بازگشت بینایی با استفاده از طلا!
محققان بر این باورند که این فناوری برای انسان از طریق یک سیستم عینک یا هدست هوشمند قابل استفاده خواهد بود.
این‌طور به نظر می‌رسد که فاصله کمی با خداحافظی با ایمپلنت و جراحی‌های سخت چشمی داریم و انقلابی‌ترین درمان بینایی، نوید روز‌های زیبایی را به نابینایان می‌دهد.
به گزارش خبرآنلاین، در یک پیشرفت نویدبخش درزمینهٔ درمان اختلالات بینایی، دانشمندان دانشگاه براون موفق به توسعه روش جدیدی برای بازگرداندن بینایی شده‌اند. این روش بدون نیاز به جراحی یا مهندسی ژنتیک و با استفاده از نانو ذرات طلا و نور مادون‌قرمز انجام می‌شود.
شیوه نوین در بازگرداندن بینایی
مطالعات انجام‌شده حکایت از آن دارد که تزریق نانو ذرات طلا به درون چشم و تحریک آنها با لیزر مادون‌قرمز، باعث فعال شدن سلول‌های شبکیه شده و بینایی را تا حدودی در موش‌هایی که دچار بیماری‌های تحلیل برنده شبکیه هستند، بازیابی می‌کند.
جیاروی نی، پژوهشگر اصلی این طرح دراین‌باره توضیح داد: «این نوعی پروتز شبکیه‌ای کاملاً جدید است که بینایی از دست‌رفته در اثر تحلیل شبکیه را بدون نیاز به جراحی پیچیده یا تغییرات ژنتیکی بازیابی می‌کند. ما باور داریم این روش می‌تواند پارادایم‌های درمانی بیماری‌های شبکیه را متحول کند.»
این تکنیک هم در شبکیه‌های جداشده از موش‌ها و هم در موش‌های زنده‌ای که دچار ضایعات شبکیه‌ای بودند، آزمایش شد. در جریان این آزمایش، الگو‌هایی از نور لیزر به‌صورت اشکال مختلف بر روی شبکیه‌های درمان شده تابانده شد و فعالیت بینایی در ناحیه قشر بینایی مغز موش‌ها ثبت گردید تا مشخص شود آیا این تحریک با نانو ذرات، اطلاعات بصری واقعی را به مغز منتقل می‌کند یا خیر.
نکته جالب‌توجه اینجاست که هیچ نشانه‌ای از التهاب یا سمی بودن مشاهده نشد که همین بیانگر این است که نانو ذرات آسیبی به شبکیه وارد نکرده‌اند. درعین‌حال این ذرات، چندین ماه پس از تزریق هم بدون هرگونه آسیب و تخریب باقی ماندند.
پژوهشگر این تحقیق در ادامه توضیح داد: «تزریق داخل زجاجیه برخلاف جراحی‌های معمول، یکی از ساده‌ترین روش‌های چشم‌پزشکی است.»
کاربرد بالقوه این روش برای انسان‌ها
محققان بر این باورند که این فناوری برای انسان از طریق یک سیستم عینک یا هدست هوشمند قابل استفاده خواهد بود. بدین ترتیب که این عینک‌ها با بهره‌گیری از دوربین و لیزر مادون‌قرمز کم قدرت، می‌توانند تصاویر واقعی را به الگو‌های نوری دقیق تبدیل کنند.
فعال‌سازی نانو ذرات شبکیه از طریق این لیزر، این امکان را برای مغز فراهم می‌کند تا بدون نیاز به گیرنده‌های نوری فعال، تصاویر را درک کند.
مسیر پیش‌رو
البته این ایده ازنظر مفهومی به فناوری‌های قبلی که با استفاده از ایمپلنت‌های الکترودی فعالیت می‌کردند و دارای تأییدیه FDA هستند، شباهت دارد؛ اما دارای چند مزیت خیلی مهم دیگر هم هست:
روش تزریق چشم بسیار کم‌تهاجمی‌تر از جراحی است.
برخلاف آرایه‌های الکترودی که محدوده کوچکی را پوشش می‌دهند، نانو ذرات می‌توانند کل شبکیه را تحت پوشش قرار دهند.
این روش از بینایی باقیمانده نیز محافظت می‌کند؛ چرا که نور مادون‌قرمز با عملکرد طبیعی چشم تداخل ندارد.
گرچه این تحقیق هنوز در مراحل ابتدایی است؛ اما دروازه‌ای به‌سوی نسل جدیدی از پروتز‌های بینایی غیر جراحی و مبتنی بر نور باز کرده است؛ پژوهشگران تأکید دارند که پیش از استفاده از این متد برای انسان‌ها، به مطالعات بیشتری نیاز است، اما نتایج اولیه را بسیار امیدوارکننده تحلیل می‌کنند.
نی در پایان گفت: «ما نشان دادیم که نانو ذرات بدون آنکه سمی باشند، می‌توانند ماه‌ها در شبکیه چشم باقی بمانند؛ درعین‌حال ثابت کردیم که این ذرات قادر به تحریک موفق سیستم بینایی هستند که این موضوع برای کاربرد‌های آتی بسیار دلگرم‌کننده است.»
