چرا نباید شکر را کاملا ترک کرد؟
شکر به عنوان پرمصرفترین ماده در تاریخ غذا و ارجحترین طعم در بین ذائقهها شناخته میشود، اما برای سلامتی خطرناکترین است، زیرا بدون تامین مواد مغذی کالری زیادی به بدن میرساند و در نتیجه وارد بدن میشود. بدن با افزایش وزن، بیماری قلبی، چاقی و دیابت نوع ۲ مرتبط است.
پروفسور فرانک از دانشگاه هاروارد در فواید کنار گذاشتن کامل شکر در رژیم غذایی تردید دارد. به گفته وی، برای تغذیه مناسب نیازی به حذف کامل شکر نیست، بلکه باید ترکیب محصولات را به دقت کنترل کرد و مصرف شکر افزوده در غذاهای فرآوری شده را محدود کرد.
وی خاطرنشان میکند که باید به شیرین کنندههای طبیعی توجه شود. در مقایسه با شکر افزوده، عسل، شربت افرا و شربت آگاو فقط اندکی بهتر هستند، زیرا دارای شاخص گلیسمی پایینتری بوده و حاوی برخی ویتامینها و مواد معدنی هستند.
به گفته وی، به جای رعایت رژیم غذایی بدون قند، بهتر است آن را از میوهها دریافت کنید، زیرا باعث افزایش ناگهانی سطح گلوکز خون نمیشوند؛ بنابراین ترک کامل شکر به مفهوم مواد قندی؛ سودی نخواهد داشت.
به گفته دکتر ساندرا آروالو، ترک کامل شکر به معنای کنار گذاشتن کربوهیدراتهای مفیدی است که بدن برای به دست آوردن انرژی از آنها استفاده میکند.
او میگوید: «همه انواع شکر را نباید مضر تلقی کرد، زیرا مشکل اصلی میزان شکر مصرفی است.»