۷ رفتار که والدین هرگز نباید در فرزندانشان نادیده بگیرند!

 برای والدین مهم است که به رفتارهایی که ممکن است نشان‌دهنده پریشانی عاطفی یا روانی باشند، توجه کنند. در این مقاله از  کودکان و والدین چند هشدار رفتاری با شما به اشتراک می گذاریم که ممکن است نشان‌دهنده مسائل عمیق‌تری باشند.

7 رفتار هشداردهنده کودکان
به عنوان پدر و مادر توصیه می شود که حواس تان به این رفتارها باشد:

انزوای عاطفی و تحریک‌پذیری
به گزارش خبرنامه،اگر فرزند شما ناگهان علاقه خود را به فعالیت‌هایی که زمانی دوست داشته از دست می‌دهد، ممکن است چیزی بیش از یک مرحله کوتاه ناز زندگی اش باشد. این تغییر همراه با عصبانیت یا تحریک‌پذیری مکرر، می‌تواند به افسردگی، اضطراب یا حتی قلدری اشاره داشته باشد.

کناره‌گیری عاطفی اغلب فریاد خاموشی برای کمک است، در حالی که طغیان‌ها می‌توانند منعکس‌کننده احساسات سرکوب‌شده‌ای باشند که نمی‌دانند چگونه ابراز کنند. این تغییرات را نادیده نگیرید؛ دلسوز باشید و با آنها گفتگو کنید.

دروغگویی و نیاز به تایید
دروغگویی مداوم همیشه به خاطر شیطنت نیست. این رفتار ناشی از ترس از تنبیه، عزت نفس پایین یا نیاز به پنهان کردن مشکلات است. به طور مشابه، اگر کودکی دائماً به دنبال ستایش یا اطمینان خاطر باشد، ممکن است نشان دهنده ناامنی یا غفلت عاطفی باشد. به جای تنبیه این رفتار، سعی کنید انگیزه پشت آن را درک کنید. به آنها بگویید که در امنیت، دوست داشته شدن و بدون قید و شرط پذیرفته شده‌اند.

اجتناب از تماس چشمی یا لمس
کودکانی که به طور مداوم از تماس چشمی اجتناب می‌کنند یا در برابر محبت فیزیکی مقاومت می‌کنند، ممکن است علائم پریشانی عاطفی را نشان دهند. این می‌تواند نشان دهنده تروما، اضطراب یا عدم اعتماد باشد. به آنچه باعث می‌شود آنها احساس ناامنی کنند توجه کنید. اطمینان خاطر دادن ملایم و صبورانه و یک محیط حمایتی می‌تواند به بازسازی احساس راحتی و امنیت آنها در طول زمان کمک کند.

تغییر در خواب، اشتها یا سلامت
اگر فرزند شما ناگهان به طور قابل توجهی بیشتر یا کمتر غذا می‌خورد یا در خواب مشکل دارد، این موارد می‌تواند نشانه‌های استرس، اضطراب یا افسردگی باشد. سردردهای مداوم یا دردهای معده، بدون علت جسمی مشخص، اغلب از کشمکش‌های عاطفی ناشی می‌شوند. اینها تجربیات واقعی هستند و درست مانند هر بیماری جسمی، مستحق توجه و مراقبت هستند.

پرخاشگری و مشکل در تمرکز
پرخاشگری نسبت به همسالان یا خواهر و برادرها همیشه مربوط به خشم نیست، بلکه ممکن است فریادی برای کمک باشد. این می‌تواند منعکس کننده آشفتگی درونی، احساس ناتوانی یا حتی چیزی باشد که آنها در جای دیگری شاهد آن هستند. به طور مشابه، مشکل در تمرکز یا انجام وظایف ممکن است به ADHD، اضطراب یا اختلالات یادگیری اشاره داشته باشد.

از راهنمایی‌های متخصصان استفاده کنید و به یاد داشته باشید که رفتار آنها بیشتر از کلماتشان حرف می زند.

نشانه‌های کلامی عزت نفس پایین
اگر کودکی چیزهایی مانند “من احمق هستم”، “هیچ‌کس مرا دوست ندارد” یا “می‌خواهم ناپدید شوم” می‌گوید، آن را جدی بگیرید. اینها فقط نظرات بی‌اهمیت نیستند، بلکه می‌توانند نشان‌دهنده غم یا افسردگی عمیق باشند. کودکان اغلب کلماتی برای توصیف احساسات خود ندارند، بنابراین آن را به روشی که می‌دانند بیان می‌کنند. همیشه با همدلی گوش دهید و در صورت نیاز از متخصص کمک بگیرید.

افت ناگهانی در عملکرد تحصیلی

کاهش قابل توجه نمرات یا عدم علاقه به مدرسه می‌تواند نشانه پریشانی عاطفی یا روانی باشد. این اتفاق ممکن است با قلدری، مشکلات یادگیری، انگیزه کم یا حتی اختلالات تشخیص داده نشده مانند نارساخوانی یا اضطراب مرتبط باشد. به جای تمرکز بر نمرات، سعی کنید بفهمید چه چیزی پشت این تغییر است. سوالات ملایم بپرسید، معلمان را درگیر کنید و فضایی امن برای فرزندتان ایجاد کنید تا بدون ترس خود را بیان کند.