روشی برای درمان عفونت های ادراری مکرر بدون آنتی بیوتیک

بسیاری از زنان مسن از عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری رنج می‌برند و مجبور به مصرف مکرر آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان این عفونت‌ها هستند، اما یک مطالعه جدید یک جایگزین ارائه می‌دهد. این روش با حداقل تهاجم الکتروفولگوراسیون نامیده می شود و قسمت های ملتهب و عفونی دیواره مثانه را از بین می برد.

این روش با حداقلِ تهاجم الکتروفولگوراتاسیون نامیده می شود که اساساً بافت ملتهب و عفونی مثانه را از بین می برد.

دکتر فیلیپ زیمرن ، نویسنده مسئول این مطالعه و مدیر مرکز سلامت مثانه گفت : به دلیل اینکه بیماران زیادی را دیده است که به طور مکرر آنتی بیوتیک برای عفونت مثانه مصرف کرده بودند و به او ارجاع داده شدند. او علاقه مند به یافتن راه حلی برای حل این مشکل است.

زیمرن گفت: برای من این مساله یک جور معما بود. از خودم میپرسیدم این عفونت ها از کجا می آیند؟

زیمرن پس از مطالعه محقق دیگری که در مطالعات حیوانی انجام شده متوجه شده بود که عفونت‌ها به سطح مثانه حمله کرده و به باکتری‌ها اجازه می‌دهند به لایه‌ای عمیق‌تر بچسبند،او از این مساله الهام گرفت که الکتروفولگوراسیون را امتحان کند. پس از آن، این باکتری‌ها توانستند در مثانه باقی بمانند زیرا توسط یک بیوفیلم محافظت می‌شدند.

زیمرن می‌گوید: «وقتی ثابت کردیم باکتری‌ها وجود دارند، به نوعی این ایده به ذهنمان آمد که فولگوراسیون می‌تواند یک درمان قطعی برای این بیماران باشد. این درمان در گذشته برای سوزاندن تومورهای مثانه استفاده می شده است.

در این مطالعه، محققان سوابق پزشکی 96 زن یائسه را که بین سال‌های 2006 تا 2012 تحت درمان با الکتروفولگورات برای عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری (UTIs) قرار گرفتند، بررسی کردند.

حدود 72 درصد از زنان درمان موفقی داشتند. این بدان معناست که آنها در طول پیگیری بیش از یک UTI در سال نداشتند. 22 درصد دیگر سالانه کمتر از سه عفونت ادراری داشتند. حدود 6 درصد بدون تغییر بود.

بر اساس این گزارش، تنها حدود 5 درصد از زنان پس از آخرین پیگیری خود، در مقایسه با 74 درصد قبل از الکتروفولگوراسیون، آنتی بیوتیک مداوم مصرف می کردند.

نگرانی در مورد مصرف مداوم یا مکرر آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت‌ها این است که گونه‌های مقاوم باکتری که در طول زمان ایجاد می‌شوند و می‌تواند درمان عفونت‌های ادراری را حتی سخت‌تر کند. گاهی اوقات این امر می تواند منجر به عفونت خونی خطرناکی شود که به سپسیس معروف است و به گفته محققان حتی اوقات، نیاز به برداشتن مثانه با جراحی دارد.

زیمرن گفت: “این یک داستان پیچیده بین نوع باکتری هایی است که به مثانه حمله می کنند و این چیزی است که ما باید کشف کنیم. باکتری های مختلفی وجود دارند، آنها توانایی های مختلفی برای چسبیدن به بافت ها دارند.” بخش جذاب این داستان این است که نیمی از زنان عفونت ندارند.

زیمرن گفت که پس از الکتروفولگوراسیون، پزشکان ابزارهای مختلفی برای کمک به جلوگیری از ورود مجدد میکروب ها به مثانه دارند که می تواند شامل کرم هورمونی و پروبیوتیک ها باشد.

دکتر لوئیس کاووسی ، رئیس اورولوژی در نیو هاید پارک نیویورک، در مورد اینکه آیا این روش باید به زنان بیش از مراقبت های استاندارد توصیه شود، ملاحظاتی داشت.

کاووسی در پاسخ به اینکه آیا این موضوع ارزش مطالعه بیشتر را دارد؟ گفت : بله، دارد، اما به هیچ وجه یک دارو یا استاندارد مراقبت نیست.”

کاووسی توضیح داد که زنان یائسه به دلیل تغییرات در سطوح استروژن که به قوی نگه داشتن بافت‌ها در لگن، واژن و مجرای ادرار کمک می‌کند، می‌توانند با عفونت‌های ادراری راجعه دست و پنجه نرم کنند.

ممکن است برای یک فرد آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری تجویز شود، اما ممکن است بیشتر از یک دوره آنتی بیوتیک طول بکشد تا یک مانع طبیعی در برابر عفونت دوباره جمع شود و از چسبیدن باکتری ها به سطح مثانه جلوگیری کند.

کاووسی خاطرنشان کرد که برای داوطلبان مطالعه یک دوره طولانی آنتی‌بیوتیک پس از الکتروفولگوراسیون تجویز شد و نمی‌دانستند که آیا این ممکن است نقش بزرگی در درمان داشته باشد.

او چند جایگزین برای زنان مبتلا به عفونت ادراری مکرر پیشنهاد کرد و گفت : “بعضی از آنها بسیار ساده هستند. یکی فقط نوشیدن مایعات زیاد و یا نوشیدن آب زغال اخته است. کرم استروژن سه بار در هفته در دهانه مجرای ادرار قرار می گیرد می تواند به ساخت بافت کمک کند و به طور سیستمیک جذب نمی شود.”

کاووسی می‌گوید: «برای درمان فقط یک دوره طولانی‌تر آنتی‌بیوتیک با دوز پایین، برای حدود چهار تا شش هفته، مصرف کنید».

این یافته ها در شماره اکتبر مجله The Journal of Urology منتشر شد .