حل معمای ۴۰ ساله به کمک پوست شکلات در اسکاتلند
ماه اوت گذشته، باستانشناسان حفاری در محل اولین پارک اسکیت اسکاتلند در پارک کلوینگروو را آغاز کردند و سوال مهمی ذهنشان را مشغول کرده بود: این زمین دقیقاً چه زمانی با خاک پر شد؟
ماه اوت گذشته، باستانشناسان حفاری در محل اولین پارک اسکیت اسکاتلند در پارک کلوینگروو را آغاز کردند و سوال مهمی ذهنشان را مشغول کرده بود: این زمین دقیقاً چه زمانی با خاک پر شد؟ تیمی از دانشگاه گلاسگو همراه با داوطلبان و دانشجویان، به حفاری پارک سابق کلوین ویلیز پرداختند و پاسخ معما با تحقیقات دقیق، تلاش بیوقفه و پوست شکلاتی به سن بیش از ۴۰ سال به دست آمد.
پارک اسکیت در مه ۱۹۷۸ افتتاح شد و شامل سکوهایی همچون جاوز، تورپیدو و بازوکا به همراه مسیر اسلالوم (مارپیچی که اسکیتبازها با حرکت بین مخروطها یا موانع به صورت زیگزاگ از آن عبور میکنند) و هافپایپ بود؛ سازهای U شکل که اسکیتبازها از یک طرف آن بالا میروند و سپس به سمت دیگر پرش میکنند و ترفندهای هوایی اجرا میکنند.
در آن زمان، پارک اسکیت اسکاتلند میزبان رویدادهایی مانند مسابقات اسکیتبرد ملی بود. اما چند سال بعد، به دلیل کاهش محبوبیت، نگرانیهای مربوط به هزینههای نگهداری و خطرات ایمنی، این سایت از دسترس خارج شد.
با این حال، زمان دقیق بستهشدن آن همچنان مورد بحث بود.
دکتر توری هریج به پارک کلوینگروو رفت تا حفاری پارک اسکیت را مشاهده کند.
دکتر کنی بروفی از دانشگاه گلاسکو در گفتوگو با دکتر توری هریج، مجری برنامه «حفاری برای بریتانیا» توضیح داد که هرچند معلوم بود پارک اوایل دهه ۱۹۸۰ دیگر استفاده نمیشد، تاریخ دقیق بستهشدن آن تأیید نشده بود. او گفت: «حتی کوچکترین شواهد هم میتواند به ما کمک کند تا بگوییم کی این زمینها پر شدهاند، زیرا هیچگونه سابقهای از این کار وجود ندارد. همه میگویند آیا ۱۹۸۲ بود یا ۱۹۸۳ یا ۱۹۸۴، اما هیچکس دقیقاً یادش نیست.»
تیم باستانشناسی شامل تعدادی اسکیتباز مدرن بود که از پارک فعلی در کلوینگروو، در فاصلهی چند متری از محوطهی اصلی، استفاده میکنند. آنها کار خود را آغاز کرد و از همان تکنیکهایی بهره بردند که برای سایتهای باستانی صدها یا هزاران ساله به کار میرود.
پارک اسکیت در اواخر دهه ۷۰ میلادی محبوب بود.
پژوهشگران خاک و آوار موجود در بخش اصلی اسلالوم کشفشده را تجزیه و تحلیل کردند، در حالی که در بخش دیگری از سایت، اعضای تیم دو خط سفیدی را پیدا کردند که به نظر میرسید به اسکیتبازان کمک میکرد تا هنگام اجرای ترفندها هدف خود را مشخص کنند.
اسکیتبازان جوان و بزرگسال گرد هم آمدند تا این کشف قدیمی را ببینند و تحسین کنند. یکی از اسکیتبازان جوان گفت شنیدن داستان پارک قدیمی مثل شنیدن افسانه بود. دیگری این کشف را جالب دانست؛ زیرا اسکیتبرد امروز تغییر کرده و پارکهایی مانند پارک دهه ۱۹۷۰ دیگر وجود ندارند.
برای جیمی بلر، صاحب فروشگاه اسکیت کلن اسکیتز در گلاسگو، این حفاری پر از خاطرات قدیمی بود. او در نوجوانی عضو تیم اسکیت کلوینگروو بود و مرتباً در پارک کلوین ویلیز ترفند و پرش اجرا میکرد. او به دکتر هریج گفت: «خیلی ناراحتکننده بود که این پارک بسته شد و خیلی از اسکیتبازها غمگین شدند.» بلر ادامه داد: «خوب بود که برگشتم و دوباره آن را دیدم و یافتن چیزهایی که از گذشته یادم میآمد، خیلی جالب بود.» او افزود: «واکنش دیگرم این بود که ای وای، آیا من اینقدر پیر شدم؟ انگار داشتم خاطرات دوران کودکیام را دوباره از زیر خاک درمیآوردم! اما اسکیتبرد هنوز زنده است و خوب پیش میرود، پس همه چیز خوب است.»
بااینحال، در مراحل بعدی حفاری، تیم توانست تاریخ دقیقتری برای بسته شدن پارک تعیین کند. راهحل این معما شامل دنیس لا، ستاره فوتبال اسکاتلند و چند برند معروف شکلات بود
بخشی از پارک اسکیت اصلی در جریان حفاری از زیر خاک بیرون آورده شد.
منچیپ گفت: «روشهای باستانشناسی یکسان هستند و میتوان آنها را برای بررسی هر دورهای از گذشته انسان به کار برد.»
کیران منچیپ، مسئول پروژه از سازمان آرکئولوژی اسکاتلند میگوید: «توانستیم بستهبندی بیسکویتهایی را پیدا کنیم که تاریخ انقضای آنها رویشان بود. یکی بیسکویت پنگوئن بود که پشت بسته آن ۱۴ مارس ۱۹۸۳ نوشته شده بود و همچنین بسته یک شکلات توییکس را در ته آوار پیدا کردیم که روی آن ۲۱ مه ۱۹۸۳ درج شده بود. بنابراین میدانیم که سایت تا مه ۱۹۸۳ پر شده بود.» (آخرین مواد قابل مشاهده مربوط به سال ۱۹۸۳ بود یعنی بعد از این تاریخ، هیچ چیز جدیدی روی آن خاک اضافه نشده بود و این نشان میدهد که سایت تا مه ۱۹۸۳ پر شده بود.) همچنین، یک برچسب هولوگرام یا پوستر از دنیس لا که پیراهن منچستر یونایتد پوشیده بود، یافت شد که میتوان آن را به اوایل دهه ۷۰ نسبت داد (دنیس لاو در سال ۱۹۷۳ منچستر یونایتد را ترک کرد).
دکتر بروفی امیدوار است که این حفاری بتواند خاطره پارک اسکیت را برای نسلهای آینده زنده نگه دارد. برای جیمی بلر، صاحب خاطراتی شیرین از آن دوران، این کاوش مانند بازگشت به گذشته بود. او گفت: «خندهها، دوستان و همتیمیهایمان را به یاد میآورم. ما واقعاً دیوانهوار عاشق اسکیتبرد بودیم.»
منبع:زومیت
