تنها جانور زنده دنیا که زبانش آبی است! (عکس)

مارمولک یا اسکینک‌های زیادی در دنیا وجود دارد. در واقع، اسکینک زبان آبی بزرگ‌ترین خانواده مارمولک‌هاست، و گونه‌های مختلفی از آن‌ها در بیشتر قاره‌های جهان زندگی می‌کنند.

به گزارش رازبقا، یکی از این سرده‌های خانواده اسکینک‌ها که بسیار بزرگ است و آرواره‌های بسیار قدرتمندی دارد. در داخل دهانش، یک زبان آبی زنده وجود دارد که منجر به نام تخیلی «اسکینک زبان آبی» برای او شده است.

اسکینک‌های زبان آبی برخی از بزرگترین گونه‌ها هستند. این‌ها اسکینک‌های روزانه هستند یعنی فعالیتشان در روز است و معمولاً به صورت مخفیانه به سمت طعمه خود می‌روند و آن را با آرواره‌های قدرتمند خود خرد می‌کنند.

این‌ها مارمولک‌های تنومند و سنگینی هستند و به ویژه چابک نیستند، بنابراین شکار در حین کمین برای آن‌ها بهترین کار است. مارمولک‌های زبان آبی دوست دارند از انواع حشرات، گاستروپودها، گل ها، میوه‌ها و انواع توت‌ها تغذیه کنند.

آن‌ها حیوانات خانگی مناسبی هستند، زیرا هزینه نگهداری کمی دارند و نسبتا مطیع هستند. به این ترتیب آن‌ها را می‌توان (با احتیاط) اداره کرد و می‌تواند یک عضو بسیار جذاب به آکواریوم شیشه‌ای هر خانه‌ای باشد.

حقایق جالب درباره مارمولک زبان آبی

زبان آن‌ها چند منظوره است. اینکه زبان این جانور آبی رنگ است قطعا هدفی پشت آن وجود دارد. اولین چیزی که باید به آن توجه کرد این است که در طبیعت، همه چیز برای همه یکسان به نظر نمی‌رسد. پرندگان، خزندگان و بسیاری از بی مهرگان می‌توانند فرکانس‌های نوری را که برای ما نامرئی است، مانند UV ببینند. زبان آبی‌رنگ نور ماوراء بنفش را منعکس می‌کند و بنابراین احتمالاً برای همین است که این حیوانات درخشان‌تر و تکان‌دهنده‌تر به نظر می‌رسد. این یک سیگنال هشدار دهنده است و به طور بالقوه از مارمولک در برابر شکارچیان یا سایر رقبای اسکینک دفاع می‌کند.

این روشنایی همچنین به زبان اجازه می‌دهد تا به عنوان یک ارتباط از راه دور بین سایر مارمولک‌های هم خانواده عمل کند، زیرا تشخیص آن از دور بسیار آسان است، که می‌تواند مزایای منطقه‌ای یا جفت گیری را برای اسکینک با درخشان‌ترین زبان ایجاد کند.

بنابراین، حیوانی که عمدتاً استتار شده است، این فرصت را دارد که ناگهان زبانی درخشان را در کوتاه مدت به دشمن ارائه دهد. این یک راه عالی برای استفاده از هر دو استراتژی دفاعی است.

برخی از گونه‌ها در حومه شهر‌ها خوب عمل می‌کنند. مارمولک زبان‌آبی از طریق فرستنده‌های رادیویی در اطراف باغ‌های سیدنی استرالیا ردیابی شده اند. یافته‌ها نشان داد که وقتی باغی را پیدا می‌کنند دوست دارند، حدود ۷۰ درصد از وقت خود را در آنجا می‌گذرانند و شب‌ها به مکان‌های امن باز گردند.

آن‌ها می‌دانند که از ترافیک اجتناب کنند. در فضا‌های توسعه یافته، از جاده‌ها دوری می‌کنند. این نشان می‌دهد که آن‌ها از خطر خاصی آگاه هستند و برای کاهش آن تلاش می‌کنند. این روش دیگری است که آن‌ها می‌توانند در چنین محیط‌های شهری رشد کنند.

آن‌ها عمدتاً تک همسر هستند. جفت‌گیری بین مارمولک‌های زبان‌آبی بین ۱۰ تا ۴۳ روز در سال طول می‌کشد و اکثر نر‌ها مشاهده شده به صورت تک همسر رفتار می‌کنند.

