فناوری‌ هایی که شیائومی از گوشی‌ های خود حذف کرد

شیائومی در مسیر حرکت خود، از یک شرکت مبتنی بر نرم‌افزار به یک تولیدکننده پیشروی جهانی در حوزه گوشی‌های هوشمند و AIoT، مجموعه‌ای از قابلیت‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری را کنار گذاشته است تا بستر خود را مدرن‌تر و منسجم‌تر کند.

به گزارش دیجینوی، در این گزارش، به پنج فناوری کلیدی می‌پردازیم که این شرکت استفاده از آن‌ها را متوقف کرده و توضیح می‌دهیم که چگونه هر تصمیم، مسیر راهبردی شیائومی را شکل داده است. اطلاعات تکمیلی درباره این تغییرات در بخش‌های مربوط به به‌روزرسانی‌های HyperOS، سیر تحول گوشی‌های شیائومی و اکوسیستم AIoT قابل بررسی است.

پایان MIUI و آغاز HyperOS
در سال ۲۰۱۰، شیائومی نخستین رابط کاربری خود یعنی MIUI را معرفی کرد؛ محصولی که اولین ارائه رسمی این شرکت محسوب می‌شد. طی بیش از یک دهه پس از آن، MIUI بیش از ۵۰۰ میلیون کاربر فعال ماهانه جذب کرد و بخشی کلیدی از هویت شیائومی شد. با این حال، در سال ۲۰۲۳، معماری این سیستم به نقطه‌ای رسید که توسعه ساختاری بیشتر را دشوار می‌کرد. از همین رو شیائومی HyperOS را به عنوان معماری یکپارچه تازه خود برای گوشی‌های هوشمند، دستگاه‌های IoT و خودروهای الکتریکی معرفی کرد.

این گذار ارتباطی با مشکلات عملکردی نداشت، بلکه ناشی از الزامات راهبردی بود. HyperOS اجزایی همچون Xiaomi HyperConnect، زیرساخت‌های Vela IoT و سامانه‌های مخصوص خودرو را ذیل یک چارچوب منسجم گردهم می‌آورد. چنین یکپارچگی‌ای امکان بهینه‌سازی تجربه اتصال میان دستگاه‌ها، ارتقای عملکرد میان‌سیستمی و فراهم‌سازی بستر پیشرفته‌تر برای قابلیت‌های آینده‌محور هوش مصنوعی را به شیائومی می‌دهد. نسخه جهانی HyperOS شباهت‌های فراوانی با ظاهر MIUI دارد؛ اما نسخه چینی آن شامل قابلیت‌های هوشمند گسترده‌تر و بازنویسی عمیق‌تر بخش‌های سیستمی است.

تأثیر بر چرخه عمر دستگاه‌ها
با آغاز HyperOS 3 که مبتنی بر Android 16 است، روند پایان پشتیبانی از مدل‌های قدیمی‌تر آغاز شد؛ از جمله سری شیائومی ۱۱، نسل ردمی نوت ۱۱ و تبلت شیائومی پد ۵. این سیاست بخشی از برنامه‌ریزی بلندمدت شیائومی برای ایجاد ثبات بیشتر در اکوسیستم خود و نزدیک کردن آن به انسجامی مشابه اکوسیستم شرکت اپل است؛ انسجامی که گوشی‌ها، تبلت‌ها و حتی خودروها را در یک منظومه واحد قرار می‌دهد. این روند همچنین کاربران را به سوی استفاده از سخت‌افزارهای جدیدتر سوق می‌دهد که قابلیت پشتیبانی کامل از معماری HyperOS را دارند.

اوج و افول دوربین‌های پاپ‌آپ
قابلیت نمایش تمام‌صفحه و بدون بریدگی یا حفره، دلیل اصلی ورود دوربین‌های سلفی پاپ‌آپ به صنعت گوشی‌های هوشمند بود. شیائومی با مدل‌های می 9T و ردمی K20 بیشترین جسارت را در اجرای این طراحی نشان داد؛ مدلی که از سازوکار موتوری برای ایجاد نمایشگری تمام‌صفحه با پنل AMOLED بهره می‌برد.

اما این فناوری خیلی زود به بن‌بست مهندسی رسید. سیستم‌های پاپ‌آپ به فضای داخلی بیشتری نیاز داشتند و این موضوع مدیریت ظرفیت باتری، جانمایی آنتن 5G و کنترل حرارتی را پیچیده‌تر می‌کرد. همچنین این سازوکارها در برابر نفوذ آب آسیب‌پذیرتر بودند، دوام کمتری داشتند و تجربه کاربری طولانی‌مدت آن‌ها به دلیل کندتر شدن فرآیند باز شدن برای احراز هویت بیومتریک، چندان مطلوب نبود.

