“سحر”، نجار ایرانی ؛ سوژه گزارش خبرگزاری ترکیه ای

تلفنش زنگ می‌خورد. نگاهی می‌کند و می‌گوید پسرم است. از گفت‌وگویشان معلوم است که درباره شام می‌پرسد. تلفن را که قطع می‌کند می‌گوید: خانواده‌ام در کار حمایتم کردند. مثلا الان پسرم پرسید چه غذایی برایمان بپزد؟

سحر بیگلری، 40 ساله است. متاهل و مادر دو پسر. او می‌گوید: در این چند سال هیچ وقت اجازه ندادم جنسیتم تاثیری در کارم داشته باشد، حتی مثبت. برای من مهم است که به عنوان یک انسان کارم را به بهترین نحو انجام دهم.

شاید نجار بودن یک زن و کار با دستگاه‌های خطرناک چوب‌بری جذاب به نظر برسد. آنهم شیوه‌ای که سحر به‌کار می‌برد و برخلاف بسیاری از همکارانش از MDF برای ساخت استفاده نمی‌کند. اما نظر خودش درباره کارش کمی متفاوت است: من می‌خواستم مستقل باشم، خیلی نوع کار برایم مهم نبود. اول از همه برایم مهم این بود که کارم را درست انجام دهم نه اینکه چون زن هستم کارم را پیش ببرم.

غرب تهران، حاشیه یکی از دره‌هایی که به بوستان تبدیل شده، یک کوچه بن‌بست را تا انتها می‌رویم و به یک فضای بزرگ می‌رسیم که پشت یک باغ است. چند کارگاه و پارکینگ یک رستوران کنار هم قرار دارند. فضا آنقدر از محله مسکونی جداست که بعید می‌دانیم زنی به تنهایی اینجا کار کند.

بوی چوب در کارگاهش پیچیده، همه جا را خاک‌اره پوشانده و در نظر اول مشخص می‌شود یک زن در اینجا کار می‌کند. همه داستان نجار شدن سحر به یک میز کنسول برمی‌گردد. میزی که عکسش را دیده بود و چون در هیچ فروشگاه و کارگاهی پیدا نکرد، تصمیم گرفت خودش به کلاس نجاری برود تا بتواند آن را برای خانه‌اش بسازد. سحر درباره آغاز کارش توضیح می‌دهد: در اینترنت جستجو کردم و اولین کلاس آموزشی که دیدم، ثبت نام کردم.

سحر به عشق میز کنسول به کلاس نجاری می‌رود اما آنگاه تازه متوجه می‌شود تا چه میزان به این کار علاقه دارد. می‌گوید: من معلم ریاضی دبیرستان و پیش‌دانشگاهی بودم. نیاز مالی هم نداشتم. اما در 37 سالگی فهمیدم نجاری شغلی است که به من آرامش می‌دهد و حال خوبی با آن دارم.

اما به گفته سحر، هنوز بسیاری از افراد وقتی عکس کارهایش را در اینستاگرام می‌بینند یا به کارگاه می‌روند باورشان نمی‌شود او سازنده این وسایل باشد. می‌گوید: بعضی افراد می‌گویند اینها را یک مرد می‌سازد و تو برای جلب مشتری به عنوان سازنده، عکس و ویدیو تهیه می‌کنی. البته بسیاری از مخاطبانم هم هستند که موقع سفارش کالا تاکید می‌کنند حتما خودم بسازم چرا که عقیده دارند به عنوان یک زن با دقت بیشتری کار می‌کنم.

بیشتر افرادی که سحر را در اینستاگرام دنبال می‌کنند نجارهای مرد هستند. درباره واکنش آنها می‌گوید: بسیاری از آنها من را تشویق می‌کنند. حتی ابراز می‌کنند خودشان نمی‌توانند به سبک و شیوه من که معروف به سبک امریکایی است، نجاری کنند.

سحر که به عشق ساخت یک میز کنسول سراغ نجاری رفته بود، اولین سفارشش از مشتری هم یک میز کنسول بود. خودش اینطور توضیح می‌دهد: تا به حال با ابزار کار نکرده بودم. می‌ترسیدم. هنوز هم وقتی سراغ دستگاه‌ها می‌روم می‌ترسم. به همین دلیل هم دیگر شاگرد نگرفتم. مسئولیت زیادی بر دوشم بود و همیشه می‌ترسیدم نکند اتفاق ناگواری برای یکی از آنها رخ دهد.

*منبع: خبرگزاری آناتولی ترکیه

بیشتر بخوانید:

* گزارش خبرگزاری آناتولی ترکیه از زنان مکانیک تهرانی: آنها سلطه مردان را به چالش می‌کشند (+فیلم)

* هدایت هواپیمای ایرباس توسط ۲ زن ایرانی