خواننده ای که در ۱۹ سالگی هدف گلوله قرار گرفت و با «رستاخیز» بازگشت
وقتی دوست پسر سابقش که از دوران کودکی یکدیگر را می‌شناختند، به سر او شلیک کرد، رویای زندگی روی صحنه، برای موتلو از هم پاشید.
رویاهای موتلو کایا درباره زندگی روی صحنه، زمانی که دوست پسر سابقش به او شلیک کرد، از بین رفت.
به گزارش عصر ترکیه به نقل از بی بی سی، وقتی حدود ۱۰ سال پیش، موتلو کایا خواننده ۱۹ ساله در ترکیه به دست دوست پسرش از ناحیه سر هدف گلوله قرار گرفت، هفته‌ها در حال کما برای زندگی‌اش جنگید و عاقبت با جراحت‌هایی که تا پایان عمر با او خواهد بود و با صندلی چرخ‌دار به زندگی بازگشت. امروز او نه تنها می‌تواند با قدم‌هایی هرچند کوچک راه برود، بلکه چند ماه پیش ترانه‌ای جدید هم وارد بازار کرد.
در ترکیه، خشونت علیه زنان یکی از موضوعات به‌شدت مطرح در گروه‌های فمینیستی است. این گروه‌ها می‌گویند در ۱۰ ماه اول سال گذشته میلادی، ۳۵۷ زن کشته شدند. در این میان، مبارزه زن جوانی برای ادامه زندگی بعد از شلیک به سرش، روایتی است فوق‌العاده از شجاعت و اراده.
موتلو کایا خواننده‌ای بود با چشمان سبز و درخشان، لبخندی بامتانت و صدایی مخملی. در ۱۹ سالگی به‌عنوان شرکت‌کننده یکی از مسابقه‌های استعدادیابی در یکی از کانال‌های تلویزیونی ترکیه در حال بالا رفتن از نردبان پیشرفت و شهرت بود.
وقتی دوست پسر سابقش که از دوران کودکی یکدیگر را می‌شناختند، به سر او شلیک کرد، رویای زندگی روی صحنه، برای موتلو از هم پاشید.
۵۸ روز در کما بود . مبارزه‌اش برای زندگی سرخط خبرها ترکیه بود.
وقتی عاقبت از این حادثه نجات پیدا کرد، همه آن را معجزه می‌دانستند. اما این حادثه زخم‌هایی مادام‌العمر برای او به جا گذاشت. حالا روی صندلی چرخ‌دار بود. نه می‌توانست حرف بزند و نه راه برود.
۹ سال بعد، با اینکه گلوله همچنان در مغزش به جا مانده بود، خوانندگی را شروع کرد. چند ماه پیش تک ترانه‌ای به بازار عرضه کرد به نام «رستاخیز» که بر اساس داستان زندگی خود او است.
بی‌بی‌سی با او در خانه‌اش در دیاربکر، در جنوب شرق ترکیه دیدار کرد.
پیشرفت فوق‌العاده
موتلو در حالی که روی صندلی چرخ‌دار نشسته، آسیب‌پذیر و شکننده به نظر می‌رسد اما پیشرفتی که او از نظر جسمی در این سال‌ها داشته، فوق‌العاده است.
به لطف تمرین‌های منظم و فیزیوتراپی، عضلات دست‌ها و پاهایش قوی‌تر شده‌اند. حالا می‌تواند چنگال در دست بگیرد و خودش بدون کمک دیگران غذا بخورد.
او می‌گوید: «نه سال پیش مثل یک مرده بودم. نمی‌توانستم صحبت کنم. یکی از آرزوهایم این بود که بتوانم با دو دست غذا بخورم و حالا می‌توانم این کار را انجام بدهم.»
او شروع به راه رفتن کرده است، هرچند هنوز قدم‌های کوچکی برمی‌دارد. باید تمام این حرکات را مانند بچه‌ها از اول یاد بگیرد. بیشتر اوقات از پشت پنجره اتاق نشیمن خانه‌شان، راه رفتن مردم را به‌‌دقت تماشا می‌کرد.
موتلو حالا نیاز به درمان‌های طولانی و منظم‌تر دارد اما خانواده توان مالی آن را ندارند. او برای ادامه راه به کمک آن‌ها نیاز دارد.
مادرش در حالی که به او کمک می‌کند در خانه حرکت کند می‌گوید: «دخترم خوشحال است. شروع کرده چند قدم بردارد. حرف زدن را هم از سرگرفته.»
اما موتلو از همین حالا هدف‌های بالاتری دارد.
وقتی سال‌ها پیش برای اولین بار از بیمارستان بیرون آمد به خبرنگارانی که اطراف خانه‌اش جمع شده بودند گفت آرزو دارد دوباره بخواند.
