فال حافظ تو در این لحظه از زندگی تو:
روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست
می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست
نوبه زهدفروشان گران جان بگذشت
وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست
تفسیر:
به خداوند اعتماد کنید و خودتان را به او بسپارید تا بر همه مشکلات و ناامیدی ها غلبه کرده و پیروز شوید. از زمانه گله مند نباشید و در برابر سرنوشت و خواست خداوند مقاومت نکنید. او صلاح شما را بهتر می داند و بهترین تقدیر را برای شما رقم خواهد زد.
از اطرافیان دورو دلگیر و ناراحت هستید اما با صداقت باطنی می توانید زندگی خوش و خوبی را داشته باشید.
خداوند را فراموش نکنید که او از نیت قلبی شما آگاه است و در همه حال همراه و هادی شما خواهد بود تا از سرگردانی نجات پیدا کنید.
متن کامل غزل زیبا و گویای تو اینجاست: کلیک کن.
_____________________________
رازها و فال های بیشتری از حضرت حافظ می طلبی؟ این چند فال زیبا را از دست نده:
فال حافظ : دو بیت + شکست مقدمه پیروزی است
فال حافظ : دو بیت + یک سطر توصیه حافظانه
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر مسرت بخش
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر صریح
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر کاربردی
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر گویا
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر دلگرم کننده
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر راهنما
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر بشارت آمیز
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر امیدبخش
فال حافظ : دو بیت + دو سطر تفسیر و توصیه
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر زیبا
فال حافظ ؛ دو بیت + دو سطر تفسیر هشدارگونه
درباره فال در فرهنگ ایرانی
یکی از باورهای کهن و عمومیِ ایرانیان، فالِ نیک یا بد زدن با دست‌آویزی به رویدادها و اشیاء گوناگون بوده‌است. استخاره یا همان تفأل به قرآن نیز یکی از مرسوم‌ترین روش‌های تفأل است که پس از ظهورِ اسلام رایج شد و پس از آن نیز به دیگر آثارِ ادبی که تصور می‌شد نویسنده‌اش «بهره‌ای از کلام حق» دارد، گسترش یافت.
در بعضی از منابع مانند لُبابُ الْاَلباب، نَفَحاتُ الْاُنس و مَفتوحُ الْقُلوب، از تفأل به متونی مانند دیوان کبیر، دیوانِ سید حسن غَزنَوی، دیوانِ قاسم اَنوار و دیوانِ جامی یاد شده‌است.
اما آنچه از منابع و مستنداتِ تاریخی برمی‌آید این است که پس از ظهورِ حافظ، تفأل به دیوانِ دیگر شاعران، بسیار کمتر، و دیوانِ حافظ جانشینِ آن‌ها شده است و نمونه‌های تفأل به دیوانِ شاعران پس از حافظ بسیار نادر و اندک است.
تا حدی که ملک‌الشعرای دربارِ جهانگیرشاه گورکانی، طالب آملی (درگذشتهٔ ۱۰۳۶ ه.ق)، در دیوانش فقط تفأل به دیوانِ حافظ را درست دانسته‌است.
با دور شدن از روزگارِ زندگانیِ حافظ، مقدس شدنِ شخصیت و شعرِ او بیشتر جلوه‌گر می‌شود. این دیوان نزد مردم چنان تقدسی یافته که به‌گفتهٔ تقی‌الدین حسینی کاشانی، نویسندهٔ خُلاصَةُالْاَشعار هرجا که پای اسلام رسیده است، در کنارِ قرآن، دیوانِ حافظ هم دیده می‌شود.
این تقدس سبب شد بعضی تفأل با دیوانِ حافظ و حتی دست‌زدن به آن را در گاهِ مستی جایز ندانند.
فال نیک
فالِ نیک، پیش‌بینیِ روی دادنِ اتفاقاتِ نیکوست و پیغامِ مثبت و انجام دادنِ کارِ مد نظر را به فال‌گیرنده می‌دهد. حافظ به این موضوع در اشعارش هم اشاره کرده است مانند در بیتِ «مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد/نیت خیر مگردان که مبارک فالی است».
حافظ در این بیت از محبوبِ اقدام‌کننده می‌خواهد که نیتِ خیرِ خودش را — که ملاقات با عاشقِ خویش است — تغییر ندهد، زیرا فالْ نیک آمده است.
حافظ در بیتِ «برخاست بوی گل ز در آشتی درآی/ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو» نیز از محبوب می‌خواهد که اقدام کند و از قهرکننده نیز می‌خواهد با رسیدنِ بهار و بوی گل، اجازهٔ دیدار و آشتی دهد.
فال بد
این فال پیش‌گویی‌کنندهٔ رویداد و حوادثِ ناخوشایند و ناگوار است و پیامِ تَطَیُّر، خودداری و عقب‌نشینی را به فال‌گیرنده می‌دهد تا از کاری که قصدِ انجامش را داشت، منصرف شود.
با توجه به اینکه تطیّر در فرهنگِ اعراب براساسِ آوازِ پرندگان انجام می‌شده است، آن را بدین نام خوانده‌اند. مثلاً با شنیدنِ صدای کلاغ پیش‌بینی می‌کرده‌اند که رویدادِ ناگواری رخ خواهد داد و در مشکلی گرفتار خواهند شد.
فالِ حافظ به‌معنی استفاده از دیوانِ حافظ برای برای پیش‌گوییِ سرنوشت و رفعِ تردید و خوب یا بد بودنِ عاقبتِ کاری یا استعلام از احوالِ شخصِ غایبی است.
اشعارِ حافظ عمدتاً دعوت به شور و شوق و حرکت است؛ و حتی در اشعاری که دعوت به صبر می‌کند، در حقیقت نویدِ آینده‌ای بهتر و روشن را می‌دهد و از این نظر، صبر پیشه‌کردن هم برای تحققِ آرزوها و خواسته‌هاست.
خواندنی بود ممنون