ادرار درمانی: آیا نوشیدن ادرار واقعاً مفید است؟

بن گریلز، شخصیت معروف تلویزیونی می‌گوید برای زنده‌ماندن در شرایط سخت، ادرار خودش را می‌نوشد و همین کار را به شرکت‌کنندگان در برنامه‌هایش یاد می‌دهد. همچنین، خوان مانوئل مارکیز مندز، بوکسور معروف مکزیکی، قبل از مبارزه‌اش در سال ۲۰۰۹ با بوکسور معروف آمریکایی، فلوید می‌ودر همین کار را انجام داد (او در آن مسابقه شکست خورد). مورارجی دسای، نخست‌وزیر پیشین هند نیز ادعا می‌کرد نوشیدن روزانه یک لیوان از ادرار خودش، درمان بسیاری از بیماری‌ها بوده و به طول عمرش کمک کرده است.

به گزارش زومیت، ادرارنوشی که به ادرار درمانی نیز معروف است، به نوشیدن ادرار خود، دیگری یا ادرار حیوانات با اهداف درمانی اشاره دارد. انسان‌ها هزاران سال است که ادرار را به‌عنوان نوعی دارو یا درمان مصرف می‌کنند.

بیشتر ادعاها درباره ادراردرمانی بر پایه‌ی داستان‌های شخصی یا متون باستانی هستند و مدرک علمی قوی برای اثبات فواید آن وجود ندارد. برعکس، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نوشیدن ادرار می‌تواند با خطرات سلامتی متعددی همراه باشد.

در طب آیورودا هند، از ادرار برای درمان آسم، آلرژی، سوءهاضمه، چین‌وچروک و حتی سرطان استفاده می‌شد. کاتولوس شاعر رومی، معتقد بود ادرار به سفید شدن دندان‌ها کمک می‌کند  (احتمالاً به دلیل وجود آمونیاک در آن).

در گذشته، پزشکان به‌عنوان روش ساده برای تشخیص دیابت، ادرار بیماران را می‌چشیدند تا ببینند چقدر شیرین است، چون یکی از نشانه‌های دیابت، افزایش گلوکز در ادرار است.

نوشیدن ادرار می‌تواند با خطرات سلامتی متعددی همراه باشد

در سال ۱۹۴۵، جان آرمسترانگ، پزشک طب طبیعی بریتانیایی کتابی با عنوان «آب حیات: رساله‌ای در مورد درمان با ادرار» نوشت. در این کتاب، او ادعا کرد نوشیدن ادرار خود و مالیدن آن روی پوست می‌تواند بیماری‌های بزرگ و جدی را درمان کند.

در گذشته، روش‌های پزشکی دیگری وجود نداشت، بنابراین نوشیدن ادرار برای درمان بیماری‌ها ممکن بود منطقی به‌نظر برسد. اما همان‌طور که نمونه‌های ذکرشده نشان می‌دهند، بعضی افراد هنوز هم این روش را دنبال می‌کنند.

بنا به گزارش‌ها، در نیجریه از ادرار به‌عنوان درمان خانگی برای درمان تشنج در کودکان استفاده می‌شود. همچنین، انجمن درمان با ادرار چین ادعا می‌کند نوشیدن ادرار و شستشوی بدن با آن می‌تواند مشکلاتی مثل یبوست و زخم‌های پوستی را درمان کند.

اگر زائد است، چطور می‌تواند مفید باشد؟

ادرار توسط بدن برای دفع مواد زائد تولید می‌شود. بیشتر ادرار از آب (حدود ۹۵ درصد) و چندین محصول زائد دیگر شامل اوره (۲ درصد) که توسط کبد پس از تجزیه پروتئین‌ها تولید می‌شود، کراتینین که از فرآیندهای تولید انرژی در عضلات برجای می‌ماند و نمک‌ها تشکیل شده است. اگر ادرار فقط از مواد زائد تشکیل شده است، چطور ممکن است نوشیدن آن مفید باشد؟

کلیه‌ها وظیفه دارند مواد غیرضروری و سموم را از بدن دفع کنند. آن‌ها هر چیزی را که بدن به آن نیاز ندارد، هم از بدن خارج می‌کنند. به‌عنوان مثال، ویتامین‌های اضافی که بدن به آنها نیازی ندارد، ازطریق ادرار دفع می‌شوند.

