کاهش چشمگیر نرخ زاد و ولد در ترکیه در سال 2024
آمار نشان میدهد که در سال 2024، 71 استان نرخ باروری زیر 2.1 داشتهاند، در حالی که این تعداد در سال 2017 تنها 57 استان بود. در این میان، تعداد استانهایی که نرخ باروری آنها کمتر از 1.5 است، از 4 استان در سال 2017 به 55 استان در سال 2024 افزایش یافته است.

بر اساس آمارهای منتشرشده از سوی موسسه آمار ترکیه (TÜİK)، نرخ کل زاد و ولد در ترکیه در سال 2024 به 1.48 فرزند کاهش یافت.
به گزارش عصرترکیه به نقل از آناتولی، این نرخ در سال 2001 برابر با 2.38 فرزند بود و از سال 2014 روند کاهش پیوستهای را تجربه کرده است. این کاهش نشان میدهد که ترکیه در حال حاضر برای هشتمین سال متوالی نرخ باروری زیر سطح جایگزینی جمعیت، یعنی 2.1 فرزند، را تجربه میکند.
در سال 2024، تعداد کل نوزادان زنده در ترکیه 937 هزار و 559 نفر گزارش شده است. از این تعداد، 51.4 درصد نوزادان پسر و 48.6 درصد دختر بودند. نرخ زاد و ولد در استانها تفاوتهای زیادی دارد؛ استان شانلیاورفا با نرخ باروری 3.28 فرزند بالاترین رقم را داشته و استانهای شِرناک (2.62) و ماردین (2.32) در ردههای بعدی قرار گرفتند. در مقابل، استانهای بارتن و اسکیشهیر با نرخ باروری 1.12 فرزند، کمترین نرخ را ثبت کردند.
آمار نشان میدهد که در سال 2024، 71 استان نرخ باروری زیر 2.1 داشتهاند، در حالی که این تعداد در سال 2017 تنها 57 استان بود. در این میان، تعداد استانهایی که نرخ باروری آنها کمتر از 1.5 است، از 4 استان در سال 2017 به 55 استان در سال 2024 افزایش یافته است.
نرخ باروری در ترکیه نسبت به میانگین اتحادیه اروپا (1.38 فرزند) بهتر است و این کشور در رتبه نهم میان کشورهای اتحادیه اروپا قرار دارد.
یکی از عوامل مؤثر در کاهش نرخ تولد، تأثیر سطح تحصیلات مادران است. در سال 2024، مادرانی که هیچگونه تحصیلی نداشتند یا تنها خواندن و نوشتن میدانستند، بیشترین نرخ باروری را با 2.65 فرزند ثبت کردند، در حالی که مادران دارای تحصیلات عالی کمترین نرخ باروری با 1.22 فرزند را داشتند.
از دیگر نکات مهم در این گزارش، کاهش چشمگیر نرخ باروری در گروه سنی 15-19 سال است که از 49 تولد در هر 1000 زن در سال 2001 به 10 تولد در سال 2024 کاهش یافته است. همچنین، میانگین سن مادران هنگام تولد نوزاد اول به 27.3 سال رسیده و این رقم در سطح کلی به 29.3 سال افزایش یافته است.
این تغییرات، به ویژه در نواحی شهری و در میان مادران تحصیلکرده، نشاندهنده تحولات فرهنگی و اقتصادی در ترکیه است که بر الگوهای باروری تأثیر گذاشته است.