۴ روش علمی برای تشخیص هندوانه آبدار، شیرین و رسیده

در برخی کشورها می‌توان در تمام طول سال، هندوانه را در فروشگاه‌ها خریداری کرد؛ در کشور ما البته هندوانه در نیمه اول سال به‌وفور یافت می‌شود و در نیمه دوم جز حوالی شب یلدا، کمتر می‌توان نشانی از این میوه آب‌دار تابستانی پیدا کرد. هیچ‌چیز مثل هندوانه رسیده و شیرین در اوج گرمای تابستان، عطش شما را برطرف نمی‌کند.

هندوانه به دلیل داشتن ویتامین‌های A و C و همچنین مقدار قابل‌قبولی فیبر، علاوه بر رفع تشنگی، فواید زیادی برای بدن ما دارد. حدود یک ماه بعد از گل دادن بوته، هندوانه‌ها می‌رسند و به‌طور میانگین ۸۰ روز بعد از کاشت، می‌توان هندوانه رسیده و شیرین را برداشت کرد. اما ازآنجاکه این روزها در زندگی‌های آپارتمانی امکان کاشت بوته هندوانه برای اکثر ما مقدور نیست و نمی‌توانیم بدانیم که آیا هندوانه‌های موجود در میوه‌فروشی‌ها به‌موقع چیده شده یا نارسند، باید راهکار مناسبی برای تشخیص هندوانه رسیده و سالم بدانیم.

اما چه ترفندهایی برای تشخیص هندوانه مدنظرمان وجود دارد؟ راه‌حل ساده است: استفاده از حواس بینایی، شنوایی، لامسه و بویایی.

بررسی ظاهری هندوانه
راحت‌ترین شیوه برای تشخیص هندوانه رسیده، بررسی محل اتصال دم آن به ساقه است. پیدا کردنش روی هندوانه ساده است. اگر رنگ این ناحیه، زرد، کهربایی، کره‌ای یا کرم باشد، بدان معناست که میوه به‌اندازه کافی به ساقه متصل بوده و رسیده است ولی اگر این ناحیه، به رنگ سفید باشد، هندوانه نارس است.

یکی دیگر از شاخص‌هایی که باید مدنظر قرار دهید، پیچک یا شاخه نازکی است که هندوانه را به بوته متصل می‌کند. اگر این شاخه کوچک روی هندوانه بود، درصورتی‌که این چوب خشک باشد، یعنی هندوانه رسیده است؛ ولی اگر ساقه سبز بود یعنی هندوانه زودتر از موعد چیده شده است.

درعین‌حال بررسی کنید که هندوانه صاف و یک‌دست باشد، خیلی کشیده نباشد و فرورفتگی، برآمدگی و کوفتگی نداشته باشد؛ هرگونه نقصی در ظاهر هندوانه ممکن است نشان‌دهنده ناهماهنگی‌هایی باشد که بر طعم آن اثر می‌گذارد. دقت کنید که پوست هندوانه به رنگ سبز تیره و کدر باشد، چراکه براق بودن پوست هندوانه به معنی نارس بودن بیش‌ازحد آن است.

به‌علاوه، اگر روی هندوانه لکه‌هایی به رنگ‌های قهوه‌ای و سیاه می‌بینید، این لکه‌ها اغلب لکه‌های قندی هستند که خبر خوبی است و نشان می‌دهد که هندوانه شیرین است؛ البته این لکه‌ها را با پوسیدگی اشتباه نگیرید که با رنگ‌های سیاه‌وسفید خود باعث سرعت یافتن پوسیدگی و درنتیجه طعم تلخ هندوانه می‌شوند.

هندوانه خوشمزه و شیرین باید لکه زردرنگی هم داشته باشد. این لک محل تماس هندوانه با زمین است که به آن لکه زمین می‌گویند. اگر رنگ آن زرد تیره باشد، خبر از رسیدن کامل میوه ‌می‌دهد.

یکی دیگر از نشانه‌ها، دقت به میزان سفتی آن است. اگر به هندوانه فشار وارد کردید و کمی فرو رفت، باید بدانید که بیش از حد رسیده و طعم خوبی نخواهد داشت. هندوانه باید پوست ضخیمی داشته باشد تا بتوان آن را انتخاب کرد.

صدا
خیلی‌ها این کار را تست ضربان می‌نامند. البته این روش علمی نیست و به تمرین زیادی نیاز دارد، اما هنگامی که قلق آن را یافتید و متوجه تفاوت صدای زیر و بم هندوانه شدید، با ضربه زدن به هندوانه و گوش دادن صدای آن، می‌توانید هندوانه رسیده را تشخیص دهید.

راهکار این است که هندوانه را بردارید و به حالتی که انگار در می‌زنید، روی آن بکوبید. اگر صدایش مثل طبل، عمیق و توخالی بود هندوانه رسیده است ولی صدای بلند، نشانه نارس بودن هندوانه است. درصورتی که صدا شبیه تپش باشد، هندوانه بیش از حد رسیده و شاید خراب باشد.

لمس
انتهای هندوانه و محل قرارگیری شکوفه را بیابید (دقیقاً نقطه برعکس محل اتصال میوه به ساقه)، با انگشت شست خود آن ناحیه را فشار دهید. در هندوانه نارس، این قسمت کاملاً سفت است و در هندوانه بیش از حد رسیده، این قسمت حالت خمیده‌ای دارد؛ اما در هندوانه رسیده، این قسمت به سادگی کمی خم می‌شود.

هندوانه سنگین، معمولاً رسیده است؛ چرا که آبدار بودن باعث افزایش وزنش می‌شود. بهترین کار این است که چند هندوانه هم‌اندازه را بردارید و سنگین‌ترینشان را انتخاب کنید. سبک‌تر بودن و استحکام کمتر، به معنای نارس بودن هندوانه است و از سوی دیگر سنگینی بیش از حد هم به معنای بیش از حد رسیده بودن آن است.

بو
شما می‌توانید بوی هندوانه شیرین را از پوست آن متوجه شوید. اگر بویی به مشامتان نمی‌رسد، آن را بچرخانید و بخش دیگری را بو کنید. البته درنظر داشته باشید که اگر بوی هندوانه بیش از حد زیاد بود، ممکن است بیش از حد رسیده باشد.

آیا اگر هندوانه در خانه بماند، می‌رسد؟
زمانی که هندوانه‌ای چیده و انبار می‌شود، دیگر امکان رسیده شدن آن وجود نخواهد داشت. در نتیجه در هنگام انتخاب هندوانه تمام تلاشتان را به کار بگیرید که انتخاب خوبی داشته باشید نگه داشتن هندوانه در خانه، به امید آنکه برسد، امیدی واهی است.