چرا کشورهای بدون دریا هم نیروی دریایی دارند؟

اگرچه این کشورها به آب‌های آزاد اقیانوسی دسترسی ندارند، اما برای حفاظت از منافع ملی و امنیت آبراه‌های داخلی خود، از جمله رودخانه‌ها و دریاچه‌های بزرگ، به نیروی دریایی نیاز دارند. به‌عنوان مثال، بولیوی و دسترسی به دریا موضوعی تاریخی است که به لزوم داشتن این نیرو برای آنها اشاره دارد.

نیروی دریایی بولیوی؛ میراث یک شکست تاریخی

بولیوی بارزترین کشور محصور در خشکی با نیروی دریایی است. این کشور در ۱۸۸۴ پس از جنگ با شیلی بندر خود را از دست داد و از آن زمان فاقد دسترسی به دریاست. نیروی دریایی ۵,۰۰۰ نفری بولیوی (تا ۲۰۱۸) در دریاچه تیتیکاکا (بزرگترین دریاچه آمریکای جنوبی) و رودخانه‌های آمازون گشت‌زنی می‌کند. هدف آن مبارزه با قاچاقچیان و عملیات نجات است.

نیروهای دریایی خاص در قزاقستان، سوئیس و رواندا

قزاقستان، بزرگترین کشور محصور در خشکی نیروی دریایی‌اش را در دریای خزر مستقر کرده است. کشتی‌های این نیرو برای آب‌های چالش‌برانگیز خزر طراحی شده‌اند که سطح آبش در حال کاهش است.

سوئیس دارای بزرگترین نیروی دریایی تجاری در میان کشورهای محصور در خشکی است. این ناوگان شامل کشتی‌های ۸۷,۰۰۰ تنی و شناورهای کوچک‌تر برای دریاچه‌های مرزی است.

رواندا نیز واحد دریایی پلیس ملی خود را با ۱۵ شناور و بیش از ۱۵۰ پرسنل توسعه داده است. این واحد در دریاچه کیوو برای مقابله با جرایم و انجام عملیات نجات فعالیت می‌کند. این کشورها نیروی دریایی خود را برای امنیت و اجرای قانون در آب‌های داخلی حفظ می‌کنند.

منبع:گجت نیوز