از دیدگاه روان‌شناسی، قرار دادن دست‌ها بر روی هم چه معنایی دارد؟
احتمالاً شما هم تاکنون کسی را دیده‌اید که با دست‌هایی که روی ناحیه‌ی پایین شکم یا لگن قرار گرفته ایستاده، یا شاید خودتان گاه‌گاهی این حالت را به‌طور ناخودآگاه می‌گیرید.
لطفا به این مطلب امتیاز دهید
احتمالاً شما هم تاکنون کسی را دیده‌اید که با دست‌هایی که روی ناحیه‌ی پایین شکم یا لگن قرار گرفته ایستاده، یا شاید خودتان گاه‌گاهی این حالت را به‌طور ناخودآگاه می‌گیرید.
به گزارش چشمک، هرچند این وضعیت در نگاه اول ممکن است بی‌طرف یا خنثی به نظر برسد، اما تحلیل زبان بدن نشان می‌دهد که چنین ژستی می‌تواند پیام‌هایی درباره‌ی وضعیت هیجانی فرد منتقل کند که بر تفسیر دیگران از احساسات و نیت‌های او اثر می‌گذارد.
در ادامه به بررسی معنا و نقش این ژست یعنی قرار دادن دست‌ها بر روی هم در موقعیت‌های گوناگون می‌پردازیم، دلایل استفاده‌ی ناخودآگاه آن را واکاوی می‌کنیم و تأثیر آن را بر تعامل‌های بین‌فردی بررسی خواهیم کرد. خواهیم دید که این وضعیت چگونه می‌تواند نشانه‌ای از ناامنی درونی باشد و تعادل قدرت را تغییر دهد.
قرار دادن دست‌ها بر روی هم
چرا از ناحیه‌ی پایین‌تنه محافظت می‌کنیم و این کار چه مفهومی دارد؟
قرار دادن دست‌ها روی ناحیه‌ی پایین‌تنه صرفاً واکنشی به حس راحتی فیزیکی نیست؛ بلکه می‌تواند نشانه‌ای غریزی و هیجانی باشد. در ادامه سه زمینه‌ی کلیدی را بررسی می‌کنیم که در آن‌ها این ژست معنای خاصی پیدا می‌کند:
اضطراب یا تردید به خود
وقتی احساس اضطراب می‌کنیم، اغلب به‌طور ناخودآگاه به حرکاتی روی می‌آوریم که از قسمت‌های آسیب‌پذیر بدن‌مان محافظت کنند. قرار دادن دست‌ها روی پایین‌تنه می‌تواند یک واکنش محافظتی غریزی باشد.
این رفتار بخشی از آنچه «ژست بسته» نامیده می‌شود به حساب می‌آید؛ ژستی که با خم شدن شانه‌ها به جلو، جمع شدن قفسه‌ی سینه و جمع شدن کلی بدن مشخص می‌شود. این پیام‌های غیرکلامی نشان‌دهنده‌ی ناراحتی هستند، بنابراین در موقعیت‌هایی مانند مصاحبه‌ی شغلی یا سخنرانی عمومی می‌توانند اعتماد به نفس فرد را کمتر نشان دهند.
دینامیک قدرت
زبان بدن نقش مهمی در انتقال اقتدار و جلب توجه دارد. وقتی ناحیه‌ی پایین‌تنه را می‌پوشانیم، حضور فیزیکی خود را کاهش می‌دهیم که ممکن است موجب شود دیگران ما را کم‌جرأت یا منفعل برداشت کنند. در موقعیت‌های چالش‌برانگیز یا مذاکرات، این وضعیت می‌تواند نشانه‌ای از تمایل نداشتن به درگیری یا حتی تسلیم ضمنی باشد.
برای مثال، مدیری که در زمان ارائه‌ی بازخورد عملکرد کارمندان، از این ژست استفاده می‌کند، ممکن است نتواند احترام و جدیت لازم را ایجاد کند، در حالی که فردی با بازوهای آزاد و شانه‌های صاف، قاطعیت و اقتدار بیشتری را القا می‌کند. هدف، تسلط پرخاشگرانه بر فضا نیست، بلکه باید از سیگنال‌های غیرکلامی اجتناب کرد که باعث کاهش نفوذ بین‌فردی می‌شوند.
نقش جنسیت
هنجارهای اجتماعی و فرهنگی در تفسیر زبان بدن تأثیرگذارند. زنان، که غالباً بیشتر تحت نظارت برای نشان دادن رفتارهای «باز» هستند، ممکن است وقتی ناحیه‌ی پایین‌تنه را می‌پوشانند، به عنوان فردی «کناره‌گیر» تلقی شوند.
در مقابل، ممکن است یک مرد با همین ژست فقط محتاط به نظر برسد. با این حال، صرف‌نظر از جنسیت، استفاده‌ی مکرر از این وضعیت می‌تواند به عنوان نشانه‌ای از عدم امنیت یا اعتماد به نفس پایین درک شود.
چگونه بدون وسواس، وضعیت دست‌های‌مان را اصلاح کنیم؟
قرار دادن دست‌ها روی پایین‌تنه ذاتاً اشتباه نیست، اما بهتر است زمانی که این حرکت به عادتی خودکار تبدیل می‌شود، نسبت به آن آگاه باشیم. اگر می‌خواهید تصویر فردی بااعتمادبه‌نفس و مطمئن را منتقل کنید، ابتدا تمرین کنید که در موقعیت‌های آرام و غیررسمی، بازوهای‌تان را به حالت طبیعی در کنار بدن‌تان رها کنید.
این تکنیک باعث شل شدن شانه‌ها و ایجاد یک وضعیت بدنی باز و پذیرا می‌شود که پیام‌های غیرکلامی مثبت‌تری را منتقل می‌کند. در لحظات حساس مانند جلسات یا ارائه‌ها، می‌توانید از روش‌های تثبیت ذهن و بدن استفاده کنید: پاهای‌تان را محکم روی زمین بگذارید، نفس عمیق بکشید و به‌طور آگاهانه در برابر تمایل به بستن بازوها یا جمع شدن مقاومت کنید.
مهم‌تر از همه، از وسواس برای کامل بودن در زبان بدن خودداری کنید. علائم غیرکلامی فقط یک جنبه از ارتباط هستند، اما اصالت مهم‌ترین بخش هر ارتباطی است. با این حال، اگر می‌خواهید تأثیرگذاری خود را بهبود بخشید، حتی تغییرات کوچک در ژست‌ها می‌تواند اثرات بزرگی داشته باشد.
