معنای رفتاری کسی که مدام مکالمات را قطع می‌کند!(نظر روانشناسی)

حتماً شما هم در موقعیتی بوده‌اید که فردی مدام وسط حرف دیگران می‌پرد. در نگاه اول ممکن است این رفتار بی‌ادبانه یا ناشی از بی‌صبری به نظر برسد، اما روان‌شناسی می‌گوید که در بسیاری موارد، دلایل عمیق‌تری پشت این رفتار وجود دارد. در ادامه این مطلب با معنای روان شناختی و همچنین معنای رفتاری کسی که مدام مکالمات را قطع می‌کند؛ آشنا خواهیم شد.

معنای رفتاری کسی که مدام مکالمات را قطع می‌کند

به گزارش چشمک، افراد ممکن است به دلایل احساسی، شناختی یا شخصیتی دیگران را قطع کنند. گاهی فقط می‌خواهند شنیده شوند، گاهی هم موضوع به کنترل‌گری، اضطراب یا عادت‌های ضعیف اجتماعی برمی‌گردد. در بخش‌های زیر به بررسی دلایل مختلف این رفتار و نشانه‌های آن می‌پردازیم.

اما چرا برخی افراد وسط حرف دیگران می‌پرند؟

قطع کردن صحبت دیگران همیشه به معنای بی‌احترامی نیست. در بسیاری از موارد این رفتار می‌تواند نشانه‌ای از ناامنی، هیجان‌زدگی یا واکنش‌های تکانشی باشد. در ادامه، رایج‌ترین دلایل این رفتار را بررسی می‌کنیم:

به دنبال تأیید یا جلب توجه هستند

برخی افراد از ترس اینکه نادیده گرفته شوند، حرف دیگران را قطع می‌کنند. آن‌ها برای دیده شدن و باقی‌ماندن در مرکز گفتگو، مجبور به مداخله می‌شوند. این رفتار اغلب ریشه در اعتماد به نفس پایین یا نیاز به اثبات خود دارد. برای این افراد، قطع‌کردن حرف دیگران راهی است برای مهم جلوه دادن خود—even اگر دیگران آن را پرخاشگرانه تلقی کنند.

می‌خواهند گفتگو را کنترل کنند

در برخی موارد، این افراد با قطع‌کردن حرف دیگران سعی می‌کنند کنترل مسیر گفتگو را در دست بگیرند. افراد سلطه‌جو یا پرخاشگر ممکن است برای هدایت بحث یا جلب توجه، چنین کاری کنند. این نوع از قطع‌کردن معمولاً در محیط‌های کاری یا گفتگوهای گروهی رایج است، جایی که روابط قدرت تأثیرگذار است.

هیجان‌زده یا مشتاق هستند

قطع‌کردن همیشه هم منفی نیست. گاهی این رفتار نشان‌دهنده‌ی اشتیاق و ارتباط احساسی با موضوع گفت‌وگوست. برخی افراد با موضوع هم‌ذات‌پنداری می‌کنند و پیش از آنکه فرصت از دست برود، می‌خواهند نظرشان را بگویند. این نوع مداخله معمولاً ناخودآگاه و از سر هیجان است، نه رقابت یا خودمحوری. با این حال، اگر فرد آگاهی اجتماعی نداشته باشد، حتی نیت خوب هم ممکن است مزاحم تلقی شود.

دچار اضطراب یا افکار سریع هستند

کسانی که استرس دارند یا ذهنشان پر از فکر است، ممکن است برای اینکه حرفشان یادشان نرود، ناگهان وسط صحبت دیگران بپرند. این رفتار در بحث‌های سریع یا موقعیت‌های پراسترس بیشتر دیده می‌شود. افرادی که اضطراب دارند، معمولاً به‌خاطر ترس از فراموش‌کردن یا نادیده‌ماندن، درنگ نمی‌کنند—نه به این دلیل که برای حرف دیگران ارزشی قائل نیستند.

مهارت شنیدن را یاد نگرفته‌اند

برای برخی افراد، این رفتار تنها یک عادت نادرست است که از ضعف در مهارت‌های شنیداری یا ناآگاهی اجتماعی سرچشمه می‌گیرد. آن‌ها بیشتر بر چیزی که می‌خواهند بگویند تمرکز دارند تا اینکه واقعاً گوش دهند. این رفتار لزوماً بدخواهانه نیست؛ بلکه یک خلأ ارتباطی است.

ویژگی‌های شخصیتی یا شرایط عصبی-روانی دارند

برخی شرایط شخصیتی یا روان‌شناختی نیز می‌توانند نقش داشته باشند. برای مثال، در افراد مبتلا به ADHD (بیش‌فعالی و نقص توجه)، تمایل به واکنش‌های تکانشی و پردازش سریع افکار وجود دارد که انتظار کشیدن را برایشان سخت می‌کند. برخی نیز به‌دلیل ویژگی‌هایی مانند خودشیفتگی یا اختلالات خلقی، بیشتر دیگران را قطع می‌کنند. در این موارد، رفتار لزوماً آگاهانه و ارادی نیست.

همیشه نباید بد برداشت کرد

گرچه قطع‌کردن مداوم صحبت دیگران می‌تواند آزاردهنده باشد، اما همیشه نشانه‌ی بی‌احترامی یا خودخواهی نیست. در بسیاری از مواقع، این رفتار بازتابی از نیازهای احساسی، فشار روانی یا عادت‌های ارتباطی نامناسب است. درک دلایل این رفتار به شما کمک می‌کند تا با صبوری، درک یا در صورت لزوم، با تعیین مرزهای مشخص واکنش مناسبی نشان دهید.