با گرفتگی گوش در هواپیما چه کنیم؟

به گرفتگی گوش در پرواز، ترومای گوش، باروتیت مدیا یا آئروتیت مدیا نیز گفته می شود.

مراحل خودمراقبتی

مانند خمیازه کشیدن، بلعیدن یا جویدن آدامس – معمولاً می توانند با تفاوت فشار هوا مقابله کرده و علائم گوش هواپیما را بهبود بخشند. با این حال، برای یک مورد شدید گوش هواپیما، ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید.

علائم

گرفتگی گوش در پرواز ممکن است در یک یا هر دو گوش ایجاد شود. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

ناراحتی یا درد متوسط در گوش

احساس پری یا گرفتگی در گوش

شنوایی خفه یا کم شنوایی خفیف تا متوسط

اگر گرفتگی گوش در پرواز شدید باشد، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:

درد شدید

افزایش فشار گوش

کم شنوایی متوسط تا شدید

صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)

احساس چرخش (سرگیجه)

خونریزی از گوش شما

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر ناراحتی، پری یا خفه شنوایی بیش از چند روز طول کشید، یا علائم شدید دارید، با پزشک خود تماس بگیرید.

علل

گرفتگی گوش در پرواز زمانی اتفاق می‌افتد که فشار هوا در گوش میانی و فشار هوا در محیط با هم مطابقت نداشته باشد و از لرزش طبیعی پرده گوش (پرده تمپان) جلوگیری می‌کند.

یک راه باریک به نام شیپور استاش که به گوش میانی متصل است، فشار هوا را تنظیم می‌کند.

باروتروما زمانی اتفاق می‌افتد که فشار هوا در گوش میانی و فشار هوا در محیط با هم مطابقت نداشته باشد و از لرزش طبیعی پرده گوش (پرده تمپان) جلوگیری می‌کند. یک راه باریک به نام شیپور استاش که به گوش میانی متصل است، فشار هوا را تنظیم می‌کند.

گوش میانی

گوش میانی دارای سه استخوان کوچک است – چکش، سندان یا اینکوس و رکاب. پرده گوش استخوان ها را از گوش خارجی دور نگه می‌دارد. مسیر باریکی به نام شیپور استاش، گوش میانی را به پشت بینی و قسمت بالایی گلو متصل می‌کند. حلزون، ساختاری حلزونی شکل، بخشی از گوش داخلی شما است.

هنگامی که یک هواپیما بالا می‌رود یا فرود می‌آید، فشار هوا به سرعت تغییر می‌کند. شیپور استاش اغلب نمی‌تواند به اندازه کافی سریع واکنش نشان دهد، که باعث علائم باروتروما می‌شود. بلعیدن یا خمیازه کشیدن شیپور استاش را باز می‌کند و به گوش میانی اجازه می‌دهد هوای بیشتری دریافت کند و فشار هوا را برابر می‌کند.

گرفتگی گوش در پرواز

گرفتگی گوش در پرواز زمانی اتفاق می افتد که فشار هوا در گوش میانی شما و فشار هوا در محیط نامتعادل باشد. این ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که در هواپیمایی هستید که در حال بالا رفتن یا فرود است.

یک گذرگاه باریک به نام شیپور استاش فشار هوا را در گوش شما تنظیم می کند. هنگامی که یک هواپیما بالا می رود یا فرود می آید، فشار هوا به سرعت تغییر می کند و شیپور استاش شما اغلب به اندازه کافی سریع واکنش نشان نمی دهد. این می تواند گوش هواپیما را تحریک کند.

باروتروما گوش همچنین می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

غواصی

اتاقک‌های اکسیژن هیپرباریک

انفجارهای نزدیک، مانند یک منطقه جنگی

همچنین ممکن است هنگام سوار شدن بر آسانسور در یک ساختمان بلند یا رانندگی در کوهستان، یک مورد جزئی باروتروما را تجربه کنید.

عوامل خطر

هر شرایطی که شیپور استاش را مسدود کند یا عملکرد آن را محدود کند، می تواند خطر ابتلا گرفتگی گوش را افزایش دهد. عوامل خطر رایج عبارتند از:

یک شیپور استاش کوچک، به ویژه در نوزادان و کودکان نوپا

سرماخوردگی

عفونت سینوس

تب یونجه (رینیت آلرژیک)

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)

خوابیدن در هواپیما در هنگام صعود و فرود به این دلیل که به طور فعال کارهایی برای یکسان کردن فشار در گوش خود انجام نمی دهید، مانند خمیازه کشیدن یا بلعیدن

عوارض

گرفتگی گوش در پرواز معمولاً جدی نیست و به مراقبت از خود پاسخ می دهد. عوارض طولانی مدت به ندرت ممکن است زمانی رخ دهد که این بیماری جدی یا طولانی مدت باشد یا اگر به ساختارهای گوش میانی یا داخلی آسیب وارد شود.

