نادرترین سوخت کره زمین در صنعت حمل‌ونقل مالزی است
متانول برخلاف هیدروژن، وزن کمتری دارد و حمل و مدیریت آن به‌نسبت آسان‌تر است. این سوخت را می‌توان در دما و فشارهای نرمال انتقال داد و شرایط جدیدی برای توزیع نیاز ندارد.
نادرترین سوخت جایگزین سوخت‌های فسیلی، متانول پاک است که مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی آن، توجه گسترده شرکت‌های تولید و توزیع سوخت را به خود جلب کرده است. مالزی کشوری غنی از منابع طبیعی است و پتانسیل بالایی برای تولید سوخت متانول از هیدروژن سبز دارد و بازار هدف تولیدکنندگان وسایل نقلیه متانولی شده است.
به گزارش ایمنا، هلدینگ ژجیانگ جیلی (Zhejiang Geely) یک شرکت چند ملیتی چینی است که دفتر مرکزی آن در هانگژو، استان ژجیانگ قرار دارد و به‌عنوان یک گروه فناوری حمل‌ونقل جهانی در حال ارائه پیشرفت‌هایی در زمینه سوخت متانول برای وسایل نقلیه پایدار است. با توجه به تلاش‌های اخیر مالزی در حوزه سوخت‌های سبز و پایدار، این شرکت مالزی را در برنامه هدف خود برای گسترش بازار قرار داده است.
هلدینگ ژجیانگ جیلی با تمرکز بر سوخت متانول و گسترش بازارهای خود به‌ویژه در مالزی و اروپا، در تلاش است تا با ارائه راهکارهای نوآورانه به تقاضای روزافزون برای سوخت‌های پایدار پاسخ دهد. این شرکت با پتانسیل قابل‌توجهی که در زمینه متانول وجود دارد، آماده است تا نقش فعال‌تری در تحولات صنعت خودروسازی و حفاظت از محیط زیست ایفا کند و آینده امیدوارکننده‌تری برای حمل‌ونقل پایدار رقم بزند.
مالزی یک کشور در حال توسعه با پتانسیل بالای اقتصادی است و تلاش‌های گسترده‌ای را در زمینه سیاست‌های زیست‌محیطی و سرمایه‌گذاری در حوزه سوخت‌های سبز و پایدار آغاز کرده است و به همین دلیل یک منطقه جذاب برای سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان سوخت‌های جایگزین به‌ویژه متانول است. این کشور غنی از منابع طبیعی است و پتانسیل بالایی برای تولید سوخت متانول از هیدروژن سبز دارد، همچنین با توجه به زیرساخت‌های توسعه‌یافته، حجم بالای حمل‌ونقل دریایی و ضرورت کاهش آلودگی در بندرها، توانایی لازم برای تبدیل شدن به یک مرکز تولید و توزیع سوخت متانول را دارد.
پتانسیل سوخت متانول
متانول به‌عنوان یک منبع سوخت جایگزین در جهان معرفی شده و به‌تازگی توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. تمام کشورها در تلاش هستند تا هرچه سریع‌تر گرمایش جهانی را به ۱.۵ درجه سانتیگراد محدود کنند و انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۴۰ به نصف برسانند، در همین راستا صنعت خودروسازی نیز به دنبال راهکارهای نوآورانه برای موتورهای احتراق داخلی است؛ هرچند بسیاری از شرکت‌های خودروسازی بر وسایل نقلیه برقی متمرکز شده‌اند، اما شرکت هایی هستند که در حال سرمایه‌گذاری روی سوخت‌های هیدروژنی و البته متانول هستند.
پتانسیل متانول به‌عنوان یک سوخت بدون کربن برای استفاده در خودروهای موتور احتراقی مورد توجه است. در حال حاضر بیشتر حجم متانول تولیدشده هنوز از سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود، اما کارشناسان معتقد هستند که می‌توان این سوخت را بدون انتشار آلودگی‌های مضر ناشی از سوخت‌های فسیلی تولید کرد.
هزینه‌های تولید متانول پاک بیشتر از سایر سوخت‌های جایگزین همچون گاز مصنوعی (SNG) است اما هزینه‌های مربوط به انتقال و نگهداری آن کم‌تر خواهد بود. بزرگترین مشکل صنعت خودرو برای انتقال به منابع سوخت جایگزین، میزان سرمایه اولیه‌ای است که برای انجام این کار به‌صورت وسیع نیاز است، اما هشدارهای دانشمندان در مورد بحران انتشار گازهای گلخانه‌ای، هزینه‌های مالی را بهانه خوبی برای فرار از تحول در صنعت خودرو نمی‌بیند.
ذخیره‌سازی و حمل‌ونقل آسان
متانول برخلاف هیدروژن، وزن کمتری دارد و حمل و مدیریت آن به‌نسبت آسان‌تر است. این سوخت را می‌توان در دما و فشارهای نرمال انتقال داد و شرایط جدیدی برای توزیع نیاز ندارد. متانول به‌عنوان یک ماده شیمیایی پایه، در بسیاری از صنایع به میزان گسترده مورد استفاده قرار گرفته است و ویژگی‌ها، شرایط نگهداری و شیوه مدیریت آن شناخته‌شده و مستند است، بنابراین اگر این سوخت در مقیاس بزرگ و برای تأمین سوخت وسایل نقلیه مورد استفاده قرار بگیرد، به پروتکل‌های ایمنی جدید و آموزش‌های گسترده برای سازگاری با متانول به‌عنوان سوخت جایگزین نیاز نخواهد داشت.