آن‌ها از جفت‌گیری با همخون اجتناب می‌کنند، اما معلوم نیست چگونه.  همخونی در جمعیت‌های متراکم یک مسئله رایج است. بسیاری از حیوانات به هر نحوی از این امر اجتناب می‌کنند و اسکینک زبان آبی نیز از این قاعده مستثنی نیست. با این حال، نکته جالب این است که کسی دقیقا نمی‌داند چگونه این کار را انجام می‌دهند.

این مشخص شده که آن‌ها نوع ارتباط خود را با یکدیگر تشخیص می‌دهند، زیرا می‌توانند جفت‌هایی با دورترین شباهت‌های ژنتیکی انتخاب کنند، اما اینکه چگونه می‌توانند تشخیص دهند یک راز باقی مانده است.

آن‌ها در داخل لانه‌های عنکبوت زندگی می‌کنند. زبان آبی‌ها عاشق لانه هستند. به طور کلی زبان آبی‎‌ها تا آنجایی که می‌توانند در لانه‌ها قرار می‌گیرند. این فضا‌های امن آنهاست و با تنوع شکل‌ها و اندازه‌های مارمولک، تنوع لانه‌های عنکبوت متناسب با ساختار بدنی آن‌ها تبدیل به یک ضرورت می‌شود.

به این ترتیب، آن‌ها عنکبوت‌های گرگی و رتیل و دیگر عنکبوت‌های حفار را در منطقه خود جابه‌جا می‌کنند تا برای خود فضا ایجاد کنند.

گاهی مجبورند لانه را به اشتراک بگذارند. این لانه‌ها می‌توانند تعداد کمی و بسیار دور از هم باشند، در این صورت مشاهده شده‌ا که فضا را با دیگر اعضای گونه به اشتراک می‌گذارند. این برای مارمولک‌ها که معمولاً یکدیگر را دوست ندارند، کاملاً غیرمعمول است.

آن‌ها در حال جنگ با کنه هستند. 

مارمولک‌های بزرگ‌تر که منابع غنی‌ترین منطقه را اشغال می‌کنند نیز بیشترین دردسر را به دلیل هجوم کنه‌ها اشغال می‌کنند. به نظر می‌رسد که کل زندگی یک مارمولک در ایجاد تعادل بین یافتن غذا و هجوم انگل‌هاست و تعداد بیش از حد کنه‌ها تحرک و مصرف انرژی حیوان را کاهش می‌دهد.

این تعادل طبیعی یک مثال عالی از یک عامل محدود کننده است. فشار محیطی برای جلوگیری از افزایش جمعیت حیوان. در این مورد، در حالی که مارمولک‌ها می‌توانند از نظر تئوری از منابع بیشتری بهره‌برداری کنند، اثر کنه‌ها آن‌ها را در یک محدوده کوچک‌تر نگه می‌دارد و بنابراین با آزاد کردن آن منابع اضافی برای موجودات دیگر، تنوع زیستی را ارتقا می‌دهند.

معمولا انگشتان دست را با غذا اشتباه می‌گیرند. وقتی به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند، به راحتی می‌توان آن‌ها را با دست تغذیه کرد. اما وقتی یک مارمولک عادت می‌کند دست‌ها را با غذا اشتباه می‌گیرد، ممکن است کنترل آن‌ها دشوار شود.

گاز گرفتن انگشت در این مواقع بسیار رایج است، و اگرچه سمی نیستند، اما قدرت فک فوق العاده‌ای دارند و می‌توانند به سختی چفت شوند.  حافظان محیط زیست می‌توانند چاله‌هایی را برای کمک حفر کنند. با توجه به ترجیح آن‌ها برای زندگی در حفره ها، حافظان محیط زیست کشف کرده اند که با ایجاد حفره‌های بیشتر، می‌توانند جمعیت برخی از گونه‌های مارمولک زبان‌آبی در معرض خطر انقراض را بهبود بخشند.

یکی از کوچک‌ترین و در معرض خطرترین گونه‌ها، اسکینک آبی‌زبان کوتوله، از این استراتژی مقرون‌به‌صرفه بسیار سود برده است حتی با وجود اینکه لانه‌ها یکی از شکارچیان اصلی آن‌ها را نیز تحریک می‌کنند.