آیا سراسر جهان ما در یک “سیاه چاله” شکل گرفته است؟
فیزیکدان لهستانی، نیکودم پاپلاوسکی، پیشنهاد می‌کند که چرخش سیاه‌چاله‌ای که جهان ما را به‌وجود آورده، می‌تواند دلیل چرخش کهکشان‌ها در یک جهت خاص باشد. اگر این فرضیه درست باشد، یعنی محور چرخش جهان از سیاه‌چاله والد خود به ارث رسیده است.
تلسکوپ فضایی جیمز وب، بار دیگر دانشمندان را شگفت‌زده کرده است. مشاهدات جدید این تلسکوپ نشان می‌دهد کهکشان‌های اولیه بیشتر در یک جهت خاص می‌چرخند—چیزی که با فرضیه‌های فعلی کیهان‌شناسی همخوانی ندارد.
به گزارش فرادید؛ طبق این یافته‌ها، دو سوم کهکشان‌ها در جهت ساعت‌گرد و یک سوم باقی‌مانده در جهت مخالف می‌چرخند. در حالی که اگر کیهان به‌طور تصادفی شکل گرفته باشد، این نسبت باید ۵۰-۵۰ باشد. این عدم تعادل می‌تواند نشانه‌ای از یک پدیده عمیق‌تر باشد: آیا جهان ما هنگام تولد در حال چرخش بوده؟
جهانی درون یک سیاه‌چاله؟
یکی از توضیحات احتمالی این است که جهان ما درون یک سیاه‌چاله در یک کیهان بزرگ‌تر قرار دارد—ایده‌ای که با نظریه «کیهان‌شناسی سیاه‌چاله‌ای» همخوانی دارد. بر اساس این نظریه، هر سیاه‌چاله ممکن است یک کیهان نوزاد را درون خود شکل دهد.
فیزیکدان لهستانی، نیکودم پاپلاوسکی، پیشنهاد می‌کند که چرخش سیاه‌چاله‌ای که جهان ما را به‌وجود آورده، می‌تواند دلیل چرخش کهکشان‌ها در یک جهت خاص باشد. اگر این فرضیه درست باشد، یعنی محور چرخش جهان از سیاه‌چاله والد خود به ارث رسیده است.
تأیید این نظریه چه معنایی دارد؟
اگر این یافته‌ها تأیید شوند، ممکن است مجبور شویم درک خود از کیهان را بازنگری کنیم. جهان ما ممکن است درون یک سیاه‌چاله چرخان متولد شده باشد و چرخش کهکشان‌ها میراثی از آن تولد باشد.
البته توضیح ساده‌تری هم وجود دارد: ممکن است چرخش کهکشان راه شیری باعث شده باشد که ما این الگوی خاص را در داده‌های جیمز وب مشاهده کنیم. اما اگر این اثر واقعی باشد، باید در اندازه‌گیری‌های مربوط به گسترش کیهان و عمر کهکشان‌ها تجدیدنظر کنیم.
نتایج آینده‌ی این پژوهش می‌تواند درک ما از پیدایش و سرنوشت کیهان را دگرگون کند.
مترجم: زهرا ذوالقدر