نوشیدن ادرار به این معنی است که ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در ادرار دوباره به بدن باز می‌گردند و هدر نمی‌روند. این مسئله برای سایر مواد مفید مانند هورمون‌ها، پروتئین‌ها و آنتی‌بادی‌ها که در ادرار وجود دارند نیز صادق است. البته مقدار ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در یک لیوان ادرار به احتمال زیاد آن‌قدر نیست که برای بدن مفید باشد. بنابراین، مصرف مکمل ویتامین راه مؤثرتری برای دریافت این مواد است.

برخی از طرفداران درمان با ادرار بر این باورند نوشیدن ادرار می‌تواند به پیشگیری از واکنش‌های آلرژیک و کنترل بیماری‌های خودایمنی کمک کند. بنا به باور آن‌ها آنتی‌بادی‌های موجود در ادرار سیستم ایمنی را قوی‌تر می‌کنند.

استفاده‌های مدرن دیگری از درمان با ادرار شامل پاکسازی و سم‌زدایی است. برخی ادعا می‌کنند نوشیدن مداوم ادرار بازیافت‌شده باعث می‌شود ادرار و خون تمیزتر شوند، زیرا سموم را از بدن خارج کرده و به بهبود سلامت عمومی کمک می‌کند. با‌این‌حال، مدرک علمی برای پشتیبانی از هیچ‌کدام از این ادعاها وجود ندارد.

ادرار به‌طور طبیعی حاوی مقداری باکتری است

برخی از افراد تاثیرگذار در شبکه‌های اجتماعی ادعا می‌کنند ادرار خواص درمانی دارد و نوشیدن یا مالیدن آن روی پوست می‌تواند به درمان مشکلات پوستی مانند آکنه و عفونت‌ها کمک کند.

ادرار حاوی اوره است که معمولاً در محصولات مراقبت از پوست به عنوان مرطوب‌کننده استفاده می‌شود. با‌این‌حال، غلظت اوره در ادرار آنقدر بالا نیست که تاثیر مشابهی داشته باشد و  بتواند به درمان مشکلات پوستی کمک کند.

ادرار حاوی دی‌هیدرواپی‌آندروسترون است؛ هورمونی استروئیدی که بدن آن را تولید می‌کند، اما با افزایش سن کاهش می‌یابد. این هورمون به‌عنوان ماده ضد پیری معرفی شده است، ولی هنوز شواهد کافی برای اثبات موثر بودن آن وجود ندارد.

کار خطرناک

برخی از کسانی که از درمان با ادرار حمایت می‌کنند، معتقدند ادرار استریل است. اما تحقیقات نشان داده‌اند ادرار به‌طور طبیعی حاوی مقدار کمی باکتری است و همچنین وقتی ادرار از بدن خارج می‌شود، ممکن است باکتری‌ها باعث آلوده‌تر شدن آن شوند. بنابراین، نوشیدن ادرار می‌تواند باکتری‌ها و سموم را وارد روده کرده و ممکن است باعث بروز بیماری‌های بیشتر مانند عفونت‌های معده شود.

ادرار وقتی دوباره از بدن خارج می‌شود، غلظتش افزایش می‌یابد. این امر باعث می‌شود کلیه‌ها مجبور شوند بیشتر کار کنند تا مواد اضافی را از بدن دفع کنند و این می‌تواند فشار بیشتری به کلیه‌ها وارد کند. کلیه‌ها برای پردازش این نمک‌ها به آب نیاز دارند.

نوشیدن ادرار باعث می‌شود بیشتر از مقداری که دریافت می‌کنید، آب از بدن دفع کنید. این امر می‌تواند باعث تسریع فرآیند کم‌آبی بدن شود؛ وضعیتی که مشابه نوشیدن آب دریا است.

برخی داروها، مانند آنتی‌بیوتیک‌های گروه پنی‌سیلین یا داروهای قلب، ازطریق ادرار دفع می‌شوند. اگر ادرار نوشیده شود، این داروها دوباره وارد بدن می‌شوند و ممکن است مقادیر آن‌ها در سطوح خطرناکی در بدن افزایش یابد.

جوامع پزشکی معتبر درمان با ادرار را تایید نمی‌کنند؛ زیرا شواهد علمی قوی برای اثبات مفیدبودن آن وجود ندارد. نوشیدن اندکی ادرار به احتمال زیاد ضرری نخواهد داشت، اما اگر به دنبال فواید واقعی برای سلامتی هستید، درمان‌های دیگری که شواهد علمی از آن‌ها حمایت می‌کنند، گزینه بهتری هستند.