با گسترش شبکه‌های 5G، اهمیت داشتن فضای داخلی بیشتر افزایش یافت و شرکت‌ها به نمایشگرهای دارای حفره روی آوردند؛ نمایشگرهایی که هزینه ساخت کمتر، دوام بهتر و امکان دریافت گواهی‌های IP مقاوم در برابر آب و گردوغبار را فراهم می‌کردند. در نهایت شیائومی برنامه توسعه دوربین‌های پاپ‌آپ را کنار گذاشت و طراحی‌های مدرن نمایشگر را در سراسر محصولات خود استانداردسازی کرد.

لنز مایع؛ ایده‌ای نو که به اوج توانایی خود رسید
فناوری لنز مایع نخستین‌بار در مدل می میکس فولد معرفی شد؛ فناوری‌ای الهام‌گرفته از عملکرد چشم انسان، که تلاش می‌کرد توانایی عکاسی تله‌فوتو و ماکرو را در یک ماژول واحد و بر پایه مایع تغییرشکل‌پذیر درون لنز ادغام کند.

با وجود نوآوری مفهومی، این فناوری با محدودیت‌های جدی روبه‌رو بود؛ هزینه تولید بالایی داشت و ساختار آن تنها امکان استفاده از حسگرهای کوچک تا حدود ۱/۱.۸ اینچ را فراهم می‌کرد. این محدودیت مانع استفاده از لنز مایع در پرچمدارهایی می‌شد که به حسگرهای ۱ اینچی مجهز بودند. هم‌زمان فناوری‌های مرسوم پیشرفت کردند؛ لنزهای پریسکوپی کیفیت زوم را به‌مراتب افزایش دادند و حسگرهای ۲۰۰ مگاپیکسلی امکان برش حسگری برای زوم و تصویربرداری ماکروی بدون افت کیفیت را فراهم کردند.

در نهایت شیائومی توسعه لنز مایع را برای گوشی‌های بازار انبوه کنار گذاشت و به سامانه‌های نوری مرسوم‌تر و مقیاس‌پذیرتر بازگشت.

کنار گذاشتن برند Mi
در سال ۲۰۲۱، شیائومی اعلام کرد که برند Mi را از نام گوشی‌های خود حذف می‌کند؛ به‌طوری‌که مثلا می ۱۱ از آن پس تنها با نام شیائومی ۱۱ شناخته می‌شد. هدف از این اقدام، یکپارچه‌سازی نام‌گذاری محصولات در بازارهای جهانی، تقویت هویت برند و کاهش ناسازگاری میان مناطق مختلف بود. این سیاست، گوشی‌ها، دستگاه‌های AIoT و حتی خودروهای آینده شائومی را ذیل یک نام تجاری واحد و جهانی قرار می‌دهد.

حذف جک ۳.۵ میلی‌متری و درگاه microSD
همانند دیگر سازندگان گوشی‌های پرچمدار، شیائومی نیز جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون و شیار کارت microSD را از مدل‌های پرچمدار خود حذف کرد. این تصمیم با روند کلی صنعت همسو است؛ روندی که بر مقاومت بهتر در برابر آب، افزایش استحکام داخلی و استفاده از راه‌حل‌های مبتنی بر اکوسیستم مانند فضای ابری تأکید دارد.

دلایل این گذار عبارت‌اند از:

نیاز باتری‌های بزرگ‌تر و سیستم‌های خنک‌کننده پیشرفته به فضای بیشتر

دشوارتر شدن دستیابی به استانداردهای IP با وجود درگاه‌های فیزیکی

عملکرد بسیار بهتر حافظه‌های پرسرعت UFS نسبت به کارت‌های microSD

نقش محوری صوت بی‌سیم و سرویس‌های ابری در اکوسیستم AIoT شیائومی

این تغییرات موجب طراحی‌های پاکیزه‌تر، معماری داخلی ساده‌تر و سازگاری بهتر با قابلیت‌های آینده HyperOS شدند.

تحول شیائومی نشان می‌دهد که نوآوری تنها به معنای افزودن فناوری‌های جدید نیست، بلکه گاهی حذف برنامه‌ریزی‌شده فناوری‌های قدیمی نیز بخشی از راهبرد رشد محسوب می‌شود. حذف MIUI و گذار به HyperOS، کنار گذاشتن سازوکارهای مکانیکی دوربین و دیگر نمونه‌ها همگی بازتاب‌دهنده تلاش شیائومی برای ساخت اکوسیستمی منسجم در حوزه گوشی‌های هوشمند و AIoT هستند. با ورود شیائومی به عرصه خودروهای الکتریکی و سامانه‌های هوشمند نسل بعد، این رویکرد منظم در نوآوری و توقف توسعه فناوری‌های کم‌بازده، همچنان عامل مهمی در رقابت‌پذیری جهانی آن خواهد بود.