نهال بذری بهتر است یا نهال پیوندی؟

انتخاب بین نهال بذری و پیوندی یکی از سرنوشت سازترین تصمیمات باغداران است که بر میزان محصول، کیفیت میوه و سودآوری باغ برای دهه ها تأثیر می گذارد. در این مقاله به مزایا، معایب و توصیه نهایی کارشناسی برای انتخاب بهترین گزینه می پردازیم.

نهال بذری یا نهال پیوندی؟ انتخاب مسیر صحیح در باغداری

یکی از اولین و مهم ترین تصمیمات هر باغدار، به ویژه باغداران تجاری که قصد سرمایه گذاری بلندمدت دارند، انتخاب بین کاشت نهال بذری یا نهال پیوندی است. این انتخاب سرنوشت ساز، میزان محصول، کیفیت میوه، زمان باردهی و در نهایت سودآوری باغ برای decades (دهه ها) خواهد بود. درک تفاوت ذاتی این دو نوع نهال، اولین قدم برای جلوگیری از یک اشتباه پرهزینه است. اگر شما هم بین انتخا بنهال بذری یا پیوندی مانده اید، در ادامه با ما همراه باشید.

نهال بذری از کاشت مستقیم بذر یک میوه به دست می آید. این روش، روش طبیعی تکثیر درختان است.

مزایا:

سیستم ریشه ای قوی و عمیق: این نهال ها معمولاً ریشه های اصلی (Taproot) بسیار محکم و عمیقی دارند که باعث مقاومت بالا به خشکی و وزش بادهای شدید می شود.

عمر طولانی تر: درختان بذری به طور کلی عمر اقتصادی طولانی تری دارند.

هزینه کمتر: تولید آن ها نسبت به نهال پیوندی ارزان تر است.

معایب (که بسیار تعیین کننده هستند):

عدم رعایت اصالت ژنتیکی (Heterozygosity): بزرگترین عیب نهال های بذری این است که میوه درخت حاصل، شبیه میوه مادری نیست. ممکن است میوه ها ریز، بیمزه یا با کیفیت بسیار پایین باشند. این یک لاتاری ژنتیکی واقعی است.

دیربارده بودن: یک نهال بذری ممکن است بین ۷ تا ۱۰ سال یا حتی بیشتر زمان نیاز داشته باشد تا به باردهی برسد که از نظر اقتصادی به صرفه نیست.

عدم یکنواختی در باغ: درختان حاصل از بذر، از نظر اندازه، شکل تاج، زمان رسیدن میوه و کیفیت محصول، کاملاً غیریکنواخت خواهند بود.

کاربرد اصلی نهال بذری
امروزه از نهال های بذری عمدتاً به عنوان پایه برای پیوند زدن ارقام مرغوب و تجاری استفاده می شوند. برای مثال، پایه اکثر نهال های پیوندی سیب، بذری است.

مزایا:

حفظ کامل اصالت و کیفیت: میوه درخت پیوندی عیناً مشابه میوه درخت مادری است که پیوندک از آن گرفته شده است. این یعنی کیفیت بالا، اندازه یکنواخت و بازارپسندی عالی.

زودبارده بودن: درختان پیوندی بسیار سریع تر به بار می نشینند و معمولاً از سال دوم تا چهارم می توان انتظار باردهی اقتصادی داشت.

یکنواختی کامل در باغ: تمام درختان یک باغ پیوندی، از نظر رشد، شکل، زمان باردهی و کیفیت محصول یکسان هستند که مدیریت باغ (هرس، سمپاشی، برداشت) را بسیار آسان و کم هزینه می کند.

کنترل اندازه نهایی درخت: با انتخاب پایه مناسب (پایه کوتاه رده، نیمه پابلند یا پابلند) می توان ارتفاع و اندازه نهایی درخت را کنترل کرد. پایه های کوتاه رده امکان کاشت متراکم و برداشت مکانیزه را فراهم می کنند.

افزایش مقاومت: می توان پیوندک یک رقم تجاری باکیفیت اما حساس را بر روی پایه ای که به بیماری، شوری یا خشکی مقاوم است، پیوند زد و از مزایای هر دو بهره برد.

معایب:

هزینه بالاتر: تولید این نهال ها به دلیل نیاز به نیروی کار متخصص و زمان بیشتر، هزینه بالاتری دارد.

حساسیت محل پیوند: محل پیوند ممکن است در برابر عوامل مکانیکی (مانند بادهای شدید) کمی حساستر باشد.

عمر اقتصادی کوتاه تر: عمر این درختان معمولاً از درختان بذری کوتاه تر است، اما این عمر همچنان برای (دهه ها) باردهی اقتصادی کافی است.

جمع بندی نهایی و توصیه کارشناسی

به طور قطع و برای اکثر قریب به اتفاق باغداران، به ویژه باغداران تجاری، نهال پیوندی گزینه برتر و انتخاب منطقی است. مزایای آن به خصوص در زمینه بازدهی سریع، کیفیت تضمین شده و یکنواختی، به قدری (قاطعانه) است که هزینه اولیه بالاتر آن را کاملاً توجیه می کند. کشت نهال بذری تنها برای اهداف پژوهشی، تولید پایه برای پیوند و یا در برخی موارد خاص برای ایجاد بادشکن توصیه می شود.

منبع : جدیدتر