عوارض نادر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کم شنوایی دائمی

وزوز گوش مداوم (مزمن).

جلوگیری

این نکات را برای جلوگیری از گرفتگی گوش در پرواز رعایت کنید:

هنگام صعود و فرود خمیازه بکشید و قورت دهید. اینها ماهیچه هایی را فعال می کنند که شیپور استاش شما را باز می کنند. می توانید برای کمک به بلع آب نبات یا آدامس بمکید.

در هنگام صعود و فرود از مانور والسالوا استفاده کنید. در حالی که سوراخ های بینی خود را فشار می دهید و دهان خود را بسته نگه می دارید، به آرامی باد بزنید، گویی بینی خود را باد می کنید. چندین بار، به خصوص در هنگام فرود، تکرار کنید تا فشار بین گوش های خود و کابین هواپیما برابر شود.

در هنگام برخاستن و فرود نخوابید. اگر در هنگام صعود و فرود بیدار هستید، زمانی که در گوش خود احساس فشار می‌کنید، می توانید تکنیک های خودمراقبتی لازم را انجام دهید.

در برنامه های سفر تجدید نظر کنید. در صورت امکان، هنگام سرماخوردگی، عفونت سینوسی، احتقان بینی یا عفونت گوش پرواز نکنید. اگر اخیراً جراحی گوش کرده‌اید، با پزشک خود در مورد زمان ایمن بودن سفر صحبت کنید.

از اسپری بینی بدون نسخه استفاده کنید. اگر گرفتگی بینی دارید، حدود 30 دقیقه تا یک ساعت قبل از بلند شدن و فرود آمدن، از اسپری بینی استفاده کنید. با این حال از استفاده بیش از حد خودداری کنید، زیرا اسپری‌های بینی که طی سه تا چهار روز مصرف می‌شود می‌تواند احتقان را افزایش دهد.

از قرص‌های ضد احتقان با احتیاط استفاده کنید. داروهای ضد احتقان که به صورت خوراکی مصرف می‌شوند، اگر 30 دقیقه تا یک ساعت قبل از پرواز با هواپیما مصرف شوند، ممکن است مفید باشند. با این حال، اگر بیماری قلبی، اختلال ریتم قلب یا فشار خون بالا دارید یا باردار هستید، از مصرف داروهای ضداحتقان خوراکی خودداری کنید.

داروی آلرژی مصرف کنید. اگر آلرژی دارید، داروی خود را حدود یک ساعت قبل از پرواز مصرف کنید.

گوش گیرهای فیلتر شده را امتحان کنید. این گوش گیرها در هنگام صعود و فرود به آرامی فشار وارده بر پرده گوش شما را برابر می‌کند. می‌توانید اینها را در داروخانه‌ها، هدایای فرودگاهی یا کلینیک شنوایی بخرید. با این حال، برای کاهش فشار همچنان باید خمیازه بکشید و قورت دهید.

اگر مستعد ابتلا به گرفتگی گوش در پرواز از نوع شدید هستید و باید اغلب قبل از پرواز با پزشک مشورت کنید.

یا اگر برای بهبود زخم‌ها با اکسیژن درمانی هیپرباریک انجام می‌دهید، ممکن است پزشک لوله‌هایی را در پرده گوش شما قرار دهد تا به تخلیه مایع کمک کند، گوش میانی شما را تهویه کند، و فشار را یکسان کند.

مانور والسالوا

در یک مانور والسالوا، در حالی که سوراخ های بینی خود را فشار می دهید و دهان خود را بسته نگه می دارید، به آرامی بینی خود را باد می کنید.

کمک به کودکان برای جلوگیری از گوش هواپیما

برای کمک به کودکان خردسال:

قورت دادن را تشویق کنید. در هنگام صعود و فرود به کودک یا کودک نوپا یک شیشه شیر بدهید تا آن را بمکد تا مکرر بلعیدن را تشویق کند. پستانک نیز ممکن است کمک کند. از کودک بخواهید هنگام نوشیدن بنشیند. کودکان بزرگتر از 4 سال می توانند آدامس جویدن، نوشیدن از طریق نی یا دمیدن حباب در نی را امتحان کنند.

ازمصرف داروهای ضد احتقان خودداری کنید. داروهای ضد احتقان برای کودکان خردسال توصیه نمی شود.