فکر می‌کنید ورزش کردن برای جبران نشستن طولانی کافی است؟
پژوهش جدیدی نشان می‌دهد نشستن طولانی‌مدت موجب تحلیل مغز می‌شود و حتی ورزش کردن هم نمی‌تواند با این اثر مقابله کند.
پژوهش جدیدی نشان می‌دهد نشستن طولانی‌مدت موجب تحلیل مغز می‌شود و حتی ورزش کردن هم نمی‌تواند با این اثر مقابله کند.
به گزارش زومیت، گرچه نشستن ممکن است روشی راحت و متداول برای گذراندن بخش عمده‌ای از روز باشد، مطالعه‌ی جدیدی روی سالمندان نشان می‌دهد که این رفتار صرف‌نظر از سطح فعالیت ورزشی فرد، می‌تواند به کوچک شدن مغز و بروز مشکلات شناختی منجر شود.
پژوهش جدید، باور رایج مبنی بر اینکه نشستن‌های طولانی‌مدت را می‌توان با فعالیت‌های بدنی جبران کرد، به‌ویژه در زمینه سلامت مغز افراد بالای ۵۰ سال، به چالش می‌کشد. پژوهشگران دانشگاه وندربیلت، دانشگاه پیتسبرگ و دانشگاه ملی سئول بر این باورند که نشستن یا دراز کشیدن بیش از حد (که به آن رفتار کم‌تحرک گفته می‌شود) می‌تواند بر مغز تاثیر بگذارد و خطر ابتلا به انواع مختلف دمانس، ازجمله بیماری آلزایمر را در سالمندی افزایش دهد.
دکتر ماریسا گونیا از دانشگاه پیتسبرگ می‌گوید برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر، فقط ورزش‌کردن یک بار در روز کافی نیست و کاهش مدت زمان نشستن، حتی در صورت انجام ورزش روزانه، می‌تواند احتمال بروز بیماری آلزایمر را به طور قابل‌توجهی کاهش دهد.
به‌نظر می‌رسد صرف زمان بیشتر در حالت نشسته، روند پیری مغز را تسریع می‌کند
پژوهشگران ۴۰۴ داوطلب را در مطالعه ثبت‌نام و فعالیت‌های آن‌ها را طی یک هفته با دستگاه‌های پوشیدنی رصد کردند. در طول هفت سال بعد، با انجام آزمون‌های شناختی و تصویربرداری مغز، سلامت مغز این افراد مورد بررسی دقیق قرار گرفت.
با اینکه ۸۷ درصد از داوطلبان حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش با شدت متوسط در هفته انجام می‌دادند، افرادی که زمان بیشتری را به نشستن اختصاص می‌دادند، عملکرد شناختی پایین‌تری داشتند.
همچنین این افراد نشانه‌های بیشتری از تحلیل عصبی، ازجمله کاهش سریع‌تر ضخامت هیپوکامپ را نشان دادند. هیپوکامپ در عملکرد حافظه نقش مهمی دارد و یکی از نخستین مناطقی محسوب می‌شود که درجریان ابتلا به آلزایمر آسیب می‌بیند.
ارتباط مشاهده‌شده گرچه قوی نبود و به معنای وجود رابطه مستقیم علت و معلولی نیست، قابل‌توجه است: به‌نظر می‌رسد صرف زمان بیشتر در حالت نشسته، روند پیری مغز را تسریع می‌کند و کاهش مدت زمان نشستن، به جای صرفاً افزایش فعالیت ورزشی، مؤثرترین راه برای مقابله با این مشکل است.
داده‌ها نشان می‌دهند رابطه میان بی‌تحرکی و احتمال ابتلا به زوال عقل در افراد دارای خطر ژنتیکی بالاتر برای ابتلا به بیماری مذکور، قوی‌تر است. انجلا جفرسون، متخصص مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت، اظهار می‌دارد: «این پژوهش اهمیت کاهش مدت زمان نشستن را به ویژه در میان افراد مسن که دارای خطر ژنتیکی بالاتر ابتلا به بیماری آلزایمر هستند، به روشنی نشان می‌دهد. حفظ سلامت مغز مستلزم آن است که در طول روز به‌طور منظم از نشستن طولانی‌مدت فاصله بگیریم و با فعالیت بدنی، مدت زمان تحرک خود را افزایش دهیم.»
بدیهی است نتایج پژوهش حاضر دلیل موجهی برای رها کردن ورزش شدید به شمار نمی‌آید. فعالیت بدنی نقش مهم و شگفت‌انگیزی در سلامت جسم و روان دارد و حتی انجام مقدار کمی ورزش می‌تواند به حفظ هوشیاری و کارآمدی مغز کمک کند. نکته اساسی این است که ساعات طولانی‌تر نشستن با نوعی آسیب و فرسودگی مغزی همراه است.
این اولین بار نیست که رفتار کم‌تحرک با دمانس و بیماری آلزایمر پیوند داده می‌شود، اما داده‌های جدید مجموعه‌ای جامع و ارزشمند دیگر را در اختیار پژوهشگران و متخصصان حوزه سلامت قرار می‌دهد. جفرسون می‌گوید: «بررسی سبک زندگی و تاثیر آن بر سلامت مغز در فرآیند پیری، از اهمیت فراوانی برخوردار است».
پژوهش در مجله‌ی Alzheimer’s & Dementia منتشر شده است.
