معماری خاص ویلایی در نزدیکی بمبئی؛ جایی که زمان کند می‌شود

ویلای دوآ (Dua Villa) در علیباگ، تنها یک سفر کوتاه با قایق از بمبئی فاصله دارد و در تمام فصول، از باران‌های سیل‌آسای موسمی در جولای گرفته تا گرمای سوزان ماه می، یک مقصد ایده‌آل برای فرار از شهر است.

به گزارش فرادید، این خانه که توسط استودیوی بریو طراحی شده با دفاتری در بمبئی و روتردام، پناهگاهی برای ساکنانش در تمام طول سال است.

خانه و محوطه اطراف آن (پنج هکتار باغ که توسط Kunal Maniar & Associates طراحی شده‌اند) یک مجموعه یکپارچه هستند که در آن، المان‌های آبی و استخر به زیبایی در فضای خانه جای گرفته‌اند. برای صاحبان ویلا (یک زوج به همراه سه فرزند نوجوانشان) دیوارهای آجری مستحکم، فضای دنج و محافظت‌شده‌ای را فراهم کرده که آن‌ها را از تغییرات غیرقابل پیش‌بینی آب‌وهوا در امان نگه می‌دارد.

شفالی بالوانی معمار که این پروژه را همراه شریک و هم‌بنیان‌گذار خود رابرت فریجت طراحی کرده، توضیح می‌دهد: «کارفرمایان ما می‌خواستند از شهر فرار کنند و در این منظره غرق شوند و در عین حال همچنان در برابر عناصر طبیعی احساس امنیت کنند.»

معماران طراحی این خانه را نسبتاً ساده توصیف می‌کنند، اما درواقع طراحی آن ترکیب‌بندی پیچیده‌ای است که به شکل استادانه به‌ظاهر ساده جلوه می‌کند.

دیوارهای آجری منحنی و پوشیده از گچ همراه با پنجره‌ها، درها و دهلیزهای قوسی با یک پلان منظم و مستطیلی، تضادی هوشمندانه دارند.

فریجت توضیح می‌دهد: «این طراحی تا حدی بر تجربه حرکت خورشید در طول روز متمرکز است و سایه‌هایی ایجاد می‌کند که یادآور عملکرد ساعت آفتابی هستند.»

دو عنصر آبی اصلی یعنی استخر و آبنمای باریک در ورودی، سطوح اطراف را چه در داخل و چه در خارج، زنده و پویا کردند. در انتخاب مصالح برای دیوارها، نمای بیرونی با گچ ماسه‌ای و نمای داخلی با گچ آهکی پوشیده شده که به نور اجازه می‌دهد مانند بخشی از ترکیب‌بندی سطوح ظاهر شود.

فضاهای نشیمن رسمی در قسمت جلوی خانه هستند. دو باغ حیاطی، مناطق عمومی را نامحسوس از اتاق‌های خواب وسیع و اقامتگاه مهمانان جدا می‌کنند، درحالی‌که فضاهای نیمه‌باز مختلف مرز میان داخل و خارج را محو کرده‌اند.

در اتاق نشیمن، یک میز و نیمکت‌های توکار از جنس موزائیک مرمرنما درون یک پنجره قوسی عمیق تعبیه شده‌اند که علاوه بر ایجاد محافظت در برابر عوامل طبیعی، ارتباطی زیبا با باغ برقرار می‌کنند.

همین میزان توجه به جزئیات را می‌توان در قفسه‌های کتابخانه که از سنگ کم‌رنگ و به شکل توکار ساخته شده‌اند یا در کف‌پوش مرمری اتاق ناهارخوری که با سنگ آهک زیتونی حاشیه‌بندی شده، مشاهده کرد. این کف‌پوش که شبیه یک قالیچه دست‌بافت به نظر می‌رسد، به همان اندازه سفارشی و منحصربه‌فرد است که صفحات دایره‌ای برنجی روی دستگیره‌های درها.

یک راه‌پله خارجی که به یک برج آب شش متری منتهی می‌شود، فرصتی برای معماران ایجاد کرد تا یک عنصر عملکردی را به اثری هنری تبدیل کنند. بالوانی توضیح می‌دهد: «ما این پله‌ها را بیشتر شبیه یک مجسمه تصور کردیم.» او معتقد است چشم‌انداز، عنصری کلیدی در موفقیت این پروژه است. در پای این پله‌ها، چهار درخت شیشه‌شور که با تخته‌سنگ‌های بزرگ قاب شده‌اند، به فضا حالتی شاعرانه داده‌اند.

تضاد میان آرامش این ویلا و نزدیکی آن به کلان‌شهر پرجنب‌وجوش بمبئی تقریباً غیرقابل‌باور است. فریجت با اشاره به انحناهای نرم دیوارهای بیرونی در برابر آسمان آبی می‌گوید: «انگار زمان اینجا متوقف شده، مانند قدم زدن در فضاها با حرکت آهسته.»