چرا نیمی از جوانان آرزو دارند اینترنت هیچ‌وقت اختراع نمی‌شد؟

در عصر ما که به‌نظر می‌رسد تقریباً هر نوآوری انسانی‌ای به‌شکلی فاجعه‌بار نتیجه داده، این روزها اغلب شنیده می‌شود که برخی اختراعات، اشتباه بوده‌اند. در این برهه از زمان چه چیزی بیش از ظهور اینترنت، بزرگراه اطلاعاتی باشکوه که اکنون به حوضچه‌ای از محتوای هوش مصنوعی تنزل یافته، می‌تواند موضوع پشیمانی جمعی ما باشد؟

به گزارش زومیت، طبق نظرسنجی جدیدی که در بریتانیا انجام شده، به‌نظر می‌رسد نزدیک به نیمی از جوانان، حداقل در آن سوی آب‌ها، دیدگاهی علیه حضور همیشگی اینترنت دارند؛ آن‌ها حسرت دنیایی را می‌خورند که در آن «همیشه آنلاین» نیستند و مغزشان دچار فرسودگی دیجیتال نشده است.

نزدیک به نیمی از جوانان از فرسودگی دیجیتالی مغزی ناراضی هستند

از میان نزدیک به ۱٬۳۰۰ شرکت‌کننده در نظرسنجی که همگی بین ۱۶ تا ۲۱ سال سن داشتند، ۶۸ درصد گفتند که پس از وقت‌گذرانی در شبکه‌های اجتماعی حالشان بدتر می‌شود. ۵۰ درصد به‌طور کامل از اعمال محدودیت زمانی برای استفاده از اپلیکیشن‌های شبکه‌های اجتماعی حمایت کردند. موضوع شگفت‌انگیزتر این‌که ۴۷ درصد از شرکت‌کنندگان صراحتاً گفتند که ترجیح می‌دادند دوران جوانی‌شان را در دنیایی بدون اینترنت سپری کنند.

نظرسنجی توسط مؤسسه‌ی استاندارد بریتانیا (British Standards Institution) انجام شده و پرسش‌هایی جدی را درباره‌ی تأثیر اینترنت بر سلامت روان نوجوانان و جوانان مطرح می‌کند و اینکه چگونه می‌توان بدون آنکه رویکردی بیش‌ازحد کنترل‌گر یا سخت‌گیرانه اتخاذ شود، دست به مداخله زد.

دیزی گرینوِل، یکی از بنیان‌گذاران کمپین «کودکی بدون تلفن هوشمند»، در بیانیه‌ای گفت: «اینکه تقریباً نیمی از جوانان ترجیح می‌دهند بدون اینترنت بزرگ شوند، باید زنگ خطری برای همه‌ی ما باشد. ما دنیایی ساخته‌ایم که در آن، صرف ساعت‌ها وقت در فضاهای دیجیتالیِ طراحی‌شده برای اعتیادآور‌بودن، برای کودکان عادی تلقی می‌شود.» مشکلات ناشی از فضای دیجیتالی بر سلامت ممکن است عملاً از زمان بدو تولد در نسل‌های جدید آغاز شوند. برای مثال مطالعات نشان داده‌اند که استفاده‌ی بیش از حد از آیپد در کودکان خردسال، می‌تواند در آینده با مشکلات عاطفی و اجتماعی مرتبط باشد.

تجربه‌ی آنلاین جوانان به‌ویژه در دوران نوجوانی که شروع به کاوش بیشتر در فضای وب می‌کنند و وارد فضاهای بزرگسالانه می‌شوند، بسیار چالش‌برانگیزتر می‌شود. این فرآیند، گرچه برای نوجوانان هیجان‌انگیز است، خطرات زیادی نیز به همراه دارد؛ از شکار‌شدن در بازی‌های آنلاین توسط افراد سوء‌استفاده‌گر گرفته تا الگوریتم‌هایی که آن‌ها را به سوی مسیر افراط‌گرایی سوق می‌دهند.

ظهور هوش مصنوعی، بُعد کاملا جدیدی از کابوس‌های اخلاقی را ایجاد کرده است. وب‌سایت فیوچریسم به‌طور گسترده به بررسی پلتفرم چت‌بات Character.AI پرداخته است که چت‌بات‌هایش به‌ظاهر برای کودکان طراحی شده‌اند، اما تلاش کرده‌اند کاربران نابالغ را به‌طور نامناسب تحت تأثیر قرار داده و حتی آن‌ها را فریب دهند. در یکی از موارد بسیار تکان‌دهنده، یک پسر ۱۴ ساله دلبستگی ناسالمی به یکی از چت‌بات‌های Character.AI پیدا کرد و پیش از آنکه جان خود را بگیرد، وارد رابطه‌ی عاطفی ذهنی نگران‌کننده‌ای با آن شده بود. این حادثه به طرح شکایتی قضایی علیه شرکت سازنده‌ی این پلتفرم منجر شده که همچنان در جریان است.

طبق نتایج نظرسنجی اخیر، دو سوم از شرکت‌کنندگان گفتند که روزانه بیش از دو ساعت در شبکه‌های اجتماعی وقت می‌گذرانند. در میان این افراد، زنان جوان بیشتر از مردان جوان گزارش آزار و اذیت آنلاین را داده‌اند؛ ۳۷ درصد در برابر ۲۸ درصد. حتی استفاده‌ی صرف از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند منبع ناراحتی روانی باشد؛ مطالعه‌ی جدیدی که ۱۲هزار کودک را قبل از دوران نوجوانی به‌مدت سه سال دنبال کرده، نشان داده است که همزمان با افزایش استفاده از شبکه‌های اجتماعی، علائم افسردگی نیز در آن‌ها افزایش یافته است.

زنان جوان بیشتر مورد آزار و اذیت آنلاین هستند

گرینول تاکید کرد: «جوانان حالا دارند درخواست محدودیت می‌کنند، مثل ساعت منع استفاده، بررسی سن، محدودیت‌های واقعی و محافظت جدی‌تر. آن‌ها آماده‌ی تغییر هستند.» اما کنترل این موضوع به این سادگی نیست.

رانی گووندر، مدیر سیاست‌گذاری ایمنی کودکان آنلاین در سازمان ملی پیشگیری از خشونت علیه کودکان، به گاردین گفت: «ما باید به روشنی بیان کنیم که فقط محدودیت زمانی آنلاین به تنهایی نمی‌تواند کودکان را از خطرات این فضا محافظت کند. آن‌ها در زمان‌های دیگر روز [که آنلاین هستند] با این خطرات مواجه خواهند شد و تأثیر بودن در این فضا همچنان برای آن‌ها باقی می‌ماند.»

گرینول می‌گوید: «ما فرصت داریم تا دنیای دیجیتالی را که کودکانمان در آن رشد می‌کنند، دوباره تنظیم کنیم. سلامت روان و حق آن‌ها برای داشتن کودکی امن و سالم باید بر سودآوری اولویت داشته باشد.»