فال حافظ : دو بیت + دیگران ارزش واقعی شما را نمی دانند (۲۴ شهریور)

فال حافظ تو در این لحظه:

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند
بر جای بدکاری چو من یک دم نکوکاری کند

اول به بانگ نای و نی آرد به دل پیغام وی
وان گه به یک پیمانه می با من وفاداری کند

تفسیر:

متن کامل غزل: اینجا
______________________________________

رازها و فال های بیشتر از حضرت حافظ:

فال حافظ : دو بیت + به زودی ملاقات جالبی در پیش دارید
فال حافظ : دو بیت + به زودی خبر ناکامی دشمنان را خواهید شنید
فال حافظ : دو بیت + بیش از حد به هدف خود وابسته شده اید
فال حافظ : دو بیت + نا امیدی دردی دوا نخواهد کرد
فال حافظ : دو بیت + دشمنان به دنبال صدمه زدن به شما هستند
فال حافظ : دو بیت + از در صلح و آشتی با دیگران درآیید
فال حافظ : دو بیت + دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
فال حافظ : دو بیت + ملاقات مهمی در پیش دارید
فال حافظ : دو بیت + به توانایی های خود اعتماد کنید
فال حافظ : دو بیت + گاهی در اوج هستید و گاهی در قعر چاه
فال حافظ : دو بیت + شادی ها ماندگار نیستند
فال حافظ : دو بیت + مهربانی شما زبانزد عام و خاص است
فال حافظ : دو بیت + سعی کنید دوست را از دشمن بشناسید

جایگاه والای حافظ در ادب پارسی

گفتن این‌که حافظ شاعر بزرگی است و یکی از دو غزل‌سرای بزرگ تاریخ شعر فارسی می‌باشد(آن دیگری سعدی) و بلکه علی‌الاطلاق بهترین غزلیات عاشقانه ـ عارفانه را در زبان فارسی پدید آورده، دشوار نیست، بلکه شاید درباره آن در میان صاحب‌دلان و صاحب‌نظران، اجماع و اتفاق‌نظر برقرار است.

اما پاسخ دادن به این پرسش که سرّ عظمت هنری حافظ در چیست و وجوه و پایه‌های آن کدام است، دشوارست. ادب‌شناسان در بیان عظمت نبوغ‌آسای حافظ، داد سخن داده‌اند و با شور و شیدایی هرچه تمام‌تر از هیچ نکته‌یی فروگذار نکرده‌اند، مگر همین یک نکته را که وجوه امتیاز و عظمت حافظ چیست.

آن‌چه در میان انبوه نوشته‌های حافظ‌‌شناسان و سخن‌سنجان خالی است، بیان خونسردانه و حساب‌شده این وجوه می‌باشد.

حافظ بیش از هر شاعری، حتا بیش از سعدی، از شعر پیشینیان خود بهره برده و اخذ و اقتباس کرده است. این نکته تاریخ ادبی نیز مسلم است که کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی (متوفای ۶۳۵ق) مشهور به خلّاق المعانی، که از معنی شکاف‌ترین و مضمون‌بردارترین شاعران فارسی است، استاد حافظ در شیوه سخن‌سرایی می‌باشد.

پس از او هنر سعدی نیز تأثیر مشابهی بر شعر حافظ داشته است. و پس از او خواجو سومین استاد و مقتدای حافظ در غزل‌سرایی شمرده شده است.

صورت ظاهر غزل‌های آبدار و ایهام‌پرورد خواجو و آب و رنگ آن‌ها همانند غزل حافظ است. اما قطع نظر از بعضی مورخان ادب و ادب‌شناسان، قاطبه شعردوستان کمال‌الدین اسماعیل و خواجو را شاعر طراز اول نمی‌شمارند. به راستی فقط سعدی است که با حافظ قابل مقایسه است.

از این بزرگان گذشته، اوحدی مراغه‌یی، نزاری قهستانی و سلمان ساوجی هم غزل‌سرایان شیرین‌سخن هستند و حافظ به شعر هر سه با عنایت و علاقه می‌نگریسته و به بسیاری از غزل‌های‌شان به صورت استقبال پاسخ می‌داده است.

چرا شعرشناسان و شعردوستان پارسی، برای حافظ مقام یگانه‌یی قایل اند؟ چرا امیرخسرو، همام، اوحدی، خواجو، سلمان و کمال خجندی را که به صورت ظاهر با او قابل مقایسه‌ اند، با او قابل مقایسه نمی‌دانند؟ شاید فهرستی از این دست، حافظ را تبدیل به درخشان‌ترین چهره ادبی زبان فارسی کرده باشد:

۱- اسطوره‌سازی حافظ.

۲- رند و رندی حافظ.

۳- فضل و فرهنگ و مقام علمی حافظ.

۴- عرفان و اخلاق حافظ.

۵- حافظ اندیشه‌مند است و در شعرش فلسفه می‌ورزد.

۶- حافظ مصلح اجتماعی است.

۷- سخنوری و صنعتگری حافظ.

