فال حافظ تو در این لحظه (فال حافظ 24 اسفند):
خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم
سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم
چرا قدر و ارزش این لحظه های در حال گذر را نمی دانید؟! از فرصت های پیش رو استفاده کنید که دیگر هرگز برنمی گردند. سعی کنید با عقل و منطق با مسائل برخورد کرده و در این راه، احساساتی نباشید.
راه پرپیچ و خم با مشکلات و موانع زیاد در پیش دارید، برای عبور از سختی ها با دوستان وفادار و دلسوز مشورت کنید و به خداوند توکل داشته باشید که انشالله پیروزی با شما خواهد بود.
متن کامل غزل: اینجا
______________________________________
رازها و فال های بیشتر از حضرت حافظ:
فال حافظ : دو بیت + تا رسیدن به کمال و پختگی راه زیادی در پیش دارید
فال حافظ : دو بیت + در میان جمع هر حرفی نزنید
فال حافظ : دو بیت + در طول زندگی به افراد نامناسب اطمینان کرده اید
جایگاه والای حافظ در ادب پارسی
گفتن این‌که حافظ شاعر بزرگی است و یکی از دو غزل‌سرای بزرگ تاریخ شعر فارسی مي‌باشد(آن دیگری سعدی) و بلکه علی‌الاطلاق بهترین غزلیات عاشقانه ـ عارفانه را در زبان فارسی پدید آورده، دشوار نیست، بلکه شاید دربارة آن در میان صاحب‌دلان و صاحب‌نظران، اجماع و اتفاق‌نظر برقرار است.
اما پاسخ دادن به این پرسش که سرّ عظمت هنری حافظ در چیست و وجوه و پایه‌های آن کدام است، دشوارست. ادب‌شناسان در بیان عظمت نبوغ‌آسای حافظ، داد سخن داده‌اند و با شور و شیدایي هرچه تمام‌تر از هیچ نکته‌یي فروگذار نکرده‌اند، مگر همین یک نکته را که وجوه امتیاز و عظمت حافظ چیست.
آن‌چه در میان انبوه نوشته‌های حافظ‌‌شناسان و سخن‌سنجان خالی است، بیان خونسردانه و حساب‌شدة این وجوه مي‌باشد.
حافظ بیش از هر شاعری، حتا بیش از سعدی، از شعر پیشینیان خود بهره برده و اخذ و اقتباس کرده است. این نکتة تاریخ ادبی نیز مسلم است که کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی (متوفای 635ق) مشهور به خلّاق المعانی، که از معنی شکاف‌ترین و مضمون‌بردارترین شاعران فارسي است، استاد حافظ در شیوة سخن‌سرایي مي‌باشد.
پس از او هنر سعدی نیز تأثیر مشابهی بر شعر حافظ داشته است. و پس از او خواجو سومین استاد و مقتدای حافظ در غزل‌سرایی شمرده شده است.
صورت ظاهر غزل‌های آبدار و ایهام‌پرورد خواجو و آب و رنگ آنها همانند غزل حافظ است. اما قطع نظر از بعضی مورخان ادب و ادب‌شناسان، قاطبة شعردوستان کمال‌الدین اسماعیل و خواجو را شاعر طراز اول نمی‌شمارند. به راستی فقط سعدی است که با حافظ قابل مقایسه است.
از این بزرگان گذشته، اوحدی مراغه‌یي، نزاری قهستانی و سلمان ساوجی هم غزل‌سرایان شیرین‌سخن هستند و حافظ به شعر هر سه با عنایت و علاقه می‌نگریسته و به بسیاری از غزل‌های‌شان به صورت استقبال پاسخ می‌داده است.
چرا شعرشناسان و شعردوستان پارسي، برای حافظ مقام یگانه‌یي قايل اند؟ چرا امیرخسرو، همام، اوحدی، خواجو، سلمان و کمال خجندی را که به صورت ظاهر با او قابل مقایسه اند، با او قابل مقایسه نمی‌دانند؟ شاید فهرستی از این دست، حافظ را تبدیل به درخشان‌ترین چهرة ادبی زبان فارسي کرده باشد:
1- اسطوره‌سازی حافظ.
2- رند و رندی حافظ.
3- فضل و فرهنگ و مقام علمی حافظ.
4- عرفان و اخلاق حافظ.
5- حافظ اندیشه‌مند است و در شعرش فلسفه می‌ورزد.
6- حافظ مصلح اجتماعی است.
7- سخنوری و صنعتگری حافظ.
8- انقلاب حافظ در غزل.
9- حافظ و موسیقی.
10- تأویل‌پذیری شعر حافظ.
11- طنز و طربناکی حافظ.
12- حافظ هم مضمون‌گر است هم معنی‌گرا.
