خار استخوان در زانو چیست؟

اگر غضروف کافی در اطراف مفصل زانو وجود نداشته باشد، استخوان‌های زانو در اثر افزایش فشار و اصطکاک در مفصل در حین حرکت و تحمل وزن پا تحریک و ملتهب می‌شوند، زیرا استخوان‌ها روی یکدیگر ساییده می‌شوند. سلول‌های استخوانی با ایجاد رشد بیشتر استخوان در تلاش برای محافظت بیشتر از مفصل، به افزایش فشار واکنش نشان می‌دهند و خارهای استخوانی را تشکیل می‌دهند که می‌توانند ظاهر مفصل را تغییر داده و تحرک را محدود کنند.

خار استخوان اغلب علائمی ایجاد نمی‌کند و ممکن است تا زمانی که از زانوهای خود عکس‌برداری انجام ندهید، متوجه نشوید که یکی از آنها را دارید. آنها زمانی که به اعصاب مجاور فشار می‌آورند، حرکت را محدود می‌کنند و به سایر استخوان‌ها یا بافت‌ها ساییده می‌شوند، می‌توانند علائم زیر را ایجاد کنند:

• نواحی ناهموار

• بی‌حسی و ضعف

• درد نزدیک زانو

• کاهش دامنه حرکتی

• سفتی، سختی

• تاندونیت

شایع‌ترین علت از دست دادن غضروف در مفصل زانو که منجر به خار استخوان می‌شود، آرتروز زانو است. از دست دادن غضروف در مفصل زانو نیز می‌تواند پس از آسیب به زانو از جمله پارگی رباط صلیبی قدامی، پارگی مینیسک و دررفتگی کشکک (کاسه زانو) رخ دهد. این آسیب‌ها خطر آسیب غضروف و آرتروز زانو را در آینده افزایش می‌دهد.

هرکسی که بیش از حد از مفاصل خود استفاده می‌کند مانند ورزشکاران، پرسنل نظامی و افرادی که از نظر فیزیکی مشاغل سخت دارند، در معرض خطر ابتلا به آرتروز هستند. خار استخوان ناشی از آرتروز به این دلیل اتفاق می‌افتد که غضروف آسیب دیده فشار را در مفاصل افزایش می‌دهد.

اگر درمان نشود، آرتروز می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. با پیشرفت بیماری، ایستادن و راه رفتن سخت‌تر می‌شود. اگر استئوآرتریت زانو شدید باشد، جراحی تعویض کامل زانو می‌تواند انجام شود، اما معمولاً آخرین راه‌حل است. افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو و خار استخوان معمولاً هنگام انجام فعالیت‌ها و حرکاتی که نیاز به خم شدن و ایستادن روی پا با زانوی آسیب دیده دارند، درد دارند.

از آنجایی که ناراحتی زیادی دارند، معمولاً افراد از وارد کردن فشار به مفصل زانو اجتناب می‌کنند. هنگامی که آنها این کار را انجام می‌دهند، عضلات پشتیبان باسن و ران می‌توانند شروع به تحلیل رفتن (آتروفی) کنند و قدرت خود را از دست بدهند که تعادل و ثبات پا را محدود می‌کند.
مشابه نحوه تشکیل خارهای استخوانی، سلول‌های استخوان زیر غضروفی به افزایش فشار بدلیل از دست دادن غضروف با تولید رشد بیشتر استخوان در تلاش برای محافظت از مفصل واکنش نشان می‌دهند.

استخوان آسیب‌دیده ضخیم‌تر از قبل رشد می‌کند زیرا بدن تلاش می‌کند آسیبی شبیه به بافت اسکار ضخیم‌شده را که پس از آسیب ایجاد می‌شود ترمیم کند. ضخیم شدن غیرطبیعی استخوان اسکلروز استخوان ساب غضروفی نامیده می‌شود و خطر خارهای استخوانی بیشتر را افزایش می‌دهد.