بازگشت از ییلاقهای مهآلود کارادنیز(عکس)
این بازگشت فقط یک کوچ نیست؛ قصهای است از صبر، همدلی و پیوند دیرینه انسان با طبیعت.

عصرترکیه-پاییز که سر میرسد، مه روی قلههای اوردو و گیرسون مینشیند و سرما آرام آرام جای سبزی تابستان را میگیرد. چوپانانی که پنج ماه با گلههایشان در دل چمنزارهای تازه نفس ییلاقها نفس کشیدند، حالا بار سفر بستهاند.
گوسفندها و برههای سفید در میان دودی از مه و باران ریز حرکت میکنند، سه روز راه پیش رو دارند. هر از گاهی کاروان میایستد، چای داغ در استکانهای باریک نوشیده میشود و صدای زنگولهها با صدای باران درهم میآمیزد.
یکی میگوید: «مه، باران، هوای خرس و گرگ… سفر آسان نیست، اما راه خانه همیشه شیرین است.»
دیگری با لبخند به برههایش نگاه میکند: «در این چند ماه بزرگ شدند، قربانیها را فروختیم، حالا وقت برگشتن است.»
در کنار جاده، روستاییان شاخههای آویشن، کلم و هویج تازه به دست گرفتهاند؛ بوی طبیعت، بوی زندگی.
و وانت پیرمردی که در امتداد گله میرود، برای اینکه اگر گوسفندی از پا افتاد، پشت ماشینش جا برایش باشد.
این بازگشت فقط یک کوچ نیست؛ قصهای است از صبر، همدلی و پیوند دیرینه انسان با طبیعت.
عکسها از خبرگزاری آناتولی