بزرگترین منبع آب کیهان کشف شد
آیا آب، از ابتدای جهان در کیهان وجود داشته است؟ کشف اختروشی با حجم باورنکردنی آب، در فاصله ۱۲ میلیارد سال نوری، پاسخی شگفت‌انگیز به این سوال می‌دهد.
دانشمندان به‌تازگی موفق به کشف یک اختروش (کوازار) شده‌اند که در فاصله باورنکردنی ۱۲ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد و حجم آب موجود در آن، ۱۴۰ تریلیون برابر بیشتر از کل آب اقیانوس‌های زمین تخمین زده می‌شود. این کشف شگفت‌انگیز، دریچه‌ای نو به سوی درک ما از کیهان اولیه و چگونگی شکل‌گیری آن می‌گشاید.
این اختروش که با نام APM ۰۸۲۷۹+۵۲۵۵ شناخته می‌شود، در نزدیکی یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم واقع شده که جرم آن حدود ۲۰ میلیارد برابر جرم خورشید است. اختروش APM ۰۸۲۷۹+۵۲۵۵ انرژی بسیار عظیمی از خود ساطع می‌کند که معادل انرژی تولید شده توسط هزار تریلیون خورشید است. این انرژی فوق‌العاده، اختروش‌ها را به یکی از درخشان‌ترین و پرانرژی‌ترین پدیده‌های قابل مشاهده در کیهان تبدیل کرده است.
مت برادفورد، دانشمند ناسا و یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، اهمیت این کشف را اینگونه شرح می‌دهد:
محیط اطراف این اختروش به دلیل تولید مقدار قابل توجهی آب، بسیار منحصربه‌فرد است. این یافته نشان می‌دهد که آب حتی در نخستین لحظات شکل‌گیری جهان نیز وجود داشته است.
برادفورد و همکارانش با تجزیه و تحلیل اختروش APM ۰۸۲۷۹+۵۲۵۵ و سیاه‌چاله مرکزی آن، موفق به کشف مولکول‌های آب در چنین فاصله عظیمی شدند. سیاه‌چاله مرکزی با جذب گازها و غبارهای اطراف خود، محیطی به شدت گرم ایجاد می‌کند که این امر امکان کشف مولکول‌های آب را فراهم آورده است.
بخار آب این اختروش، صدها سال نوری امتداد دارد!
اختروش‌ها هسته‌های فعال و بسیار درخشان کهکشان‌های جوان در دوردست هستند که بیش از نیم قرن پیش کشف شدند. این اجرام آسمانی، سیاه‌چاله‌های عظیمی در مرکز خود دارند که با بلعیدن مواد اطراف، گرمای بسیار زیادی تولید و انرژی عظیمی را آزاد می‌کنند. این انرژی در تمام طول موج‌ها منتشر می‌شود.
مشاهدات اخیر نشان می‌دهد که بخار آب در اطراف این اختروش تا صدها سال نوری امتداد دارد. این گاز، اگرچه بر اساس استانداردهای زمینی بسیار رقیق است، اما در مقایسه با مناطق مشابه در کهکشان راه شیری، به طور غیرعادی گرم و متراکم است. دمای این گاز تقریباً منفی ۶۳ درجه فارنهایت است و چگالی آن ۳۰۰ تریلیون بار کمتر از جو زمین، اما پنج برابر گرم‌تر و صدها بار چگال‌تر از گاز بین کهکشانی معمولی است. دانشمندان همچنین مولکول‌های دیگری مانند مونوکسید کربن را نیز در این منطقه شناسایی کرده‌اند.
این کشف نه تنها دانش ما را از جهان اولیه گسترش می‌دهد، بلکه وجود عناصر سازنده‌ی حیات را در دورترین نقاط کیهان، جایی که تصور آن نیز دشوار بود، به اثبات می‌رساند. این یافته‌ی مهم، درک ما از چگونگی تکامل کهکشان‌ها همزمان با انبساط کیهان را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد و نقش حیاتی آب در تکامل ستارگان و کهکشان‌ها را برجسته می‌کند.
