پوسیدن در رختخواب چیست و چه مزایا و معایبی دارد؟!

اگر قبلاً اصطلاح «بِدراتینگ» را نشنیده‌ باشید (bed تختخواب و rotting گندیدن)، شاید تصور کنید توصیفی از یک اتفاق ناگوار در دکوراسیون یا شاید جزییات پرونده یک قاتل زنجیره‌ای وحشتناک است و اگر نام آن را شنیده باشید، به احتمال زیاد فکر می‌کنید با افسردگی ارتباط دارد یا صرفاً جدیدترین بهانه نسل زِد برای تنبلی است.

اما اگر از برخی از کسانی که بدراتینگ را انتخاب کرده‌اند بپرسید، ممکن است بگویند این یک مداخله خودمراقبتی فوق‌العاده است و همه ما می‌توانیم گهگاهی از کمی رختخواب‌گندیدگی بهره ببریم.

آیا این ادعا درست است؟ به طور بالقوه بله، اما کارشناسان هنوز به طور کامل متقاعد نشده‌اند.

بِدراتینگ چیست؟ 

شاید عجیب به نظر برسد، اما بِدراتینگ برخلاف نامش، در ظاهر نسبتاً خوش‌خیم و بی‌خطر است. معنایش را می‌پرسید؟ این عادت که تمام روز در رختخواب بمانید. اگر کمی بزرگتر از نسل زد باشید به آن «لش کردن» می‌گویید، در هر صورت مهم اینست که نمی‌خواهید از تختخواب بلند شوید و سعی نمی‌کنید سازنده باشید.

رابرت کامِن روانشناس می‌گوید: «اگر استراحت کردن در خانه در برنامه کار شما باشد، ممکن است در تختخواب فیلم تماشا کنید، شبکه‌های اجتماعی را رصد کنید، با تلفن صحبت کنید، غذا بخورید یا هر کاری که موقع تعطیلات در خانه انجام می‌دهید. بِدراتینگ با ماندن در تختخواب برای بهبودی یافتن از بیماری یا آسیب متفاوت است. ماندن در تختخواب معمولاً به عنوان روشی برای مقابله با استرس یا اضطراب توصیه می‌شود.»

مشابه این رفتار را از برخی اینفلوئنسرها دیده‌اید که در بستر محتوا تولید می‌کنند و مبارزه با سخت‌کوشی و کار بیرون از خانه را تبلیغ می‌کنند. جفری گاردِر، روانشناس بالینی و استاد دانشکده علوم بهداشتی دانشگاه تورو می‌گوید این اصطلاح (بِدراتینگ) بین نسل زد و زنان محبوب است: دو گروهی که این روزها بیشتر از هر کس دیگری استرس دارند.

نیکول هولینگشید، روانشناس و استادیار بالینی پزشکی خانواده و جامعه می‌گوید: «جامعه ما تمایل زیادی به تأکید بیش از حد روی مشغول بودن یا سازنده بودن همیشگی دارد. این فشار زیاد منجر به احساس فرسودگی می‌شود و به ما فرصت استراحت یا شارژ دوباره بدون برچسب تنبل خوردن نمی‌دهند.»

آیا بِدراتینگ فایده‌ای هم دارد؟ 

نمی‌توان انکار کرد ماندن در تختخواب بهتر است تا به اجبار و خواب‌آلوده دوش گرفتن، سر کار رفتن و هشت، نه ساعت نشستن پشت میز کار. اما این عادت عمیق‌تر از تن‌پروری است.

کامن می‌گوید: «ما در دنیای پرسرعتی زندگی می‌کنیم، پس فاصله گرفتن با روزمرگی‌های زندگی، برقراری ارتباط مجدد با خود، تجدید قوا و بازسازی قوای ذهنی و فیزیکی همیشه یک اقدام مثبت است. در واقع، چیزیست که اگر بشود، بسیاری از ما باید آن را در برنامه‌های روزمره خود بگنجانیم.»

این عادت فقط به بدن استراحت نمی‌دهد، بلکه برای سلامت روان بسیار مهم است و فرصتی برای بهبود قوای ذهنی است. این عادت می‌تواند وقفه‌ای از استرس و خستگی‌های روزمره باشد و ما را در موقعیت قوی‌تری قرار دهد تا اهداف‌مان را دوباره ارزیابی کنیم و برای رسیدن به آن‌ها انگیزه پیدا کنیم، تعهدات‌مان را مدیریت کنیم و علایق و سرگرمی‌های شخصی‌مان را کشف کنیم بدون اینکه خودمان را خسته کنیم.

