قانون پارکینسون را یاد بگیرید ؛ واقعا به درد می خورد
قانون پارکینسون میگه: هر کار به اندازه زمانی که برای آن تخصیص داده شده طول می‌کشد.
یعنی اگه یک هفته بهت وقت بدن مقاله‌ای رو بنویسی، نوشتن اون مقاله یک هفته طول میکشه.
اگه یک ماه بهت وقت بدن برای همون مقاله، نوشتنش یک ماه میبره.
شاید برای نوشتن اون مقاله سی روز بهت وقت بدن. اما عین ۲۵ روزش رو به بطالت میگذرونی و کاری نمی‌کنی، پنج روز مونده به ارائه، پنیک میزنی و فول‌تایم روش کار می‌کنی و احتمالش زیاده که کار رو خیلی خوب هم تحویل بدی.
یا اگه بهت بگن این شیر آب داخل حیاط رو طی این هفته درست کن، اون کار رو تا روز آخر انجام نمیدی و همون لحظات آخر ددلاین، در عرض ۲ ساعت درستش می‌کنی. خیلی از کارای زندگی ما همینه. احساس می‌کنیم اگه وقت بیشتری داشته باشیم، کیفیت کار بالاتر میره و تمرکزمون هم برای انجام دادنش بیشتره.
اما واقعیت اینه، پس ذهنمون محاسبه می‌کنیم و میدونیم که این کار مشخص، چقدر زمان میخواد. پس انجامش نمیدیم تا روز موعود.
مشخص کردن ددلاین تو انجام کارها خیلی مهمه. اگر ددلاینی نباشه انجام اون کار تا ابد طول میکشه. و ددلاین رو هم باید با دونستن قانون پارکینسون در ذهن محاسبه کنیم.
سر خودمون کلاه نذاریم و به خودمون بگیم که اگه کاری رو میشه امروز انجام داد، به فردا موکولش نکنیم. در کل انسان ذاتا میل به تنبلی و حفظ انرژی داره، پس آدم عاقل باید از حقه‌هایی که مغزش به کار میبره آگاه باشه.
