چگونه می‌توان آستانه تحمل درد بدن را تغییر داد؟
آستانه تحمل درد در بدن به عوامل مختلفی مانند ژنتیک، جنسیت، سن، میزان خواب و سبک زندگی بستگی دارد.
آستانه تحمل درد در بدن به عوامل مختلفی مانند ژنتیک، جنسیت، سن، میزان خواب و سبک زندگی بستگی دارد. ورزش، کاهش استرس و خواب کافی می‌توانند در مدیریت و کاهش درد مؤثر باشند، اما درد مزمن نیازمند بررسی پزشکی تخصصی است.
به گزارش همیار، درد یک تجربه کاملاً ذهنی و پیچیده است که از ابتدا برای محافظت از موجودات زنده در برابر آسیب‌های احتمالی ایجاد شده است. امروزه دانشمندان دریافته‌اند که عوامل مختلفی می‌توانند آستانه تحمل درد بدن را تغییر دهند و حتی میزان احساس درد را تحت تأثیر قرار دهند.
نقش ذهن و شرایط محیطی در تجربه درد
طبق گزارش نشنال جئوگرافیک، گرگوری شرر، دانشیار زیست‌شناسی سلولی و فیزیولوژی دانشگاه کارولینای شمالی، می‌گوید: «واکنش و احساس ما نسبت به درد بسته به شرایطی که در آن قرار داریم متفاوت است. به همین دلیل درد یک تجربه ذهنی و شخصی است.»
برای مثال، عمل‌هایی مانند پر کردن دندان، خالکوبی یا سوراخ کردن گوش، هرچند دردناک هستند، اما بسته به تفسیر مغز و بدن می‌توانند حتی لذت‌بخش هم به نظر برسند. این موضوع به دلیل اشتراک برخی مسیرهای عصبی مغز در پردازش درد و لذت است.
چرا برخی افراد آستانه درد بالاتری دارند؟
عوامل متعددی مانند ژنتیک، جنسیت و میزان خواب روی آستانه تحمل درد تأثیر می‌گذارند. زنان معمولاً نسبت به درد حساس‌تر هستند که این موضوع می‌تواند به دلیل هورمون‌های بدن آن‌ها باشد. مردان اغلب آستانه درد بالاتری دارند اما تمایل کمتری به گزارش درد خود دارند.
همچنین افزایش سن به طور معمول منجر به افزایش آستانه درد در بزرگسالی و سالمندی می‌شود.
نقش ورزش، ذهن‌آگاهی و سبک زندگی در مدیریت درد
ورزش، به ویژه حرکاتی مانند یوگا، می‌تواند ابزار موثری برای مقابله با دردهای مزمن باشد و حتی در درمان بیماری‌هایی مانند میگرن و کمردرد موثر است.
مدیریت استرس و خواب کافی نیز تاثیر بسزایی در بهبود خلق و خو و کاهش میزان درد دارند.
سیستم‌های پاداش زیستی بدن مانند آزادسازی اندورفین در ورزش یا حتی لذت از غذاهای تند، می‌توانند تجربه درد را کاهش دهند یا آن را به احساس مثبتی تبدیل کنند.
نکته مهم درباره درد مزمن
داشتن آستانه درد بالا همواره نشانه سلامت نیست. درد مزمن که بیش از سه ماه طول بکشد، می‌تواند کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد و نیازمند بررسی پزشکی و درمان جدی است. خوددرمانی یا مصرف مداوم داروهای مسکن بدون مشاوره تخصصی می‌تواند خطرناک باشد.
