راهکار‌های متخصصان برای حل و فصل درگیری‌ها در محیط کار
تعارض‌های کاری بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی حرفه‌ای هستند، اما نحوه‌ی برخورد با آنها می‌تواند تفاوت بزرگی در کیفیت روابط و محیط کار ایجاد کند.
با حفظ آرامش، گفت‌وگوی محترمانه و شناخت سبک رفتاری خود و دیگران، می‌توان بسیاری از تنش‌های کاری را به فرصتی برای درک متقابل و همکاری مؤثر تبدیل کرد.
به گزارش فرارو ، رویارویی با تعارض در محل کار، تجربه‌ای ناخوشایند، اما اجتناب‌ناپذیر است. در محیطی که افراد با دیدگاه‌ها، شخصیت‌ها و انتظارات متفاوت کنار هم فعالیت می‌کنند، بروز اختلاف امری طبیعی است. با این حال، نحوه‌ی مدیریت این تعارض‌ها، تفاوت میان همکاری سالم و فضای کاری مسموم را رقم می‌زند. در بسیاری از مواقع، راه‌حل ساده‌ای برای حل تعارض‌ها وجود ندارد، اما می‌توان با رعایت برخی اصول، از شدت بحران کاست و شرایط را بهبود بخشید.
اولین گام، کنترل هیجانات و واکنش‌های آنی است. لیزا ریچی، مدرس آکادمی آداب معاشرت آمریکا، در این‌باره می‌گوید: «در لحظات تنش‌زا، نفس عمیق بکشید و مکثی کوتاه داشته باشید. بسیاری از ما خیلی سریع واکنش نشان می‌دهیم، بدون اینکه به عمق مسئله فکر کنیم.» او توصیه می‌کند پیش از قضاوت درباره‌ی رفتار طرف مقابل، ابتدا علت نگرانی یا ناراحتی او را درک کنیم. به گفته‌ی ریچی: «تنها چیزی که واقعاً در کنترل ماست، واکنش خودمان به موقعیت است. باید مسئولیت کامل احساسات و رفتار خود را بپذیریم.»
از دیگر توصیه‌های مهم در مواجهه با تعارض، حفظ حریم مکالمات است. مطرح کردن اختلافات در حضور دیگران، به‌ویژه در جلسات گروهی، می‌تواند تنش را تشدید کند و فضا را غیرحرفه‌ای جلوه دهد. به گفته‌ی ریچی، بهتر است گفت‌و‌گو‌ها به‌صورت خصوصی و بین دو نفر در زمان و مکانی مناسب انجام شود: «درگیری در برابر جمع، نه‌تنها مشکل را حل نمی‌کند، بلکه اعتبار حرفه‌ای افراد را نیز زیر سؤال می‌برد.» آردن کلایز، متخصص آداب اجتماعی، نیز بر لزوم حفظ آرامش و احترام در حین مکالمه تأکید دارد. به باور او، استفاده از جملاتی که با «من» شروع می‌شوند، به‌جای جملاتی که با «تو» آغاز می‌شوند، از ایجاد حالت دفاعی در طرف مقابل جلوگیری می‌کند.
چنین بیانی نه‌تنها دیدگاه فرد را بیان می‌کند، بلکه حالت سرزنش‌آمیز ندارد و فضا را برای گفت‌و‌گو باز نگه می‌دارد. اگر فردی در اشتباهی نقش داشته باشد، عذرخواهی صادقانه می‌تواند قدمی مؤثر برای کاهش تنش باشد. در سطحی عمیق‌تر، جان الیوت، استاد روان‌شناسی سازمانی در دانشگاه تگزاس، در کتاب جدید خود با عنوان «چگونه با هر کسی کنار بیاییم»، به نقش سبک‌های شخصیتی در بروز و مدیریت تعارض‌ها اشاره می‌کند. به گفته‌ی او، افراد معمولاً در هنگام تعارض، یکی از پنج سبک شخصیتی را از خود نشان می‌دهند. شناخت سبک شخصی و همچنین شناخت سبک رفتاری همکاران، می‌تواند کمک بزرگی به مدیریت بهتر تعارض‌ها باشد.
الیوت معتقد است در موقعیت‌های تنش‌زا، لزوماً نیازی به توافق کامل وجود ندارد. گاهی تنها شناخت نیاز یا انتظار طرف مقابل، می‌تواند به کاهش هیجانات و باز شدن مسیر گفت‌و‌گو کمک کند: «ما لازم نیست همیشه هم‌نظر باشیم یا به راه‌حلی فوری برسیم. اما اگر بفهمیم طرف مقابل دنبال چه چیزی است، می‌توانیم راهی برای برآورده کردن بخشی از آن پیدا کنیم و از شدت تنش بکاهیم.» یکی از مؤثرترین ابزار‌ها در این مسیر، گوش‌دادن فعال است. به گفته‌ی الیوت، همه‌ی ما نیاز داریم که شنیده و درک شویم. زمانی که فرد احساس کند واقعاً کسی به حرف‌هایش گوش می‌دهد، تمایل بیشتری به تعامل سازنده پیدا می‌کند.
او می‌افزاید: «حتی اگر با هم اختلاف نظر داشته باشیم، گوش‌دادن واقعی می‌تواند ما را به یکدیگر نزدیک کند.» در صورت شدت یافتن بحث، تغییر لحن و ریتم گفت‌و‌گو می‌تواند کمک‌کننده باشد. به گفته‌ی الیوت، پایین آوردن سرعت صحبت و آرام‌تر شدن در انتقال پیام، همانند یک تایم‌اوت کوتاه در بازی بسکتبال، به کاهش هیجان کمک می‌کند: «اگر جمله‌ای را که معمولاً در دو ثانیه می‌گویید، این‌بار در ۱۵ ثانیه بیان کنید، فضایی برای کاهش تنش ایجاد کرده‌اید.»
در نهایت، باید پذیرفت که برخی تعارض‌ها به نتیجه‌ای دلخواه برای هر دو طرف نمی‌رسند. در چنین شرایطی، گاهی لازم است اولویت‌ها را مشخص کرد و از برخی درگیری‌ها صرف‌نظر نمود. کلایز در این خصوص می‌گوید: «گاهی باید از برخی نبرد‌ها چشم‌پوشی کرد تا در بلندمدت به همکاری مسالمت‌آمیز برسیم. در نهایت، ما همچنان باید با این افراد کار کنیم و حفظ رابطه‌ی حرفه‌ای اهمیت بالایی دارد.» مدیریت تعارض در محیط کار مستلزم کنترل احساسات، برقراری گفت‌وگوی محترمانه، درک سبک رفتاری افراد و تمرین شنیدن فعالانه است. گاهی تنها راه حفظ هماهنگی، نادیده گرفتن برخی اختلافات جزئی به نفع ارتباط حرفه‌ای بلندمدت خواهد بود.
