دنباله دار اطلس: ابزار جاسوسی فرازمینی ها یا پدیدهای طبیعی؟

چند وقت اخیر دنباله دار اطلس توانسته حسابی در اخبار نجوم جنجال به‌پا کند. گروهی از دانشمندان تصور می‌کنند که با یک مسافر میان‌ستاره‌ای بسیار عجیب طرف هستیم و خیلی نباید نگران باشیم.

به گزارش گجت نیوز، هرچند گروهی دیگر تاکید شدید دارند که باید فضاپیمایی برای بررسی آن فرستاده شود. چراکه نشانه‌های آشکاری از یک تمدن بیگانه را با خود دارد.

درگیری شدید دانشمندان پیرامون دنباله دار اطلس
هرچقدر که بیشتر نسبت به عظمت جهان هستی آگاهی پیدا می‌کنیم، تعجب ما از عدم دیدار با موجودات فضایی بیشتر می‌شود. پیشتر دانشمندان دلایل عدم مشاهده موجودات بیگانه را منتشر کرده بودند؛ اما برخی از پژوهشگران مشکل را در رویکرد اشتباه ما می‌دانند.

ما همه‌چیز را از جنبه انسانی می‌بینم و فکر می‌کنیم که موجودات فضایی نیز باید لزوما همچون خودمان در فضا کاوش کنند. هرچند شاید یک تمدن پیشرفته‌تر رویکرد کاملا متفاوتی را در پیش بگیرد. همین تصور نیز باعث شده که دنباله دار اطلس به‌عنوان عامل جاسوسی بیگانگان از زمین مطرح شود. برخی ویژگی‌های عجیب این دنباله دار سبب تردید دانشمندان در طبیعی بودن آن شده‌اند.

ماجرای کشف یک مهمان جنجالی
در ۱۰ تیر سال جاری بود که ناسا متوجه حضور یک مهمان ناخوانده در منظومه شمسی شد. دنباله دار 3I/ATLAS با سرعت ۲۱۰ هزار کیلومتر بر ساعت به زمین نزدیک می‌شد و معلوم بود که یک جرم میان‌ستاره‌ای است. مشاهدات اولیه تایید کردند که ما با یک دنباله دار بسیار بزرگ طرف هستیم. دنباله داری که با ابری از یخ، گاز و غبار با عرض ۲۴ کیلومتر احاطه شده است.

شبیه‌سازی‌های دانشمندان نشان می‌دهد که دنباله دار اطلس حتی از منظومه شمسی ۳ میلیارد سال قدیمی‌تر است. در واقع ما با قدیمی‌ترین دنباله دار کشف شده در تاریخ بشر طرف هستیم. نکته عجیب ماجرا اینجاست که سرعت و مسیر حرکتی این دنباله دار با سایر اجرام کشف‌شده همخوانی ندارد.

اکثر دانشمندان ویژگی‌های عجیب این دنباله دار را می‌پذیرند؛ اما فکر نمی‌کنند که ارتباطی بین آن و بیگانگان وجود داشته باشد. هرچند گروهی دیگر یک ایده بسیار جذاب و البته ترسناک را مطرح می‌کنند.

نماینده موجودات فضایی در منظومه شمسی
اخیرا سه پژوهشگر اخترشناسی به سرپرستی دکتر آوی لوئب از دانشگاه هاروارد مقاله جالبی را در رابطه با دنباله دار اطلس منتشر کرده‌اند. آنها فکر می‌کنند این دنباله‌دار صرفا پوششی برای زیر نظر گرفتن جهان توسط یک تمدن بسیار پیشرفته و خطرناک فضایی است.

تصور کنید انسان روزی در مقیاس کارداشف پیشرفت کرده و کنترل کهکشان را در دست بگیرد. آیا در آن صورت مناطق مختلف را تحت نظر نمی‌گیریم تا تمدن دیگری دردسرساز نشود؟ آیا ممکن نیست در عمر ۱۴ میلیارد ساله جهان تمدن دیگری غیر از انسان شکل گرفته و اکنون در همین مرحله باشد؟ طبیعتا ارسال فضاپیماهای پیشرفته به نقاط مختلف جهان برای ارزیابی وضعیت ایده خوبی نیست.

ارسال فضاپیما باعث می‌شود یک تمدن بیگانه عملا حضور خود را فریاد بزند. هرچند در عوض می‌توان از دنباله دار اطلس یا سایر اجرام میان‌ستاره‌ایی استفاده کرد. کافی است آنها را به حسگرها و تجهیزات مناسب مجهز کرده و به سمت مناطق مختلف بفرستید. در این صورت به‌صورت پنهان از سایر تمدن‌ها داده جمع‌آوری خواهید کرد.

اخترشناس معروف دانشگاه هاروارد تاکید دارد که باید فضاپیمایی برای بررسی دنباله دار اطلس فرستاده شود. هرچند سایر افراد و گروه‌های تصمیم‌گیر با این ایده موافق نیستند. اگر از علاقه‌مندان به اخبار علمی باشید، ماجرای سیارک اوموآموا در سال ۲۰۱۷ را به یاد دارید. در آن زمان بشر برای اولین‌بار یک جرم میان‌ستاره‌ای عجیب را شناسایی کرده بود.

اوموآموا

آوی لوئب در آن زمان نیز اصرار داشت که نباید به سادگی از کنار اوموآموا بگذریم. هرچند اصرارهای او راه به جایی نبرد و این جرم اکنون از دسترس ما خارج شده است. حالا نیز مجدد فرصتی مشابه برای بشر پیش آمده تا از ماهیت یک جرم میان‌ستاره‌ای عجیب دیگر آگاه شود. به‌باور لوئب آینده بشر آنقدر اهمیت دارد که هزینه ارسال فضاپیما برای دنباله دار اطلس را به‌جان بخریم.

