فال حافظ تو در این لحظه:
نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که آینه سازد سکندری داند
نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست
کلاه داری و آیین سروری داند
تفسیر:
گول ظاهر آدم ها را نخورید و براساس ظواهر امر تصمیم نگیرید. سعی کنید دوست را از دشمن شناخته و اسرار خود را نزد هر کس فاش نکنید زیرا برخی افراد قصد فریب دادن شما را دارند.
یکی از اطرافیان برای کمک به شما پا پیش می گذارد، با او مشورت کنید و دستش را پس نزنید که موفقیت بزرگی برای شما در شرف وقوع است. برای مسافرت زمان خوبی است.
متن کامل غزل: اینجا
______________________________________
رازها و فال های بیشتر از حضرت حافظ:
فال حافظ : دو بیت + سرعت عمل و دوراندیشی داشته باشید
فال حافظ : دو بیت + غرور کاذب عاقبت خوشی برای شما ندارد
فال حافظ : دو بیت + روزهای خجسته ای در پیش دارید
فال حافظ : دو بیت + به زودی نتیجه صبر و تیزبینی خود را خواهید دید
فال حافظ : دو بیت + همیشه جانب تعادل را نگه دارید
فال حافظ : دو بیت + ارزش واقعی خود را بدانید
فال حافظ : دو بیت + درهای بسته به روی شما باز شده
فال حافظ : دو بیت + دل به تقدیر خداوند بسپارید (2 شهریور)
فال حافظ : دو بیت + نقاط ضعف خود را برطرف کنید
فال حافظ : دو بیت + منفی باف نباشید و اختیار خود را به کسی ندهید
فال حافظ : دو بیت + شکیبایی رمز مهم موفقیت است
فال حافظ : دو بیت + با توکل به خداوند و تلاش مضاعف جلو بروید
فال حافظ : دو بیت + از شکست های گذشته درس عبرت بگیرید
درباره فال در فرهنگ ایرانی
یکی از باورهای کهن و عمومیِ ایرانیان، فالِ نیک یا بد زدن با دستآویزی به رویدادها و اشیاء گوناگون بودهاست. استخاره یا همان تفأل به قرآن نیز یکی از مرسومترین روشهای تفأل است که پس از ظهورِ اسلام رایج شد و پس از آن نیز به دیگر آثارِ ادبی که تصور میشد نویسندهاش «بهرهای از کلام حق» دارد، گسترش یافت.
در بعضی از منابع مانند لُبابُ الْاَلباب، نَفَحاتُ الْاُنس و مَفتوحُ الْقُلوب، از تفأل به متونی مانند دیوان کبیر، دیوانِ سید حسن غَزنَوی، دیوانِ قاسم اَنوار و دیوانِ جامی یاد شدهاست.
اما آنچه از منابع و مستنداتِ تاریخی برمیآید این است که پس از ظهورِ حافظ، تفأل به دیوانِ دیگر شاعران، بسیار کمتر، و دیوانِ حافظ جانشینِ آنها شده است و نمونههای تفأل به دیوانِ شاعران پس از حافظ بسیار نادر و اندک است.
تا حدی که ملکالشعرای دربارِ جهانگیرشاه گورکانی، طالب آملی (درگذشتهٔ ۱۰۳۶ ه.ق)، در دیوانش فقط تفأل به دیوانِ حافظ را درست دانستهاست.
با دور شدن از روزگارِ زندگانیِ حافظ، مقدس شدنِ شخصیت و شعرِ او بیشتر جلوهگر میشود. این دیوان نزد مردم چنان تقدسی یافته که بهگفتهٔ تقیالدین حسینی کاشانی، نویسندهٔ خُلاصَةُالْاَشعار هرجا که پای اسلام رسیده است، در کنارِ قرآن، دیوانِ حافظ هم دیده میشود.
این تقدس سبب شد بعضی تفأل با دیوانِ حافظ و حتی دستزدن به آن را در گاهِ مستی جایز ندانند.
فال نیک
فالِ نیک، پیشبینیِ روی دادنِ اتفاقاتِ نیکوست و پیغامِ مثبت و انجام دادنِ کارِ مد نظر را به فالگیرنده میدهد. حافظ به این موضوع در اشعارش هم اشاره کرده است مانند در بیتِ «مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد/نیت خیر مگردان که مبارک فالی است».
حافظ در این بیت از محبوبِ اقدامکننده میخواهد که نیتِ خیرِ خودش را — که ملاقات با عاشقِ خویش است — تغییر ندهد، زیرا فالْ نیک آمده است.
حافظ در بیتِ «برخاست بوی گل ز در آشتی درآی/ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو» نیز از محبوب میخواهد که اقدام کند و از قهرکننده نیز میخواهد با رسیدنِ بهار و بوی گل، اجازهٔ دیدار و آشتی دهد.
فال بد
این فال پیشگوییکنندهٔ رویداد و حوادثِ ناخوشایند و ناگوار است و پیامِ تَطَیُّر، خودداری و عقبنشینی را به فالگیرنده میدهد تا از کاری که قصدِ انجامش را داشت، منصرف شود.
با توجه به اینکه تطیّر در فرهنگِ اعراب براساسِ آوازِ پرندگان انجام میشده است، آن را بدین نام خواندهاند. مثلاً با شنیدنِ صدای کلاغ پیشبینی میکردهاند که رویدادِ ناگواری رخ خواهد داد و در مشکلی گرفتار خواهند شد.
فالِ حافظ بهمعنی استفاده از دیوانِ حافظ برای برای پیشگوییِ سرنوشت و رفعِ تردید و خوب یا بد بودنِ عاقبتِ کاری یا استعلام از احوالِ شخصِ غایبی است.
اشعارِ حافظ عمدتاً دعوت به شور و شوق و حرکت است؛ و حتی در اشعاری که دعوت به صبر میکند، در حقیقت نویدِ آیندهای بهتر و روشن را میدهد و از این نظر، صبر پیشهکردن هم برای تحققِ آرزوها و خواستههاست.