چرا خودروهای پلیس زرهی نیستند؟

با وجود استفاده پلیس از خودروها در عملیات‌های پرخطر، این سوال پیش می‌آید که علت زرهی نبودن خودرو پلیس چیست و چرا فناوری موجود برای افزایش امنیت آن‌ها به‌کار گرفته نمی‌شود؟

به گزارش گجت نیوز، در حالی که لیموزین ریاست جمهوری و برخی وسایل نقلیه نظامی به‌طور کامل ضد گلوله هستند، اغلب ماشین پلیس ضد گلوله طراحی نشده‌اند. دلایل اصلی این رویکرد به عملکرد عملیاتی و هزینه‌های گزاف بازمی‌گردد که مانع از تجهیز گسترده خودروهای گشت به سیستم‌های حفاظتی می‌شوند.

علت اصلی: عملکرد و هزینه‌ها

مهم‌ترین علت زرهی نبودن خودرو پلیس، نیاز به حفظ سرعت و قابلیت مانور بالاست. افزودن صدها کیلوگرم شیشه بالستیک و پنل‌های زرهی، وزن خودرو را به شدت افزایش داده و توانایی آن برای شرکت در تعقیب و گریزهای پرسرعت را مختل می‌کند. دلیل دیگر، هزینه‌های بسیار بالای تجهیز خودروها به زره است.

هزینه بالای زرهی کردن خودرو پلیس

زرهی کردن خودروها فرآیندی پرهزینه است که شامل جایگزینی شیشه‌ها با نوع بالستیک، افزودن زره به درها و حتی استفاده از تایرهای پنچر‌رو می‌شود. این تغییرات می‌توانند ۲۵,۰۰۰ تا ۱۴۰,۰۰۰ دلار به قیمت خودرو اضافه کنند که جدای از قیمت خرید اولیه است. افزایش وزن ناشی از این تجهیزات، فشار زیادی به قطعات خودرو وارد کرده و بر عملکرد ترمز، شتاب و فرمان‌پذیری تاثیر منفی می‌گذارد و نیازمند تنظیمات پرهزینه اضافی است. به همین دلیل، توجیه اقتصادی زرهی کردن تمام ناوگان پلیس برای اکثر دپارتمان‌ها دشوار است.

خودروهای پلیس زرهی: استثنائات ماموریت‌های خاص

البته، همه خودروهای پلیس بدون زره نیستند. برخی دپارتمان‌ها از وسایل نقلیه تخصصی و زرهی استفاده می‌کنند که به شیشه‌های مقاوم در برابر گلوله سلاح کمری و تفنگ، تایرهای پنچر‌رو و زره برای ستون‌ها، درها و کف مجهز هستند. نمونه بارز این خودروها، Lenco BearCat است که وزنی حدود ۲۰,۰۰۰ پوند (۹۰۷۰ کیلوگرم) دارد. این وسایل نقلیه سنگین برای تعقیب و گریزهای سرعت بالا طراحی نشده‌اند، بلکه برای محافظت در برابر سلاح‌های سبک و ترکش در عملیات‌های خاص استفاده می‌شوند. در سال ۲۰۱۱، اداره پلیس تامپا نیز از یک خودروی زرهی دوزیست استفاده می‌کرد که البته دلیل نیاز به آن مشخص نیست.