ماده موجود در نوشیدنیهای انرژیزا ممکن است رشد سرطان خون را تسریع کند
سلولهای سرطان خون از تائورین موجود در نوشیدنی انرژیزا تغذیه میکنند؛ این نوشیدنیهای معمول ممکن است علاوهبر ما، به سلولهای سرطانی نیز انرژی بدهند.

سلولهای سرطان خون از تائورین موجود در نوشیدنی انرژیزا تغذیه میکنند؛ این نوشیدنیهای معمول ممکن است علاوهبر ما، به سلولهای سرطانی نیز انرژی بدهند.
به گزارش زومیت، چه میشود اگر همان ترکیب معمولی که در نوشیدنیهای انرژیزا به ما نیروی لحظهای میدهد، به سلولهای سرطانی نیز قدرت رشد بیشتری ببخشد؟ پژوهشگران پاسخ نگرانکنندهای برای این پرسش دارند: تائورین، آمینواسیدی پرمصرف در مکملها، ممکن است به سلولهای سرطان خون یا لوسمی سوخت برساند. این کشف جدید با ارائهی نگاهی تازه به نقش سوختوساز در سرطان، احتمالات جدیدی را برای درمان بیماریهای خونی مهاجم ارائه میدهد.
تائورین، آمینواسیدی است که بهطور طبیعی در بدن تولید میشود و در مواد غذایی مانند گوشت، ماهی و نوشیدنیهای انرژیزا وجود دارد. این ترکیب بهدلیل اثرات مفیدش بر عملکرد بدن شناخته شده است، اما پژوهشی تازه از پژوهشگران مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، نشان میدهد که تائورین ممکن است در رشد برخی سرطانها، از جمله لوسمی یا سرطان خون، نقش عمدهای ایفا کند.
پژوهشگران در مطالعه دریافتند که سلولهای لوسمی، میتوانند تائورین را از محیط اطراف خود در مغز استخوان جذب و از آن برای رشد سریعتر استفاده کنند. بهعبارت دیگر، این سلولها با تغذیه از تائورین، نوعی جهش را در رشد خود تجربه میکنند؛ شبیه همان حس هوشیاری که پس از نوشیدن نوشیدنیهای انرژیزا تجربه میکنیم.
افزایش سطح تائورین در مغز استخوان ممکن است زمینهساز رشد لوسمی شود
در آزمایشهای صورتگرفته، زمانی که پژوهشگران مسیر جذب تائورین را در مدلهای موش آزمایشگاهی مسدود کردند و سلولهای لوسمی را از انسان یا موش به آنها پیوند زدند، رشد سرطان نیز کاهش یافت. این کشف نشان میدهد که هدفگیری تائورین، میتواند به عنوان روشی جدید در درمان برخی سرطانها، مانند سرطان خون، مورد استفاده قرار گیرد.
دکتر جین لیزولد، متخصص سرطان، هشدار میدهد: «افزایش سطح تائورین در مغز استخوان ممکن است زمینهساز رشد لوسمی شود. باید در مصرف مکملهای حاوی دوز بالای این آمینواسید با دقت عمل کرد.»
یکی از نگرانیهای اصلی تیم پژوهش، به مصرف فزایندهی تائورین از طریق نوشیدنیهای انرژیزا مربوط میشود. با وجود آنکه هنوز برای نتیجهگیری نهایی زود است، نشانههایی وجود دارد که مصرف بیشازحد این ترکیب ممکن است برخلاف تصور عمومی، به مقابله با سرطان کمک نکند و حتی اثر معکوس داشته باشد.
بااینحال، پژوهشگران تأکید دارند که هنوز جنبههای بسیاری از پدیده نیاز به بررسی دارد. هنوز مشخص نیست که این فرآیند در بدن انسان دقیقاً چگونه اتفاق میافتد، یا اینکه تائورین افزوده در بافتهایی بهجز مغز استخوان چه تأثیری خواهد داشت.
در مقابل، برخی پژوهشها نشان دادهاند که تائورین در بعضی از انواع سرطانها، مانند سرطان معده، میتواند به تقویت سیستم ایمنی و مقابله با رشد تومورها کمک کند. بنابراین، نقش این ترکیب در سرطانهای مختلف ممکن است کاملاً متفاوت باشد و به بافت و نوع سرطان بستگی داشته باشد.
پیشرفت در شناخت متابولیسم سلولهای سرطانی و چگونگی تأمین انرژی آنها، به حوزهای کلیدی در مطالعات سرطان تبدیل شده است. اگرچه جهشهای ژنتیکی عامل اصلی آغاز سرطان هستند، سلولهای سرطانی برای بقا به روشهای پیچیدهای متوسل میشوند.
سلولهای سرطانی برای بقا به روشهای پیچیدهای متوسل میشوند
دکتر لیزولد توضیح میدهد که برنامهریزی مجدد سوختوسازی، یکی از ویژگیهای مهم سرطان بهشمار میرود و پژوهش تازه، آغاز راه در درک اثرات سوختوسازی بر سلولهای لوسمی هستند. او یادآوری میکند: «پیشازاین تمرکز بیشتر بر جهشهای ژنتیکی بود، اما اکنون پژوهشها در این مسیر جهت گرفتهاند که دریابند سلولها، چگونه مسیرهای متابولیکی مختلف را برای بقا و رشد در اختیار میگیرند.»
بررسی فرایند رشد سلولهای سرطانی با حضور تائورین (ردیف پایین) و بدون تائورین (ردیف بالا).
عکاس: Sharma et al / Nature
افزونبراین، خطرات مصرف نوشیدنیهای انرژیزا نیز موضوع بحثهای فزایندهای در جامعه پزشکی است. مطالعات پیشین این محصولات را با بیماریهایی مانند مشکلات قلبی و کاهش عملکرد شناختی مرتبط دانستهاند. اکنون، ممکن است خطرات مرتبط با سرطان نیز به این فهرست اضافه شود، هرچند همچنان قند و کافئین بالا در این نوشیدنیها نگرانی اصلی بهحساب میآید.
نتیجهی مهم پژوهش نهفقط دربارهی تائورین، بلکه دربارهی راهبرد جدید درمانی است: جلوگیری از تغذیه سلولهای سرطانی با قطع مسیر تأمین انرژی آنها.
درمورد سرطانهای میلوئیدی مانند لوسمی که رشد سریعی دارند و عملکرد سلولهای طبیعی خون را مختل میکنند، هرگونه روشی که بتواند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد، میتواند نقشی مؤثر در بهبود نرخ درمان ایفا کند.
پژوهش در نشریه نیچر منتشر شده است.
لطفا به این مطلب امتیاز دهید