۲ تعریف و تمجید خطرناک برای سلامت روان
تعریف‌هایی که به ظاهر مثبت هستند اما در واقع ما را به سازگاری با خواسته‌های دیگران شرطی می‌کنند، می‌توانند اصالت و سلامت روانی ما را به خطر بیندازند.
در دنیای روابط انسانی، گاهی کلماتی که بیشترین احساس خوشایند را در ما ایجاد می‌کنند، همان کلماتی هستند که پنهانی به ما می‌آموزند چگونه برای کسب تأیید، خودمان را محدود سازیم.
به گزارش فرارو به نقل از فوربز، تعریف و تمجید می‌تواند خلع سلاح کننده باشد. این کلمات به ما احساس منحصر به فرد بودن و درک شدن می‌دهند، احساسی که کلمات به ندرت می‌توانند منتقل کنند. اما گاهی اوقات، تحسینی که بیشترین احساس خوشایند را به ما می‌دهد، همان تحسینی است که به ما می‌آموزد خودمان را تغییر دهیم. در برخی روابط، تعریف‌ها فقط تأییدکننده نیستند، بلکه به طور پنهانی دستورالعمل هم هستند. آنها بخش‌هایی از وجود شما را تقویت می‌کنند که راحت‌تر، منظم‌تر یا کمتر مخل آسایش دیگران هستند. و بدون آنکه متوجه شوید، شروع به شکل دادن خود بر اساس راحتی دیگران می‌کنید.
با گذشت زمان، آنچه مانند عشق به نظر می‌رسید، تبدیل به یک نمایش می‌شود. این رفتار همیشه عمدی یا بدخواهانه نیست، در واقع، این تعریف‌ها معمولاً ظریف و ناخودآگاه هستند. اما تقویت مکرر ویژگی‌های انتخابی مانند آرامش، در دسترس بودن یا ازخودگذشتگی، می‌تواند منجر به فرسایش تدریجی اصالت شخصیت شما شود. در اینجا دو تعریفی را معرفی می‌کنیم که در ظاهر سخاوتمندانه به نظر می‌رسند، اما ممکن است حاوی شروط نانوشته‌ای باشند که می‌توانند شما را شرطی کنند تا برای حفظ محبوبیت خود، تغییر کنید.
۱. «چطور همیشه اینقدر آرام هستی؟»
این تحسینی است که می‌تواند برای پاداش دادن به سکوت عاطفی استفاده شود، نه قدرت عاطفی. در ابتدا، ممکن است مانند یک تعریف واقعی به نظر برسد که شما را به عنوان فردی از نظر عاطفی بالغ، استوار و شخصی که فراتر از درگیری‌ها عمل می‌کند، نشان می‌دهد. برای کسانی که سال‌ها صلح‌جو بوده‌اند، این تعریف می‌تواند مانند یک قدردانی احساس شود. با این حال، لحظاتی وجود دارند که تحسین کسی از آرامش شما کمتر در مورد انعطاف‌پذیری درونی شما و بیشتر در مورد راحتی خود آنهاست. آنها ممکن است سلامت عاطفی شما را جشن نگیرند. در عوض، ممکن است فقط از اینکه شما واکنش عاطفی نشان ندادید، احساس آرامش کنند، حتی اگر این واکنش در آن شرایط موجه بوده باشد. آرامش شما چیزی را به چالش نمی‌کشد، مقابله نمی‌کند یا مختل نمی‌کند، و شما برای آن پاداش گرفته‌اید.
بنابراین، آگاهانه یا ناخودآگاه، ممکن است احساس کنید به طور ضمنی تشویق شده‌اید تا آن آرامش را حتی زمانی که آسیب می‌بینید، نمایش دهید. زیرا اکنون، «آرام بودن» به نظر می‌رسد ارزش رابطه شما باشد. این نوع تعریف ممکن است الگوی عمیق‌تری را تقویت کند که ریشه در اجتماعی شدن دوران کودکی یا نوجوانی دارد، به ویژه برای زنان و دختران. اما وقتی آرامش دیگر یک انتخاب نیست، می‌تواند شکلی از خودرهاسازی شود. بنابراین از خود بپرسید: «آیا آرامش من اصیل است، یا ماسکی است که یاد گرفته‌ام برای حفظ تنظیم دیگران و پذیرش خودم بپوشم؟» به یاد داشته باشید، قدرت عاطفی واقعی به معنای نبود احساسات نیست. به معنای آزادی احساس و بیان طیف کامل احساسات شما، بدون ترس از دست دادن ارتباط است.
۲. «تو تنها کسی هستی که می‌توانم با او صحبت کنم»
این تعریفی است که همدلی شما را بر پایه‌ای قرار می‌دهد و در عین حال به آرامی شما را مسئول تنظیم عاطفی شخص دیگری می‌کند. در ابتدا، این ممکن است مانند بالاترین شکل اعتماد احساس شود. شما فرد منتخب هستید، شخصی که بالاخره باعث شده است آنها احساس امنیت کافی کنند. اما در زیر سطح، این تعریف ممکن است کمتر در مورد ارتباط و بیشتر در مورد وابستگی عاطفی باشد. یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۴ در مجله علوم روانشناسی اجتماعی و شخصیت، که در مورد «روابط عاطفی» انجام شده، مشخص می‌کند که افراد هنگامی که برای نیازهای عاطفی مختلف به افراد مختلف مراجعه می‌کنند، سلامت روانی بهتری را تجربه می‌کنند.
یک دوست ممکن است شخصی باشد که وقتی عصبانی هستید با او درد دل می‌کنید. دیگری ممکن است دقیقاً بداند چگونه اضطراب شما را آرام کند. این تنوع در حمایت عاطفی بیشتر منجر به حال خوب می‌شود، زیرا هیچ رابطه واحدی وظیفه به دوش کشیدن همه چیز را عهده‌دار نمی‌شود. وقتی کسی اعلام می‌کند که شما تنها کسی هستید که می‌تواند با او صحبت کند، این تعادل سالم را مختل می‌کند، شما را در مرکز سیستم تنظیم عاطفی آنها قرار می‌دهد و فشاری نانوشته برای در دسترس بودن بی‌پایان، هماهنگ و پاسخگو بودن ایجاد می‌کند.
آنچه به عنوان چاپلوسی شروع می‌شود، می‌تواند به سرعت تبدیل به تعهد عاطفی شود. این نوع پویایی ممکن است برای هدف قرار دادن افرادی با تمایلات خوشایند یا سابقه مراقبت استفاده شود. شما احساس می‌کنید مورد نیاز هستید، شاید حتی ضروری. اما با گذشت زمان، آن احساس ضروری بودن می‌تواند مرزهای شما را فرسوده کند و ذخایر عاطفی شما را تخلیه کند. شما دیگر از خود نمی‌پرسید که به چه چیزی نیاز دارید، زیرا احساسات شخص دیگر همیشه فوری‌تر به نظر می‌رسد.
به جای ایجاد صمیمیت واقعی، این نوع تعریف می‌تواند آمیختگی عاطفی ایجاد کند؛ یک مسئولیت محو که در آن حمایت شما تبدیل به راه نجات آنها می‌شود. بنابراین قبل از جذب تحسین، مکث کنید و بپرسید: «آیا من برای آنچه هستم قدردانی می‌شوم، یا آنها فقط اطمینان حاصل می‌کنند که من همیشه برای نیازهای عاطفی آنها در دسترس هستم؟» نزدیکی واقعی به معنای تنها فضای امن کسی بودن نیست بلکه به معنای بخشی از یک منظر عاطفی سالم و وابسته به هم بودن است.
