این حفاری که به سرپرستی دکتر شَمیل نجفوف از «بنیاد باستانشناسی و انسانشناسی آکادمی ملی علوم آذربایجان» در دشت سیرانکول و در محلی به نام محلی «یووسانلیندر» انجام شده است، اشاره می کند که این تپه ۲۸ متر قطر و ۲ متر ارتفاع دارد و یک اتاق تدفین در آن قرار دارد که به سه بخش نمادین تقسیم شده است: بخش نخست محل دفن جنگجویی است که همراه اشیای تدفینی شامل سلاح و تجهیزات نظامی دفن شده است. در بخش دوم انواع ظروف سفالی قرار دارد و بخش سوم بهطور کامل خالی رها شده است.
به گزارش فرادید، کارشناسان باور دارند این تقسیمبندی نمادی از باور به زندگی پس از مرگ است و شاید بخش خالی را فضایی برای تغذیه روح متوفی و رسیدنش به آرامش در نظر میگرفتهاند.
بر پایه ارزیابیها، این جنگجو که قامت اش بیش از دو متر بوده، در وضعیتی نیمهخمیده دفن شده و نیزهای کمیاب با نوک چهارشاخه از جنس برنز در دست داشته است. کنار او، زینتآلات مچپا از برنز، ابزارهایی از سنگ آتشفشانی (ابسیدین)، مهرههای شیشهای و کوزههای سفالی با تزئینات پیچیده هم یافت شدهاند.
این کوزهها با نقشونگارهای نقطهای و فرورفته تزئین شدهاند که با مادهای سفیدرنگ پر شده و درون آنها استخوانهای حیوانات پختهشدهای مانند بز، گاو، اسب و گراز پیدا شده است؛ این مواد توشه سفر به دنیای پس از مرگ تفسیر میشوند.
باستانشناسان بالای مقبره، ۱۴ تختهسنگ آهکی عظیم، هر یک به وزن تقریبی یک تن و یک مجسمه گاومانند حجاریشده که در سر گورتپه قرار گرفته بود، کشف کردند.
تمامی اشیاء کشفشده با دقت مستند، طراحی و در مواردی در همان محل مرمت شدند. برنامههایی هم برای انجام آزمایشهای علمی پیشرفته، از جمله تاریخگذاری کربن ۱۴ و آزمونهای فلزکاری در دست اجراست.