در دیدار با بی‌بی‌سی ترکی با به یادآوردن این لحظه لبخند می‌زند.
می‌گوید: «نه می‌توان حرف زد. نه میشود حرکت کرد. عین یک مرده. نمی‌توان نفس کشید. به‌سختی میشود یک کلمه گفت و اولین چیزی که میشود گفت این است: می‌خواهم موسیقی خلق کنم.»
«وقتی این حرف را زدم به آن ایمان داشتم. اینکه توانسته‌ام این مقدار پیش بروم به خاطر این است که به آن باور داشتم.»
لحظه حمله
او لحظه شلیک را به‌وضوح و با جزئیات به یاد می‌آورد.
می‌گوید مهاجم که از کودکی یکی از آشنایان و ستایشگرانش بود، اما بعد از آنکه موتلو در برنامه استعدادیابی تلویزیونی حاضر شد، شروع به تهدید او کرد.
«در روز حمله با من تماس گرفت و گفت می‌خواهد مرا ببیند. گفت اگر نیایی، وارد خانه‌ات می‌شوم و همه را می‌کشم.»
«از ترس به طبقه پایین رفتم. بعد تفنگش را بیرون کشید و شلیک کرد. یکی از گلوله‌ها به سرم خورد. روی زمین افتادم اما هنوز هوشیار بودم. یادم می‌آید که خواهر و برادرم جیغ می‌کشیدند.»
مهاجم در دفاع از خود ادعا کرد قصد کشتن نداشته است و مدعی شد بعد از آن که موتلو به او توهین کرده، تصادفی و بی‌هدف شلیک کرده است.
او در سال ۲۰۱۶، به ۱۵ سال زندان محکوم شد اما بعد از چند سال از زندان آزاد شد. موتلو می‌گوید ضارب هنوز ساکن همان شهری است که او هم در آن زندگی می‌کند.
تیر خوردن خواهر
خواهر بزرگ‌تر موتلو به نام دیلک کایا هم پنج سال پیش در حادثه‌ای مشابه هدف شلیک مردی قرار گرفت که ادعا می‌کرد دوست پسر او است. او در این حادثه جانش را از دست داد.
موتلو می‌گوید وقتی خواهرش چنین هدف خشونت علیه زنان قرار گرفت، برای او فاجعه‌بار بود.
موتلو می‌گوید: «من بارها گریه‌های خواهرم را شنیده بودم که چقدر از دیدن من در وضعیتی که بودم ناراحت بود. او من را از مرگ نجات داد. اتفاقی که برایش افتاد مرا نابود کرد.»
«بعد از آن بود که تصمیم گرفتم برای خواهرم و همه زنان کاری کنم و ساکت نمانم. سر قبر خواهرم رفتم و به او قول دادم روی دو پای خودم راه بروم و به دیدنش بروم.»
از روزی که موتلو هدف گلوله قرار گرفت، هزاران زن در ترکیه کشته شده‌اند و خشونت علیه زنان رو به افزایش بوده است.
سازمان‌های فمینیستی می‌گویند تنها در ماه اکتبر پارسال حداقل ۴۸ زن کشته شده‌اند.
در گزارش سال ۲۰۲۳ مجمع جهانی اقتصاد، ترکیه از نظر برابری جنسیتی در میان ۱۴۶ کشور، در رتبه ۱۲۹ قرار داشت.
در سال ۲۰۲۱، ترکیه از یک توافق بین‌المللی به نام کنوانسیون استانبول که برای پیشگیری، تعقیب و حذف خشونت خانگی تشکیل شده است، خارج شد.
دولت چنین استدلال کرد که این کنوانسیون «ارزش‌ها و بنیان خانواده را تضعیف کرده و به همجنس‌گرایی دامن زده است.»
نگاه به آینده
موتلو امروز در حالی که کنار پنجره نشسته، مردمی را که در رفت و آمدند تماشا می‌کند.
می‌گوید: «آرزویم این است که من هم یک روز مانند آن‌ها راه بروم.»
اما از اینکه می‌تواند هرروز بهتر از روز پیش صحبت کند و هرچند نه به‌خوبی قبل، اما می‌تواند آواز بخواند، شکرگزار است. مصمم است همه مهارت‌هایش را بهتر کند.
می‌گوید: «از صمیم قلب باور دارم که پنج یا شش ماه آینده می‌توانم بهتر از این آواز بخوانم.» بعد برای ما چند خط از ترانه جدیدش را می‌خواند.
«تمام کسانی که ظلم می‌کنند روزی پاسخگو خواهند بود. بگذار مردم بشنوند که من دارم می‌آیم. بگذار مردم بدانند من اینجا هستم.»