۸- انقلاب حافظ در غزل.

۹- حافظ و موسیقی.

۱۰- تأویل‌پذیری شعر حافظ.

۱۱- طنز و طربناکی حافظ.

۱۲- حافظ هم مضمون‌گر است هم معنی‌گرا.

* کتاب “حافظ‌نامه” تالیف قرآن‌پژوه و حافظ‌پژوه معاصر، بهاءالدین خرمشاهی.

ولادت و مرگ

ولادت حافظ در اول‌هاى قرن هشتم هجرى و در حدود سال ۷۲۷ در شیراز اتفاق افتاد. وفات حافظ به‌سال ۷۹۲ هـ اتفاق افتاد. او داراى زن و فرزندان بود.

ویژگى‌هاى حافظ

حافظ مردى بود ادیب، عالم به دانش‌هاى ادبى و شرعى و مطلع از دقیقه‌هاى حکمت و حقیقت‌هاى عرفان. استعداد خارق‌العادهٔ فطرى او به وى مجال تفکرهاى طولانى همراه با تخیل‌هاى بسیار باریک شاعرانه مى‌داد و او جمیع این موهبت‌هاى ربانى را با ذوق لطیف و کلام دلپذیر استادانهٔ خود درمى‌آمیخت و از آن میان شاهکارهاى بى‌بدیل خود را به‌صورت غزل‌هاى عالى به‌وجود مى‌آورد.
او بهترین غزل‌هاى مولوى و کمال و سعدى و همام و اوحدى و خواجو و یا بهترین بیت‌هاى آنان را مورد استقبال و جوابگوئى قرار داده است. کلام او در همهٔ موارد منتخب و برگزیده و مزین به انواع تزئین‌هاى مطبوع و مقرون به ذوق و شامل کلماتى است که هریک با حساب دقیق انتخاب و به‌جاى خود گذارده شده است.

تأثر حافظ از شیوهٔ خواجو مخصوصاً از غزل‌هاى ‘بدایع‌الجمال’ یعنى بخش دوم دیوان خواجو بسیار شدید است و در بسیارى از موردها واژه‌ها و مصراع‌ها و بیت‌هاى خواجو را نیز به وام گرفته و با اندک تغییر در غزل‌هاى خود آورده است و این غیر از استقبال‌هاى متعددى است که حافظ از خواجو کرده است. در میان شاعرانى که حافظ از آنها استقبال کرده و یا تأثیر پذیرفته است بعد از خواجو، سلمان را باید نام برد. علت این تأثیر شدید آن است که سلمان هم مانند خواجو از معاصران حافظ و از جملهٔ مشاهیرى بود که شاعر شیراز سرمشق کار خود قرار داد.

پاسخ‌ها و استقبال‌هاى حافظ از سعدى و مولوى و دیگر شاعران استاد پیش از خود کم نیست اما دیوان او به‌قدرى از بیت‌هاى بلند و غزل‌هاى عالى و مضمون‌هاى نو پر است که این تقلیدها و تأثرها در میان آنها کم و ناچیز مى‌نماید. علاوه بر این علو مرتبهٔ او در تفکرهاى عالى حکمى و عرفانى و قدرتى که در بیان آنها به فصیح‌ترین و خوش‌آهنگ‌ترین عبارت‌ها داشته وى را با همهٔ این تأثیرپذیرى‌ها در فوق بسیارى از شاعران گذشته قرار داده و دیوانش را مقبول خاص و عام ساخته است.

حافظیه

آرامگاه حافظ کجاست؟

آرامگاه حافظ یا حافظیه در بخش مرکزی شهر شیراز و در استان فارس واقع شده است. حافظیه در جنوب دروازه قرآن در حاشیه شمالی شیراز و در ابتدای خیابان گلستان قرار دارد. حافظ در سال ۷۹۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت.

حافظیه بارها به دستور حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت؛ اما سرانجام در سال ۱۳۱۴ هجری قمری، به دستور وزرات آموزش‌وپرورش، ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. در این طرح، حافظیه همانند طرح قدیم خود، به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و اجرای کامل آن تا سال ۱۳۱۷ هجری قمری به طول انجامید.

آرامگاه حافظ را می‌توان یکی از محبوب‌ترین و مشهورترین جاهای دیدنی شیراز به حساب آورد  که دارای معماری منحصربه‌فرد است. آرامش حافظیه بسیار دل‌انگیز بوده و بهترین مکان برای دیدار عاشقان به شمار می‌رود. این فضا حسی ناب و بی‌نظیری را به شما هدیه می‌دهد که آن را در هیچ جای دیگر تجربه نخواهید کرد. زوج‌های عاشق دست به دست نیز در این فضا قدم زده و فال می‌گیرند. زمزمه اشعار حافظ از قسمت‌های مختلف حافظیه به گوش می‌خورد و بوی بهار نارنج شما را مدهوش می‌سازد. حافظیه، مکانی پر از حال خوب در شهر عاشقانه شیراز است.