گذراندن یک روز یا حتی چند ساعت اضافه در تختخواب می‌تواند به ما کمک کند با هر چیزی از خستگی ناشی از یک پروژه سخت در محل کار گرفته تا یک بحران وجودی کامل کنار بیاییم. اما آیا ممکن است در انجام این کار دچار زیاده‌روی شویم؟

خطرات بِدراتینگ

وقتی صحبت از بِدراتینگ می‌شود باید مراقب چند نکته باشید. اول از همه، این رفتار نشانه یک موضوع آسیب‌شناختی نیست. بعضی از افراد بیش از حد در تختخواب می‌مانند چون از افسردگی رنج می‌برند یا سلامت روان آن‌ها به طرق مختلف آسیب دیده است. کاربر تیک‌تاک @ lifeasraven که تعدادی ویدیو در این زمینه ساخته می‌گوید: «برخی از افراد مبتلا به ADHD نیز با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.»

اما بدراتینگ به این دلایل باشد، پس نمی‌توان گفت فایده دارد. قبل از رواج اصطلاح بِدراتینگ، تمام روز در تختخواب ماندن «دیسانیا» (Dysania) نامیده میشد که خود یک نشانه کلاسیک افسردگی و اضطراب است.

همینطور این نشانه چیزی شبیه یک پیش‌گویی خودکام‌بخش است. برای کسی که افسرده است، بِدراتینگ در ظاهر راهی برای کناره‌گیری از دیگران و نداشتن ارتباطات اجتماعی است. در بلندمدت، می‌تواند این ایده را تقویت کند که ما نمی‌توانیم با هر چیزی که در حال اجتناب از آن هستیم مقابله کنیم. »

بِدراتینگ ممکن است راهی برای پوشش دادن به مشکلات جسمی باشد: هستند کسانی که متوجه شدند تیروئید یا سایر مشکلات هورمونی موجب ناتوانی آن‌ها در بلند شدن از تختخواب شده است.

ناگفته نماند که «در رختخواب ماندن و کاری نکردن» راهبرد خوبی برای مقابله با این مشکلات فیزیولوژیکی جدی نیست و در واقع، ممکن است اوضاع را بدتر کند، چون عدم‌تحرک طولانی‌مدت عوارض بسیار بدی برای بدن دارد.

وقتی خون به طور مداوم پمپاژ نشود، به لخته شدن تمایل پیدا می‌کند. وقتی راه می‌رویم یا تمرینات کششی انجام می‌دهیم، عضلات در امتداد رگ‌ها منقبض می‌شوند و آن‌ها را وادار به حرکت دادن خون به اطراف می‌کنند. وقتی حرکت نمی‌کنیم، رگ‌ها نمی‌توانند خون را به اطراف فشار دهند. »

حتی اگر بدراتینگ نشانه یک بیماری جدی نباشد، باز هم ممکن است مشکلاتی ایجاد کند که قبلاً وجود نداشتند. برای مثال، صرف زمان بیش از حد برای خواندن اخبار بد، ممکن است سبب ایجاد اضطراب‌هایی در شما شود که قبلاً هرگز نداشتید. انزوا از دوستان و خانواده هم می‌تواند موجب افسردگی شود.

اما خطر واقعی بدراتینگ بسیار پیش‌پاافتاده‌تر از اینهاست. قربانی آشکار این عادت بد «خواب» شماست که دچار اختلال خواهد شد.

بِدراتینگ در خواب اختلال ایجاد می‌کند، چون بدن به طور طبیعی در حالت خوابیده، هورمون‌های خاصی را ترشح می‌کند که به شما می‌گویند کم‌توان شوید.

اگر تمام روز در تختخواب بمانید بدون اینکه هیچ وقفه‌ای در این کار داشته باشید، مغز شما گیج می‌شود و نمی‌داند چه زمانی می‌خواهید بخوابید یا چه زمانی می‌خواهید بیدار شوید و در این شرایط، احتمال بی‌خوابی شما افزایش می‌یابد.

به همین دلیل کارشناسان توصیه می‌کنند اگر احتیاج دارید بیشتر در تختخواب بمانید، آن زمان اضافه را در جایی غیر از تخت بگذارنید. حتی بهتر است بین بدراتینگ و خواب فاصله زمانی بگذارید. به بیان ساده هر کاری که می‌توانید انجام دهید تا بدراتینگ را از تختخواب جدا کنید.

کلید حل مشکل مثل همیشه تعادل است. هرازگاهی بدراتینگ را تجربه کنید اما زیاده‌روی نکنید و حتماً دلایل درستی برای انجام آ« داشته باشید. به یاد داشته باشید حتی روزی که می‌خواهید بدراتینگ کنید حداقل کمی فعال بمانید و عملاً برای انجام یک فعالیت کوچک از تختخواب بلند شوید.

استراحت برای تندرستی مهم است، ورزش نیز ابزار قدرتمندی برای حفظ سلامت روانی و جسمی است. نکته مهم دیگر این است که برای خوابیدن به موقع و به حداکثر رساندن مزایای خواب درست، باید در طول روز انرژی کافی صرف کنید.