چرا چشم های آبی واقعا آبی نیستند؟
چشم ها تنها دریچهای برای دیدن جهان نیستند و رنگشان علاوه بر زیبایی داستانی از ژنتیک، زیبایی و تنوع انسانی را روایت میکند.

چشم ها یکی از شاخصترین ویژگیهای انسان هستند؛ نخستین چیزی که در نگاه اول توجه ما را جلب میکند. رنگ چشم ها داستانی از تنوع ژنتیک، زیبایی و حتی جغرافیای انسانی روایت میکنند.
به گزارش فرارو به نقل از ساینس الرت، رنگ چشم تنها یک ویژگی ظاهری نیست، بلکه نشان دهنده تنوع ژنتیکی، زیبایی و حتی تفاوتهای جغرافیایی در میان انسانهاست. پرسش اصلی اینجاست که چرا برخی رنگها مثل قهوه ای تیره بسیار رایجاند و رنگهایی مثل سبز تنها در درصد کمی از جمعیت جهان وجود دارند؟
ملانین؛ عامل اصلی تفاوت رنگ چشمها
رنگ چشم ها به به میزان ملانین موجود در عنبیه بستگی دارد:
۱) چشم های قهوهای: به دلیل غلظت بالای ملانین، نور زیادی را جذب میکنند و تیره به نظر میرسند.
۲) چشم های آبی: ملانین بسیار کمی دارند و رنگشان در واقع از پراکندگی نور (اثر تیندال) ناشی میشود؛ همان پدیدهای که باعث می شود آسمان آبی به نظر برسد.
۳) چشم های سبز: چشم های سبز ناشی از ترکیب ملانین متوسط و پراکندگی نور هستند.
۴) چشم های عسلی: توزیع نامنظم ملانین در عنبیه باعث میشود چشم های عسلی جلوهای میان قهوهای و سبز پیدا کنند.
نقش ژنتیک
سالها تصور میشد که رنگ چشم ها تنها با یک ژن تعیین میشود و رنگ قهوهای بر آبی غلبه دارد. اما تحقیقات جدید نشان میدهد چندین ژن در تعیین رنگ چشم نقش دارند. به همین دلیل، حتی دو والد با چشم آبی هم ممکن است فرزندی با چشم سبز یا قهوهای روشن داشته باشند.
نوزادان اروپایی اغلب با چشم های آبی یا خاکستری به دنیا میآیند، اما با افزایش ملانین در سالهای نخست، رنگ چشم ممکن است به سبز یا قهوهای تغییر کند.در بزرگسالی، رنگ چشم معمولاً ثابت است، اما نور و اندازه مردمک میتوانند رنگ چشمان را کمی تغییر دهند.
پدیدههای نادر
هتروکرومیا (Heterochromia): وجود دو رنگ متفاوت در یک چشم یا تفاوت رنگ بین دو چشم. هتروکرومیا میتواند ریشه ژنتیکی داشته باشد و یا به دلیل آسیب یا برخی بیماریها اتفاق بیفتد. برخی افراد مشهور مانند کیت بوسورث و میلا کونیس چشم هایی با رنگهای متفاوت دارند. یک حادثه باعث شد یکی از مردمکهای دیوید بویی گشاد شود؛ طوری که رنگ چشم ها متفاوت به نظر می رسند.
عنبیهای کوچک با جهانی از تنوع
رنگ چشم تنها یک ویژگی ظاهری نیست؛ بلکه ترکیبی از علم، زیبایی و هویت فردی است. هر عنبیه همچون جهانی کوچک است؛ با هر بار نگاه کردن، لکههای طلایی و عمق قهوهای عنبیه جلوهای جدید به خود می گیرند.