بلیط هواپیما فلای تودی
میزیتو
گوناگون

نوزادان پیش از آنکه زبان باز کنند، از توانایی همدلی برخوردارند

مححقان متوجه شدند که نوزادان در سنین بسیار پایین‌تر از چیزی که قبلا تصور می‌شد، می‌توانند نشانه‌های قابل‌توجهی از همدلی را نشان دهند.

کرمان موتور

مححقان متوجه شدند که نوزادان در سنین بسیار پایین‌تر از چیزی که قبلا تصور می‌شد، می‌توانند نشانه‌های قابل‌توجهی از همدلی را نشان دهند.

به گزارش زومیت، در مطالعه‌ای جدید، زمانی که بزرگسالان وانمود به دردکشیدن کردند، کودکانی که تنها ۹ ماه سن داشتند، آن‌ها را دلداری دادند. این یافته، سن بروز همدلی در انسان را به زمان زودتری از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، عقب می‌برد.

کودکان بین ۹ تا ۱۸ ماه، حتی از فرهنگ‌های مختلف، توانایی درک درد دیگران و ابراز همدلی را دارند؛ نشانه‌ای که می‌گوید همدلی از همان ماه‌های نخست زندگی در انسان شکل می‌گیرد. کارلو وردن، از مؤسسه‌ی لایب‌نیتس پژوهش و اطلاعات آموزشی در آلمان به نیوساینتیست می‌گوید:

اگر من نتوانم احساسات شما را درک کنم، نه می‌توانم با شما ارتباط برقرار کنم و نه پاسخی به احساساتتان بدهم؛ پس همدلی مهارتی حیاتی ا‌ست. بااین‌حال، ما تنها از چگونگی رشد این مهارت در بخش کوچکی از جهان آگاهی داریم.
تا‌کنون، بیشتر پژوهش‌ها درباره‌ی رشد همدلی در کودکان، تنها در جوامع محدودی از جهان انجام شده‌اند؛ بنابراین درک ما از چگونگی شکل‌گیری این توانایی، هنوز به فرهنگ‌ها و مناطق خاصی محدود است.

همدلی انسان زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، آغاز می‌شود

تیم تحقیقاتی وردن توانایی همدلی را در میان ۴۴ کودک از روستاهای اوگاندا و ۴۹ کودک از مناطق شهری، حومه‌ای و روستایی در یورکِ بریتانیا آزمایش کرد. در این آزمایش، یک بزرگسال، یا یک پژوهشگر محلی یا مادرِ کودک، وانمود می‌کرد که آسیب دیده‌ است و با گفتن «آآآخ» یا «اووو» انگشت خود را می‌مالید. سپس پژوهشگران حالات چهره‌ی کودکان و رفتارهای تسکین‌دهنده‌شان مثل نوازش یا بغل‌کردن را بررسی کردند.

وردن انتظار داشت که در چهره‌ی تمام کودکان واکنش نمایان شود؛ زیرا می‌دانیم که نوزادان در ۹ ماهگی نسبت به احساسات حساس هستند. اما او می‌گوید نکته‌ی غیرمنتظره و شگفت‌انگیز، این بود که حدود ۹ درصد از نوزادان ۹ ماهه‌ی بریتانیایی و تقریباً ۱۵ درصد از نوزادان اوگاندایی، مادرانشان را برای تسلی‌دادن نوازش کردند یا در آغوش گرفتند.

یافته‌ها‌ی مطالعه نشان می‌دهد که همدلی، زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، آغاز می‌شود. در پژوهش‌های پیشین، باور بر این بود که نشانه‌های آشکار همدلی، مانند ناراحت‌شدن هنگام دیدن ناراحتی دیگران، تا حدود ۱۲ ماهگی ظاهر نمی‌شود. این رفتارها به‌مرور با افزایش سن کودک منظم‌تر می‌شوند و در سن ۱۹ ماهگی، کودکان با تلاش برای آرام‌کردن دیگران، به ناراحتی‌شان واکنش نشان می‌دهند.

وردن و همکارانش همچنین دریافتند که با افزایش سن کودکان، میزان همدلی نیز افزایش می‌یابد. تعداد کودکانی که در ۱۸ ماهگی مادران خود را دلداری دادند در مقایسه با نوزادان ۹ ماهه، بیش از دو برابر بود. وردن می‌گوید: «می‌توان گفت که پایه‌های همدلی در سنین بسیار پایین وجود دارد، اما مدتی طول می‌کشد تا این اجزا کنار هم قرار بگیرند و برخی مهارت‌های مرتبط نیز باید قبل از آن رشد پیدا کنند.»

وردن همچنین توضیح می‌دهد که همدلی، نوعی سازوکار تکاملی بسیار کهن است؛ درنتیجه، او از اینکه کودکان بریتانیایی و اوگاندایی در سن مشابه، با وجود تفاوت‌های فرهنگی در شیوه‌ی تربیت، رفتارهای همدلانه نشان دادند، شگفت‌زده نشد. پژوهش‌های دیگر نشان داده‌اند که در اوگاندا، والدین بیش‌تر بر اطاعت و احترام به دیگران تأکید دارند، در حالی که در بریتانیا، استقلال فردی و ابراز احساسات اهمیت بیشتری دارد.

کودکان با وجود تفاوت‌های فرهنگی، در سن مشابه رفتارهای همدلانه نشان دادند

کریستن دانفیلد، از دانشگاه کنکوردیا در مونترال کانادا که در مطالعه مشارکت نداشته است، می‌گوید: «ما در هر دو زمینه می‌بینیم که کودکان به ناراحتی دیگران واکنش نشان می‌دهند و برای کمک به آن فرد، دست به‌کار می‌شوند. به‌نظرم این یافته، مشارکتی هوشمندانه و خاص در ادبیات علمی اخیر است.»

بیشتر پژوهش‌ها در زمینه‌ی رشد همدلی بر کودکان اروپا و آمریکای شمالی تمرکز دارند و اطلاعات اندکی درباره کودکان سایر نقاط جهان وجود دارد. وردن می‌گوید: «اگر فقط به درصد بسیار کوچکی از جهان نگاه کنیم که در واقع نماینده‌ی جمعیت جهانی نیست، آنگاه اصلاً شناخت درستی از رفتار شناختی و رفتار انسانی به دست نمی‌آوریم.»

داده‌ها حاکی از تفاوت‌های ظریف میان دو گروه مورد مطالعه‌ی وردن هستند. برای مثال، نوزادان بریتانیایی بیشتر تمایل داشتند که پیش از ابراز کلامی درد توسط بزرگسال، به‌طور خودانگیخته دلداری دهند؛ در حالی که نوزادان اوگاندایی معمولاً پس از شنیدن نشانه‌ی صوتی (مانند گفتن «آخ») واکنش نشان می‌دادند و به تسلی‌دادن می‌پرداختند.

دانفیلد می‌گوید چنین یافته‌هایی در بلندمدت اهمیت خواهند داشت، چرا که نشان می‌دهند همدلی، این گرایش انسانی برای مراقبت از یکدیگر، چگونه رشد می‌کند.

عضویت در تلگرام عصر ترکیه عضویت در اینستاگرام عصر ترکیه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا