دوربین های مداربسته هم ناامن شد
به نظر می‌رسد سازندگان دوربین‌های تلفن‌های هوشمند به نشت اطلاعات از طریق کانال‌های ناخواسته فکر نکرده‌اند. آن‌ها هرگز نخواسته‌اند که این سیم‌ها فرستنده رادیویی باشند، اما هستند.
دوربین‌های مداربسته یکی از نخستین خطوط دفاعی برای محافظت از بانک‌ها و خانه‌ها هستند اما بهتر است بدانیم که نباید روی امنیت آن‌ها خیلی حساب کنیم. ممکن است یک شکاف بزرگ در زیرساخت امنیتی خانه‌های ما وجود داشته باشد که درست از همان وسایلی می‌آیند که برای تأمین امنیت خانه‌های ما طراحی شده‌اند.
متخصصان امنیت سایبری راهی برای نفوذ به بیشتر دوربین‌های مدرن یافته‌اند که انواع دوربین‌ها ازجمله دوربین‌های مداربسته خانه‌ها و دش کم‌ها تا دوربین‌های تلفن‌های همراه را شامل می‌شود.
این تکنیک که EM Eyeنام دارد و مخفف چشم الکترومغناطیسی است می‌تواند از پشت دیوار از دوربین فرد دیگری در زمان بی‌درنگ ویدئو بگیرد. درواقع تعبیری از یک فرد فضول و بی‌ملاحظه است که مدام درون خانه‌های اطراف را نگاه می‌کند.
فقط با خرید تجهیزاتی ساده، یک آنتن رادیویی و کمی شناخت از مهندسی هر کسی می‌تواند این سیستم را برای خود سرهم کند. مشکل لنز دوربین نیست بلکه سیم‌های داخلی بیشتر دوربین‌های امروزی است.
هر دوربین مداربسته‌ای لنزی دارد و درون آن چیزی مثل یک تراشه رایانه‌ای است که با اتصال وایرلس به اینترنت وصل می‌شود. در بین دو تراشه متفاوت درون این دوربین‌ها سیم‌هایی هست که از خود تابش الکترومغناطیسی ساطع می‌کنند. با برداشتن این موج رادیویی و گشودن رمز آن یک ویدئو به رمز درآورده شده در زمان واقعی خواهیم داشت. این تکنیک شکاف طراحی دوربین‌های مداربسته و نفوذپذیری آن‌ها را نشان می‌دهد.
به نظر می‌رسد سازندگان دوربین‌های تلفن‌های هوشمند به نشت اطلاعات از طریق کانال‌های ناخواسته فکر نکرده‌اند. آن‌ها هرگز نخواسته‌اند که این سیم‌ها فرستنده رادیویی باشند اما هستند.
نسخه ویدئویی که به‌دست‌آمده در ابتدا درهم‌ریخته و نامرتب است و تقریباً به پرتو ایکس شباهت دارد؛ به این دلیل که طی ارسال شدن پیکسل‌هایش را از دست می‌دهد. بااین‌حال، به کمک یادگیری ماشین امکان مرتب‌سازی ویدئو و برگرداندن وضوح به آن به‌طوری که به ویدئوی اصلی شبیه‌تر شود وجود دارد.
تکنیک EM Eyeروی 12 نوع دوربین ازجمله دوربین تلفن هوشمند، دش کم و دوربین مداربسته محل سکونت امتحان شده است. نتیجه به‌دست‌آمده متناسب با فاصله فردی که قصد دارد از طریق این سه نوع دوربین تصویر ویدئویی دیگران را بردارد متغیر است. در برخی موارد فاصله 30 سانتیمتری کافی است و در مواردی می‌تواند 4 تا 5 متر باشد. اگر هکری اطلاعات و شناخت فنی بیشتری داشته باشد، می‌تواند از فاصله‌ای دورتر از این‌ها شنود کند.
این کار پیچیدگی چندانی ندارد و حتی از عهده یک دانش‌آموز دبیرستانی نیز بر می‌آید اما برای افزایش برد فاصله فرد هکر باید از مهندسی رایانه سررشته داشته باشد.
اگر لنز باز باشد، حتی اگر خیالمان راحت باشد که دوربین خاموش است، فرد هکر از طریق دوربین ما از ما و خانه ما فیلم می‌گیرد. در عمل، این روزها هر جا که دوربینی وجود داشته باشد این احتمال وجود دارد که ویدئوی پخش زنده ما توسط فرد سوءاستفاده جویی در فاصله یک متری ما یا از پشت دیواری در اطراف ربوده و مشاهده شود.
پوشش پلاستیکی لنز دوربین به تنهایی نمی‌تواند تضمین‌کننده این باشد که ما ایمن از نگاه دیگری هستیم چون سیگنال‌های مادون قرمز باز هم می‌توانند از پوشش پلاستیکی عبور کنند. بااین‌حال، پوشاندن لنز نخستین گام مثبت در جهت مقابله با این نوع تهدید سایبری است.
راه‌حل ساده که همیشه هم پیشنهاد می‌شود این است که مراقب اطراف خود باشیم. نباید دوربین مداربسته خود را روی دیواری نصب کنیم که دیوار مشترک بین خانه ما و خانه همسایه مجاور است.
ابداع تکنیک EM Eyeبرای سازندگان دوربین‌ها یک هشدار و بیدارباش است.
برخورداری از همه این امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری و وسایل دیجیتالی خوب است چراکه زندگی در عصر دیجیتال را برای ما آسان‌تر می‌کنند. اما نباید غافل از این باشیم که آن‌ها از خود الکترون منتشر می‌کنند و نفوذپذیر هستند. اگر می‌خواهیم از امنیت سایبری کامل بهره‌مند باشیم، باید اطلاعات کافی نیز از ساز و کار وسایل هوشمند داشته‌باشیم و راهکارهای مهندسی رایانه و مهندسی الکترونیک را به کار ببندیم.
