دختری که درد زلزله دوزجه را به انرژی امداد و نجات تبدیل کرد

عصرترکیه-سراپ ساک، زنی از دوزجه که در زلزله سال ۱۹۹۹ پدر و هشت تن از بستگانش را از دست داد، پس از گذشت بیش از دو دهه، با پیوستن به فعالیت‌های امدادی و تیم‌های جست‌وجو و نجات، رنج خود را به نیرویی برای کمک به دیگران تبدیل کرده است.

به گزارش ان تی وی، سراپ که هنگام وقوع زلزله ۱۳ سال داشت، پدرش علی را زیر آوار مسجد جامع در شهرستان کایناشلی از دست داد. او می‌گوید از همان روز در دلش آرزوی کمک به آسیب‌دیدگان زلزله شکل گرفت.

با وقوع زلزله‌های ویرانگر ۶ فوریه ۲۰۲۳ در کاهرامان ماراش، سراپ تصمیم گرفت این بار تماشاگر نباشد. او به‌صورت داوطلب در شهرهای زلزله‌زده از جمله کاهرامان ماراش، آدی‌یامان، مالاتیا، هاتای و اسکندرون به فعالیت‌های امدادی و توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه پرداخت. در جریان همین مأموریت‌ها با انجمن آموزش، پژوهش، همکاری و جست‌وجو و نجات «آندا» آشنا شد و پس از گذراندن آموزش‌های لازم، به‌عنوان نماینده استانی دوزجه در این انجمن منصوب شد.

سراپ ساک در گفت‌وگو با آناتولی گفت: روزهای زلزله دوزجه هنوز از ذهنش پاک نشده و آن حس درماندگی و ترس مردم در انتظار کمک، او را هرگز رها نکرده است. او افزود که زلزله کاهرامان ماراش همان درد آشنا را در وجودش زنده کرد و تصمیم گرفت این بار به جای «کاش»، عمل کند.

به گفته او، در روز زلزله به‌محض شنیدن خبر دومین لرزه، بدون لحظه‌ای درنگ وسایل گرمایشی و پتو خرید و همراه نخستین کامیون کمک‌رسانی از دوزجه راهی مناطق زلزله‌زده شد.

ساک اکنون علاوه بر مدیریت آموزش داوطلبان جدید، مسئولیت برنامه‌ریزی فعالیت‌های آمادگی در برابر بلایای طبیعی را نیز بر عهده دارد. او با ۳۱ عضو داوطلب، در ژانویه ۲۰۲۵ آزمون اعتبارسنجی تیم امداد سطح مقدماتی را با موفقیت پشت سر گذاشت.

سراپ ساک با اشاره به اینکه اکنون آرزوی دوران کودکی‌اش را محقق کرده است، گفت: تجربه سال ۱۹۹۹ به او «مسیر زندگی» بخشیده است. او افزود: سال‌ها پیش می‌گفتم «کاش می‌توانستم به کسی کمک کنم»، اما امروز با اطمینان می‌گویم «خوشحالم که توانستم». سراپ تأکید کرد: بودن در «آندا» برایش به معنای ادای دین به مردم، کشور و گذشته‌اش است.