جزئیاتی از ناو هواپیمابر پرنده که هرگز ساخته نشد
در اوایل دهه ۱۹۷۰، نیروی هوایی آمریکا طرح جاه‌طلبانه‌ای برای تبدیل بوئینگ ۷۴۷ به یک ناو هواپیمابر پرنده ارائه کرد. این هواپیمای غول‌پیکر قرار بود ۱۰ جنگنده کوچک را در آسمان حمل، پرتاب و سوخت‌رسانی کند.
پروژه بوئینگ ۷۴۷ AAC یکی از بلندپروازانه‌ترین طرح‌های نظامی-هوایی قرن بیستم به شمار می‌رود. این ایده که از داستان‌های علمی-تخیلی الهام گرفته شده بود، می‌توانست قدرت هوایی آمریکا را به شکلی انقلابی متحول کند. اما چرا این طرح انقلابی هرگز از روی کاغذ به واقعیت تبدیل نشد؟
ماجرای شگفت‌انگیز تولد ناو هواپیمابر پرنده بوئینگ
به گزارش گجت نیوز، در آن زمان، نیروی هوایی آمریکا به دنبال راهی برای انتقال سریع جنگنده‌ها به مناطق دوردست بود. ایده اصلی این بود که یک بوئینگ ۷۴۷ بتواند ۱۰ جنگنده کوچک را در ۱۵ دقیقه در آسمان رها کند، به آن‌ها سوخت‌رسانی کند و پس از پایان ماموریت، دوباره آن‌ها را جمع‌آوری کند.
جزئیات فنی شگفت‌انگیز ناو هواپیمابر پرنده
طراحی داخلی بوئینگ ۷۴۷ AAC شامل دو محفظه فشرده‌سازی شده در جلو و عقب هواپیما بود. این محفظه‌ها مانند دریچه‌های هوابند عمل می‌کردند و ارتباط بین هانگار جنگنده‌ها و هوای سرد ارتفاع بالا را برقرار می‌کردند.
سیستم پیچیده پرتاب و بازیابی جنگنده‌ها
هر ۸۰ ثانیه امکان پرتاب ۲ جنگنده وجود داشت
زمان تقریبی بازیابی هر جنگنده: ۱۰ دقیقه
خدمه مورد نیاز: ۴۴ نفر شامل ۱۲ خلبان ناو، ۱۴ خلبان جنگنده و ۱۸ متخصص پشتیبانی
چرا ناو هواپیمابر پرنده هرگز ساخته نشد؟
مهم‌ترین چالش، طراحی جنگنده‌های فوق‌کوچک بود. این هواپیماها باید به اندازه کافی کوچک می‌بودند تا داخل بوئینگ ۷۴۷ جا شوند، اما همزمان باید قدرت کافی برای مقابله با جنگنده‌های دشمن مانند میگ-۲۵ را داشتند.
مشکلات اساسی که پروژه را متوقف کرد
خطر از دست دادن تمام ناوگان با یک حمله
پیچیدگی سیستم‌های نوین و آزمایش نشده
ظهور موشک‌های زمین به هوای پیشرفته
توسعه فناوری رادارگریز (استلث)
میراث ناو هواپیمابر پرنده در عصر حاضر
امروزه ایده اصلی این پروژه در قالب برنامه “گرملینز” دارپا ادامه پیدا کرده است. در این طرح، هواپیماهای ترابری مانند C-130 می‌توانند پهپادهای قابل استفاده مجدد را در آسمان پرتاب و بازیابی کنند.