* کتاب “حافظ‌نامه” تالیف قرآن‌پژوه و حافظ‌پژوه معاصر، بهاءالدین خرمشاهی.
ولادت و مرگ
ولادت حافظ در اول‌هاى قرن هشتم هجرى و در حدود سال ۷۲۷ در شيراز اتفاق افتاد. وفات حافظ به‌سال ۷۹۲ هـ اتفاق افتاد. او داراى زن و فرزندان بود.
ويژگى‌هاى حافظ
حافظ مردى بود اديب، عالم به دانش‌هاى ادبى و شرعى و مطلع از دقيقه‌هاى حکمت و حقيقت‌هاى عرفان. استعداد خارق‌العادهٔ فطرى او به وى مجال تفکرهاى طولانى همراه با تخيل‌هاى بسيار باريک شاعرانه مى‌داد و او جميع اين موهبت‌هاى ربانى را با ذوق لطيف و کلام دلپذير استادانهٔ خود درمى‌آميخت و از آن ميان شاهکارهاى بى‌بديل خود را به‌صورت غزل‌هاى عالى به‌وجود مى‌آورد.
او بهترين غزل‌هاى مولوى و کمال و سعدى و همام و اوحدى و خواجو و يا بهترين بيت‌هاى آنان را مورد استقبال و جوابگوئى قرار داده است. کلام او در همهٔ موارد منتخب و برگزيده و مزين به انواع تزئين‌هاى مطبوع و مقرون به ذوق و شامل کلماتى است که هريک با حساب دقيق انتخاب و به‌جاى خود گذارده شده است.
تأثر حافظ از شيوهٔ خواجو مخصوصاً از غزل‌هاى ‘بدايع‌الجمال’ يعنى بخش دوم ديوان خواجو بسيار شديد است و در بسيارى از موردها واژه‌ها و مصراع‌ها و بيت‌هاى خواجو را نيز به وام گرفته و با اندک تغيير در غزل‌هاى خود آورده است و اين غير از استقبال‌هاى متعددى است که حافظ از خواجو کرده است. در ميان شاعرانى که حافظ از آنها استقبال کرده و يا تأثير پذيرفته است بعد از خواجو، سلمان را بايد نام برد. علت اين تأثير شديد آن است که سلمان هم مانند خواجو از معاصران حافظ و از جملهٔ مشاهيرى بود که شاعر شيراز سرمشق کار خود قرار داد.
پاسخ‌ها و استقبال‌هاى حافظ از سعدى و مولوى و ديگر شاعران استاد پيش از خود کم نيست اما ديوان او به‌قدرى از بيت‌هاى بلند و غزل‌هاى عالى و مضمون‌هاى نو پر است که اين تقليدها و تأثرها در ميان آنها کم و ناچيز مى‌نمايد. علاوه بر اين علو مرتبهٔ او در تفکرهاى عالى حکمى و عرفانى و قدرتى که در بيان آنها به فصيح‌ترين و خوش‌آهنگ‌ترين عبارت‌ها داشته وى را با همهٔ اين تأثيرپذيرى‌ها در فوق بسيارى از شاعران گذشته قرار داده و ديوانش را مقبول خاص و عام ساخته است.
حافظیه
آرامگاه حافظ کجاست؟
آرامگاه حافظ یا حافظیه در بخش مرکزی شهر شیراز و در استان فارس واقع شده است. حافظیه در جنوب دروازه قرآن در حاشیه شمالی شیراز و در ابتدای خیابان گلستان قرار دارد. حافظ در سال ۷۹۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت.
حافظیه بارها به دستور حاکمان تیموری، صفوی، افشار و زند مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت؛ اما سرانجام در سال ۱۳۱۴ هجری قمری، به دستور وزرات آموزش‌وپرورش، ساخت یک بنای جدید ترتیب داده شد. در این طرح، حافظیه همانند طرح قدیم خود، به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد و اجرای کامل آن تا سال ۱۳۱۷ هجری قمری به طول انجامید.
آرامگاه حافظ را می‌توان یکی از محبوب‌ترین و مشهورترین جاهای دیدنی شیراز به حساب آورد که دارای معماری منحصربه‌فرد است. آرامش حافظیه بسیار دل‌انگیز بوده و بهترین مکان برای دیدار عاشقان به شمار می‌رود. این فضا حسی ناب و بی‌نظیری را به شما هدیه می‌دهد که آن را در هیچ جای دیگر تجربه نخواهید کرد. زوج‌های عاشق دست به دست نیز در این فضا قدم زده و فال می‌گیرند. زمزمه اشعار حافظ از قسمت‌های مختلف حافظیه به گوش می‌خورد و بوی بهار نارنج شما را مدهوش می‌سازد. حافظیه، مکانی پر از حال خوب در شهر عاشقانه شیراز است.