اگر مشخص شود دنباله دار 3I/ALTAS جاسوس بیگانگان بوده است، قطعا نظریه جنگل تاریک تایید می‌شود. بر اساس این نظریه جهان مملو از تمدن‌های خطرناک و شکارچی است. در نتیجه باید به‌صورت پنهان و با کمترین نشانه از تکنولوژی مصنوعی به جمع‌آوری اطلاعات پرداخت. هرچند ناسا به‌صورت آشکار اطلاعات مرتبط با انسان و زمین را در صفحه طلایی وویجر در اختیار موجودات فضایی قرار داده است.

شواهد تعلق دنباله دار اطلس به موجودات فضایی
آوی لوئب مسیر حرکتی غیرعادی 3I/ATLAS را به‌عنوان یکی از نشانه‌های مهم مطرح می‌کند. همچنین سرعت این دنباله‌دار نسبت به دیگر اجرام میان‌ستاره‌ای شناخته شده بسیار بیشتر است. زاویه ورود دنباله دار اطلس به منظومه شمسی هم اصلا قابل چشم‌پوشی نیست.

خورشید در مدار مشخصی در کهکشان راه شیری حرکت می‌کند. پیشتر اجرام میان‌ستاره‌ای در امتداد مدار خورشید وارد منظومه شمسی شده بودند. هرچند جرم جدید از پهلو وارد می‌شود. این مسیر متفاوت می‌تواند برای موجودات فضایی و جاسوسی از زمین مزیت‌های مختلفی داشته باشد.

اول از همه اینکه سبب می‌شود دنباله دار اطلس بتواند به سه سیاره مریخ، زمین و زهره بسیار نزدیک شود. فاصله اشاره شده آنقدر کم است که امکان ارسال گجت‌های پیشرفته یا حسگرهای رباتیک کوچک کاملا وجود دارد. همچنین وقتی اطلس به نزدیک‌ترین فاصله خود با خورشید می‌رسد، دقیقا در سمت مخالف خورشید به زمین قرار خواهد گرفت.

این موقعیت ممکن است کاملا عامدانه و حساب‌شده باشد. چراکه هم ما امکان مشاهده جزئیات مرتبط با آن را نخواهیم داشت و هم امکان فرستادن ابزارهایی پیشرفته به‌صورت پنهان به زمین فراهم می‌شود. نکته دیگر اینکه سرعت بالای این دنباله دار امکان فرستادن یک فضاپیما و رهگیری آن پیش از خروج از منظومه شمسی را بسیار سخت می‌کند.

سرعت کنونی 3I/ATLAS نشان می‌دهد که این دنباله دار حدود ۸ هزار سال پیش وارد مرزهای بیرونی منظومه شمسی شده است. چند هزار سال پیش از آن ما شاهد شکل‌گیری یک ابرتمدن باستانی در زمین بوده‌ایم. آيا می‌توان گفت که موجودات فضایی به‌نحوی از شکل‌گیری یک تمدن هوشمند در سیاره‌ای دوردست آگاهی یافته و تجهیزات خاصی را برای بررسی آن فرستاده‌اند؟

پیشتر نیز گزارش‌های متعددی در رابطه با بازدید موجودات فضایی از زمین در گذشته دور منتشر شده بود. اصلا شاید ما با چندین تمدن بیگانه پیشرفته طرف هستیم.

تردیدها در رابطه با جاسوس بودن ATLAS
با وجود ادعاهای مطرح شده توسط آوی لوئب، بسیاری از اخترشناسان مخالف مصنوعی بودن دنباله دار اطلس هستند. آنها تاکید می‌کنند که میلیاردها سیارک و دنباله دار از منظومه شمسی به بیرون پرتاب می‌شوند و بی‌تعداد جرم ناشناخته نیز از دیگر سامانه‌های خورشیدی به سایر مناطق جهان هستی پرتاب می‌شوند.

شاید در میان این تعداد بالا یک دنباله دار ویژگی‌های خاص و عجیبی داشته باشد. چنین چیزی احتملا به‌صورت اتفاقی و کاملا طبیعی رخ داده است و نمی‌توان خیلی سریع آن را به موجودات فضایی ربط داد. گروهی از اخترشناسان دانشگاه آکسفورد در حال بررسی جزئیات مرتبط با این دنباله دار هستند.

آنها فکر می‌کنند که ادعاهای لوئب توهینی به جامعه علمی محسوب می‌شود و نباید آنها را چندان جدی گرفت. به‌باور پژوهشگران آکسفورد هنوز آنچنان نشانه عجیب یا خاصی به‌دست نیامده که بتوان از به نتیجه‌ای حیرت‌انگیز مثل جاسوسی از زمین رسید.

با وجود تمام این انتقادات استاد دانشگاه هارواد همچنان روی نظر خود تاکید دارد. او تاکید دارد که باید با ذهنی باز با مسائل مرتبط با فضا برخورد کنیم. چراکه دانش ما نسبت به آنچه خارج از زمین رخ می‌دهد بسیار اندک است. فراموش نکنید که در طول تاریخ هم بسیاری از دستاوردهای شگفت‌انگیز و متفاوت بشر در ابتدا با حمله و تردید جوامع علمی مواجه شده بودند.

شاید روزی متوجه شویم که یک تمدن پیشرفته در حال جاسوسی از زمین بوده و اکنون در مسیر نابود کردن ما قرار دارد. در آن صورت شاید حسرت جدی نگرفتن دنباله دار اطلس را بخوریم.