی از رنگ‌های قرمز، زرد و نارنجی. غبغب این موجود شبیه گونه دیگری به نام A. aquaticus است، اما تغییرات در اندازه، این دو گونه را متمایز می‌کند.

پوست راه‌راه چشم‌نواز

به گفته‌ی دانشمندان، جدای غبغب‌های رنگارنگ، این دو گونه پوست طرح‌دار مشابهی دارند. هر دو گونه دارای پشت قهوه‌ای زیتونی تا شاه بلوطی پوشیده از نوارهای سبز زیتونی هستند که تا پشت و دم آن‌ها کشیده شده است. آن‌ها یک خط کرم رنگ هم در پهلوهای خود دارند.

این موجودات دارای لکه‌های سبزرنگ کوچک در پشت خود هستند و اندام آن‌ها دارای نوارهای کمرنگ سبز تا زرد و نقطه‌های کوچک است.

این گونه‌ها اندازه‌شان هم مشابه است. اندازه‌ی A. robinosi از حدود ۰.۹ اینچ تا ۲.۹ اینج متغیر است، در حالی که اندازه‌ی A. riparius بین ۱.۲ اینچ تا ۲.۸ اینچ است.

زیستگاه

این گونه‌ها زیستگاه یکسانی هم دارند. محققان A. robinosi را در حالی شناسایی کردند که روز خود را روی صخره‌ها و تخته‌سنگ‌های برهنه‌ی نزدیک نهرها با پوشش درختان متراکم می‌گذراند و شب‌ها روی خزه‌ها یا پوشش گیاهی صخره‌ها در جوار ترشحات آب آبشارها می‌خوابید.

دانشمندان می‌گویند A. riparius هم در جویبارها و اطراف آن زندگی می‌کند و روی صخره‌ها و تخته‌سنگ‌ها می‌نشیند. اگر این موجودات بترسند، به داخل آب می‌پرند یا بین شکاف صخره‌هایی که روی آن‌ها نشسته‌اند می‌خزند. این مارمولک‌ها روی خزه‌ها، برگ سرخس و سایر گیاهان برگی نزدیک آبشارها می‌خوابند، اما گاهی‌اوقات دیده شده که روی دیواره‌های صخره‌ای عمودی نزدیک آبشارها نیز خوابیده‌اند.

مارمولک‌های A. robinosi در مناطق جنگلی خیس و مرطوب استوایی در استان سن خوزه، به ویژه در جنگل‌های حوضه Río Candelaria و دامنه‌های Montañas de Turrubares یافت می‌شوند.

A. riparius نیز خانه‌ی خود را در مناطق پست و جنگل‌های مرطوب استوایی پیدا می‌کنند و به ویژه در جنگل‌های حوضه رودخانه Pacuar، Guabo و Savegre دیده شده‌اند. استان سن خوزه در ساحل غربی کشور کاستاریکا قرار دارد.