ساخت پلاستیک از مگس های مرده
دانشمندان امیدوار هستند که در آینده بتوانند از مگس ها پلاستیک های زیست‌تخریب‌پذیری مانند پلی کربنات یا پلی یورتان بسازند که معمولاً از مواد پتروشیمی ساخته می‌شوند.
از پوسته مگس هیدروژلی ساخته شده که می‌تواند به‌اندازه 47 برابر وزن خود آب را جذب کند و شاید منجر به ساخت پلاستیک نیز شود.
محققان اعلام کرده‌اند که مگس های مرده را می‌توان به پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر تبدیل کرد. یافته‌های این تحقیق که در نشست انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه شده است، می‌تواند بسیار مفید باشد زیرا یافتن منابع مورد نیاز برای پلیمرهای زیست تخریب‌پذیر دشوار است.
براساس گزارش گاردین، محققان برای دستیابی به این پیشرفت از مواد زائد باقی‌مانده از پرورش مگس سیاه سرباز استفاده کرده‌اند. به گفته دانشمندان، لارو این مگس‌ها حاوی پروتئین و ترکیبات مغذی دیگری است که برای تغذیه حشرات پرورش داده می‌شوند اما می‌توان از لاشه مگس‌های بالغ برای تولید مواد مفیدی استفاده کرد.
«کارن وولی»، محقق اصلی این پژوهش از دانشگاه A&M تگزاس می‌گوید:
«به مدت 20 سال، تیم من در حال توسعه روش‌هایی برای تبدیل محصولات طبیعی مانند گلوکز به دست آمده از نیشکر یا درختان به پلیمرهای تجزیه پذیری بوده که در محیط باقی نمی‌مانند. اما این محصولات طبیعی از منابعی که برای غذا، سوخت، ساخت‌و‌ساز و حمل‌و‌نقل نیز استفاده می‌شود، برداشت می‌شوند.»
ساخت پلاستیک از مگس های مرده
به گفته محققان، پلیمری بر پایه قند با نام کیتین از جمله اجزاء اصلی مگس‌ها است و پوسته یا اسکلت بیرونی حشرات و سخت‌پوستان را تقویت می‌کند. در حال حاضر، این ماده از پوسته میگو و خرچنگ نیز استخراج می‌شود. با این حال، به گفته محققان پودر کیتین به‌دست آمده از مگس خالص‌تر به نظر می‌رسد و می‌تواند برخی نگرانی‌های مربوط به آلرژی غذاهای دریایی را برطرف کند.
آن‌ها از این ماده موجود در پوسته مگس هیدروژلی ساختند که می‌تواند به‌اندازه 47 برابر وزن خود آب را تنها در چند دقیقه جذب کند. از این محصول می‌توان در خاک زمین‌های کشاورزی برای جذب آب سیل استفاده کرد.
وولی می‌گوید:
«در تگزاس، ما دائما با سیل و خشکسالی مواجه هستیم، بنابراین سعی کرده‌ام به این فکر کنم که چگونه می‌توانیم یک هیدروژل به‌شدت جذب‌کننده بسازیم که بتواند این مشکل را برطرف کند.»
دانشمندان امیدوار هستند که در آینده بتوانند از مگس‌ها پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیری مانند پلی کربنات یا پلی یورتان بسازند که معمولاً از مواد پتروشیمی ساخته می‌شوند. البته این پلاستیک‌ها به مشکل آلودگی پلاستیک کمک نمی‌کنند.
